28 กรกฎาคม 2548 17:53 น.
พี่ดอกแก้ว
ในการคิดแต่ละทีมีแตกต่าง
ยิ่งมองกว้างเห็นประโยชน์โทษแสลง
พบช่องโหว่ร่องรอยความปลี่ยนแปลง
เห็นบทบาทแสดงที่จบไป
รู้สิ่งควรไม่ควรการด่วนคิด
ดูแลจิตปัจจุบันให้แจ่มใส
การเนื่องด้วยผู้อื่นหรือผู้ใด
ยิ่งเกรงใจยิ่งเพิ่มเติมอ่อนแอ
รักษาใจของเขาแต่เราทุกข์
หมดความสุขเพราะระวังเมฆบังแข
คิดเสียใหม่เมฆลอยคอยตอแย
ก็เพียงแค่..ละครตอนวุ่นวาย
ยังมีดาวรายเรียงเคียงฟ้าใส
มีละครตอนใหม่ที่รอฉาย
และเรื่องราวหลายหลากอีกมากมาย
ที่ท้าทายสายตาคราฉายจริง.
24 กรกฎาคม 2548 18:44 น.
พี่ดอกแก้ว
เดินเข้าห้องเก็บของกองเครื่องใช้
เก็บกวาดไปใคร่แกะกล่องข้าวของ
พบเครื่องใช้มากมายจึงจัดกอง
ไว้แจกจ่ายพี่น้องที่ขาดแคลน
รื้อค้นไปจัดไปด้วยใจสุข
นึกสนุกเปิดกำปั่นอันเก่าแสน
พบรูปภาพทิวทัศน์ล้วนงามแดน
และพบห่อผนึกแน่นที่ก้นลัง
ด้วยสงสัยใคร่รู้อยากดูนัก
จดหมายรักติดหล่มหรือสมหวัง
กระดาษเก่ากลับเล่าเรื่องน่าชัง
คนเขียนว่าเมื่อครั้งเราพลาดไป
อ่านข้อความคล้ายไฟไหม้ใจผ่าว
เพราะเรื่องราวเราผิดจิตหวั่นไหว
ลืมวันนี้ลืมเวลาที่ผ่านวัย
จดหมายเก่าทำให้เสียปัจจุบัน
พลันคิดได้ไม่มีใครไม่เคยพลาด
ดารดาษความผิดคิดหุนหัน
แต่นั่นคืออดีตเหมือนดั่งควัน
ไม่อาจย้อนคืนวันแก้ฤดี
เรื่องทั้งมวลล้วนผ่านไปในวันวาน
หากต้องการแก้ไขต้องวันนี้
แล้วพิสูจน์วันหน้าอีกสักที
ว่าผลดีหรือร้ายสายหรือยัง
จึงจัดของต่อไปไม่ครุ่นคิด
ให้หนักจิตย้ำสัญญาณการปลูกฝัง
เริ่มต้นใหม่ด้วยใจที่จริงจัง
ฉีกจดหมายลงถังขยะไป
18 กรกฎาคม 2548 17:56 น.
พี่ดอกแก้ว
มีบ่อยครั้งได้ฟังความคิดเห็น
หลากประเด็นในธรรมที่พร่ำขาน
ถึงเรื่องราวของไตรลักษณาการ
คือพื้นฐานแก่นแท้ตัวแปรธรรม์
ต่างเรียนรู้ดูจำคำกล่าวนัย
ว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปในเรื่องขันธ์
มีเจริญและเสื่อมสลับกัน
วัฏจักรเช่นนั้นเรียนเข้าใจ
แต่เมื่อปิดตำรามาโลกจริง
กลับทอดทิ้งนิยามของเงื่อนไข
มีความคิดติดความเที่ยงหล่อเลี้ยงใจ
เมื่อวิพากษ์สิ่งใดล้วนอัตตา
เช่นคิดว่าหน้าอย่างนี้ทำเช่นนี้
เหมือนเดิมเดิมที่มีแต่ปัญหา
หน้าอย่างนี้ไม่มีทางพัฒนา
ตัดสินว่าเขาคิดผิดเหมือนเดิม
หรือเห็นว่าน่าจะดีเหมือนอย่างเก่า
อยากให้เขาอุดหนุนและส่งเสริม
อยากให้เขาอ่อนน้อมไม่เหิมเกริม
อยากให้เขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป
ในบ่อยครั้งที่ฟังความคิดเห็น
จึงเหมือนเป็นอุทาหรณ์สอนนิสัย
สำรวจตนกับความรู้ที่คู่ใจ
ว่าบ่อยไหมที่คิดผิดว่านิจจัง
15 กรกฎาคม 2548 17:00 น.
