29 กรกฎาคม 2551 14:58 น.
พี่ดอกแก้ว
ลวดลายกรรมการพูดพิสูจน์ผล
ว่าใจคนพูดนั้นเป็นไฉน
พูดด้วยธรรมนำความร่มเย็นใจ
หรือพูดให้ร้อนเร่าเผาจิตดี
อ้างเอ่ยธรรมนำเรื่องให้เรืองรุ่ง
จูงใจมุ่งสร้างสรรค์ความสุขี
แล้วเติมต่อส่อเสียดเบียดวจี
ปลุกใจปรี่แรงโหมเข้าโรมรัน
ไม่ถูกธรรมเพราะนำทางไปสร้างโทษ
ก่อความโกรธลุกลามตามเขตขัณฑ์
พูดจริงบ้างเท็จบ้างอย่างเมามัน
โต้ตอบกันอย่างชวนเชื่อเพื่อจูงใจ
เป็นการพูดทุจริตจากจิตต่ำ
มุ่งกระทำให้เกิดความหวั่นไหว
หวังพวกพ้องเกิดโทสะขึ้นภายใน
บาปจึงไหลรินนองในผองชน
หากเอ่ยธรรมนำทางอย่างสุจริต
กรองคำพูดด้วยคิดมีเหตุผล
เพื่อแก้ไขอย่างจริงใจแก่ทุกคน
ไร้ร้อนรนทุกผู้รู้สามัคคี
ธรรมวาจาแก้ปัญหาได้ทุกหน
ทำศัตรูกลับตนเป็นมิตรศรี
เปิดโอกาสให้อภัยด้วยไมตรี
ร่วมเสริมสร้างความดีได้ยาวนาน
ปิดกระแสแผ่ซ่านการปลุกปั่น
เสริมใจกันใช้ธรรมนำสุขศานต์
แสดงเหตุและผลตามหลักการ
สื่อสารผ่านวาจาที่น่าฟัง
โลกที่ร้อนจะคลายร้อนตอนใจร่ม
ความขื่นขมเหือดแห้งจากบ่อขัง
ความแตกแยกถูกประสานเป็นพลัง
ด้วยการพูดที่ชั่งใจด้วยดี
การแก้ไขปัญหาด้วยโทโส
เหมือนการโชว์จิตบาปเป็นสักขี
และบาปนั้นไม่มีทางให้ผลดี
บทสุดท้ายจึงมีแต่ทำลาย
1 กรกฎาคม 2551 15:10 น.
พี่ดอกแก้ว
เกินขานไขในยามความรักหวาน
ทุกเหตุการณ์สร้างสุขสู่สมัย
เอื้อนเอ่ยถึงด้วยความอิ่มเอมใจ
ล้วนส่วนดีมีนัยให้ชื่นชม
เกินรับฟังในครั้งใจขุ่นหมอง
ทุกถ้อยกรองไว้ด้วยรสขื่นขม
มุ่งบาดจิตคนฟังให้ช้ำตรม
แส้อารมณ์ฟาดลงตรงชิงชัง
สิ่งดีงามเกิดยามใจงามสวย
จิตไม่ป่วยแข็งแรงด้วยความหวัง
สิ่งเลวร้ายเกิดเมื่อใจภินท์พัง
เพลิงกิเลสประดังฤทธิ์ทำลาย
เป็นเช่นนี้ที่เราเขาเสมอ
เมื่อพบเจอในสิ่งไม่คาดหมาย
ความผิดหวังออกมาวาดลวดลาย
ผ่านทางกายวาจามาเถียงกัน
บางครั้งหาใช่เพียงคำวิวาท
ยังประกาศว่าร้ายอย่างหุนหัน
มุ่งชนะสะใจเป็นสำคัญ
แตกสัมพันธ์แยกข้างร้างไมตรี
สิ่งดีงามยามรักต้องสลาย
เพราะความโกรธทำลายจนสิ้นศรี
กว่าสร้างได้ใช้เวลานานหลายปี
แต่ทำลายชั่วนาทีสำเร็จพลัน
เอาชนะอะไรให้ครวญคิด
อย่าทำมิตรเป็นอมิตรไม่สร้างสรรค์
เปรมอารมณ์เพียงครู่ไม่ข้ามวัน
หลังจากนั้นเดียวดายในซากพัง