14 มกราคม 2553 18:05 น.
พี่ดอกแก้ว
นับแต่ครั้งเยาว์วัยในชีวิต
ครูสอนให้รู้คิดหัดศึกษา
ได้รู้จัก กอขอ และกอกา
พัฒนาเป็นคำลำนำความ
ผ่านเวลาพาศิษย์ตัวนิดน้อย
หัดเรียงร้อยความรู้และซักถาม
ฝึกฝนศาสตร์และศิลป์สรรค์จิตงาม
ครูติดตามดูแลอย่างอดทน
ก่อนจะมีอาชีพเป็นหลักฐาน
แต่ละคนต้องผ่านการฝึกฝน
เป็นภาระของครูมากหลายคน
กว่าจะสำเร็จผลในการเรียน
หากไม่มีครูคอยจับมือไว้
ให้ใส่ใจลากเส้นฝึกการเขียน
หากไม่มีเสียงครูขู่วนเวียน
เด็กนักเรียนก็เกียจคร้านการวิชา
หากไม่มีครูผู้เสียสละ
ผู้ใดจะหยั่งรากการศึกษา
หากไม่มีครูผู้พัฒนา
การค้นคว้าก็แคบคับอับหนทาง
เพราะมีครูผู้สร้างทางยิ่งใหญ่
การศึกษาจึงก้าวไกลและกว้างขวาง
เพราะมีครูผู้เมตตาไม่เคยจาง
ศิษย์จึงไม่โรยร้างกำลังใจ
เพราะมีครูในวันเก่าอดีตกาล
เราจึงได้มีวันวารที่แจ่มใส
มีวันนี้ที่มั่นคงและปลอดภัย
มีวันหน้าที่ก้าวไปกับความดี
กราบบูชาสักการะพระคุณครู
ที่ท่านได้อุ้มชูสร้างราศี
ขัดเกลาให้คิดรู้สร้างชีวี
เป็นแม่พิมพ์ที่มากมีคุณอนันต์.