พี่ดอกแก้ว
ความประมาทพลาดผิดเพราะคิดแคบ
ด้วยมีแบบของตนเหตุผลหลัก
ตัดสินตามการนึกแล้วทึกทัก
ยิ่งแน่นหนักปักใจในคิดตน
ถือชำนาญประสบการณ์มาตัดสิน
ถือความชินเป็นฐานของเหตุผล
ถือความรู้เจนจัดผูกมัดคน
ถือการเดาของตนว่าถูกจริง
บ้างวิเคราะห์เจาะความตามที่นึก
เลยเปิดศึกกับบางคนและบางสิ่ง
เพราะเดาผิดเดาพลาดขาดท้วงติง
บ้างเห็นจริงคล้อยตามความที่เดา
บ้างไม่แตกแยกไขนัยคำถ้อย
จึงเรียงร้อยภาพร่างอย่างโง่เขลา
วิจัยความตามจริตที่คิดเอา
จึงแบ่งเขาแบ่งเราจนแตกคอ
บ้างถือดีมียโสโอหังวาท
เที่ยวได้ฟาดฟันคนจนบั่นศอ
ถือความรู้จู่โจมโถมเย้ยทอ
จนเกิดก่อแนวทางที่ต่างกัน
ใครจะถืออย่างไรให้ลองนึก
ก่อนเปิดศึกให้พิสูจน์กำลังขันธ์
ที่ถือดีเหนือใครสารพัน
ที่ถือนั้นถูกแท้แน่หรือไร
ลองใคร่ครวญทวนจิตสักนิดหนึ่ง
แล้วตอบความถามถึงเฉลยไข
หากตนคิดถูกแท้ทุกสิ่งไป
ทุกคำตอบต้องไม่ผิดหลักกรรม
หากยังคิดผิดพลาดขาดจากศีล
มีมลทินเพี้ยนไปให้น่าขำ
หากคำตอบขัดแย้งกับพระธรรม
จงจดจำตนไซร้รู้ไม่จริง
อย่าประมาทพลาดไปในการเดา
นั่นเป็นเรื่องโง่เขลาน่าอายยิ่ง
พระพุทธองค์ยังทรงแจงท้วงติง
อย่าเชื่อสิ่งต่างต่างอย่างคาดเดา
7 กรกฎาคม 2548 20:34 น.
พี่ดอกแก้ว
เห็นต้นไม้ท้ายบ้านผ่านหน้าแล้ง
ยืนต้นแห้งปลิดใบไร้ความหนา
เหลือเพียงหนึ่งใบเขียวงามจับตา
ให้คุณค่าชีวิตไม่ปลิดวาย
ความชื่นชมชุ่มใจใบไม้เดี่ยว
บนลำต้นแห้งเซียวมีความหมาย
ให้แง่คิดปรัชญาเรื่องเรียงราย
ทั้งการอยู่การตายและอดทน
พลันความคิดติดขัดอึดอัดลุ้น
ใบไม้หมุนตามแรงแห่งลมฝน
และปลิดร่างคว้างร่วงพื้นสกล
ก่อนที่ฝนตกมาพาเสียใจ
ปวงปรัชญาปลิดปลิวลิ่วตามลม
ความคิดคมกลับทื่ออื้ออึงไหว
ครวญอยู่กับใบไม้ที่ปลิดไป
ลืมความจริงยิ่งใหญ่เรื่องเปลี่ยนแปลง
ใบไม้เดียวเกี่ยวใจให้ลุ่มหลง
ลืมบทปลงเรื่องจริงสิ่งแอบแฝง
อีกไม่นานซากไม้ที่ไร้แรง
จะเริ่มแตกใบแซงสะพรั่งใบ
ความงดงามอีกหนึ่งจะซึ้งซาบ
และเอิบอาบความคิดจิตสดใส
คือความงามสมบูรณ์พูนพฤกษ์ไพร
ได้ปรัชญาเรื่องใหม่ไม่ซ้ำกัน
ความสูญเสียอาจมิใช่ร้ายทั้งสิ้น
รอเวลาพลิกถิ่นให้สุขสันต์
ความสูญเสียบางอย่างในชีวัน
อาจเพิ่มผลอนันต์ในเรื่องดี
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
2487
