15 มกราคม 2551 10:54 น.
พี่ดอกแก้ว
ต่างจำกัดความหมายให้ชีวิต
ว่ามีสิทธิ์มีเสียงการสร้างสรรค์
เมื่อความต่างมากมายมารวมกัน
เกิดปัญหาชนชั้นในทันที
เพราะพื้นฐานการคิดจริตต่าง
บทบาทห่างกันไปในศักดิ์ศรี
มีนิสัยคนละอย่างทางชั่วดี
อยู่รวมกันจึงมีความวุ่นวาย
การทะเลาะเบาะแว้งแย่งประโยชน์
ความขึ้งโกรธขุ่นใจไม่เคยหาย
การแตกคอต่อเรื่องให้บานปลาย
จึงมากมายเมื่อคนมารวมกัน
เป็นปัญหาหนักอกยกไม่ไหว
ภาระใหญ่ที่ผู้นำต้องเปลี่ยนผัน
ให้เรื่องราวเรียบร้อยแต่ละวัน
บริหารชนชั้นให้สามัคคี
จึงวางแบบวางกรอบครอบเป็นกฎ
ข้อกำหนดวินัยดำเนินดิถี
จัดระเบียบให้รู้ความชั่วดี
สิ่งใดที่ควรทำไม่ควรทำ
วางระบอบครอบแล้วใช่แล้วเรื่อง
เพราะกิเลสไม่เชื่องชอบถลำ
ต้องตรวจสอบตามดูอยู่ประจำ
เพื่อระงับเหตุกรรมก่อเหตุการณ์
ธรรมชาติของใจที่ไร้กรอบ
จึงไม่ชอบการบังคับมาขับขาน
เป็นภาระผู้นำซ้ำอีกกาล
ใช้น้ำใจหักรานผู้ท้าดี
ความแตกต่างมากมายในหมู่มิตร
ผู้นำต้องขบคิดสร้างสุขศรี
จะประสานใจใครอย่างไรดี
ภาระจึงมากมีที่ผู้นำ
12 มกราคม 2551 07:52 น.
พี่ดอกแก้ว
เด็ก
ยังอ่อนด้อยน้อยเวลาเรียกว่าเด็ก
ตัวยังเล็กต้องพากเพียรเรียนศึกษา
เด็กเพราะวัย. .กว่าเติบใหญ่ใช้เวลา
เด็กเพราะอายุงาน. .ต้องฝึกตน
เด็กเพราะเพิ่งเข้าชั้นต้องหมั่นเพียร
เด็กเพราะเพิ่งเข้าเรียนต้องฝึกฝน
เด็กเพราะฝีมืออ่อนอย่าร้อนรน
เด็กเพราะตนด้อยปัญญาอย่าห่างครู
เด็กจะเติบโตตนพ้นวัยเด็ก
หาใช่เรื่องน้อยเล็กของหมูหมู
ผู้ใหญ่ต้องอบรมและเลี้ยงดู
สอนเด็กให้เรียนรู้เลือกทิศทาง
หากผู้ใหญ่ทิ้งขว้างอยู่ห่างเด็ก
เรื่องที่เล็กเริ่มใหญ่ให้บาดหมาง
เด็กเดินตามลำพังตกหลุมพราง
แล้วเริ่มสร้างปัญหาใหม่ไม่รู้ตน
คำว่าเด็กคือยังเล็กและอ่อนวัย
ทำอะไรอาจพลั้งพลาดผิดผล
ผู้ใหญ่ต้องเข้าใจและอดทน
ให้โอกาสอีกหลายหนและอภัย
พวกผู้ใหญ่เมื่ออ่อนวัยเคยเป็นเด็ก
ความรู้สึกเมื่อยังเล็กจำได้ไหม
เคยขัดข้องหมองหมางในเรื่องใด
อย่าซ้ำรอยเดิมให้เด็กอีกเลย
พวกผู้ใหญ่เมื่อใส่ใจเด็กด้วยดี
เด็กจะมีคุณภาพอย่างผ่าเผย
เป็นผู้ใหญ่สมวัยน่าชมเชย
ทุกหมู่เหล่าลงเอยด้วยสุขใจ
3 มกราคม 2551 08:02 น.
พี่ดอกแก้ว
รุ้งงามเลื่อมพรายจรดปลายฟ้า
สู่สวรรค์ครรไลลาพาใจหาย
น้ำตาประชาราษฎร์ร่วงราย
เสียงสะอื้นสืบสายทั้งแผ่นดิน
สิ้นแล้วแววรักพิทักษ์ราษฎร์
ฟ้าขาดรุ้งไปให้ถวิล
รังสีลับลาน้ำตาริน
ข้าแผ่นดินกราบบาทพระพี่นางฯ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ดอกแก้ว