30 กรกฎาคม 2547 19:42 น.

๓๑ กรกฎาคม..วันอาสาฬหบูชา..

พี่ดอกแก้ว

 จตุรงค์ปฐมบรมวาร 
พุทธกาลบังเกิดพระศาสนา 
ครั้งเดือนแปดแวดล้อมพระศาสดา 
สี่เหตุการณ์มีค่าคราวันเพ็ญ 

พระมหากรุณามิสิ้นสุด 
ทรงเร่งรุดโปรดวัคคีย์หนีทุกข์เข็ญ 
ธัมมจักกัปปะให้ความเย็น 
ทรงหมุนจักรบำเพ็ญ ปฐมเทศนา 

ทางสายกลางห่างโศกไร้โรคหมอง 
ทรงให้ตรองอริยสัจจ์ตัดตัณหา 
ครบรอบสามอาการสิบสองของภาวนา 
เปิดดวงตา. .ปฐมสาวกสิ้นรกมาร 

 ปฐมสงฆ์ องค์แรกในโลกหล้า 
บังเกิดมา ณ อิสิปปตนสถาน
พระไตรรัตน์ครบองค์  ปฐมวาร  
ในเบื้องกาลอาสาฬหบูรณมี 

กงล้อธรรมนำสุขปลุกชีพชื่น 
ให้ชนตื่นเบิกบานสานสุขี 
ขบวนสงฆ์ลั่นธรรมเภรี 
สานไมตรีพระมหากรุณาคุณ. 				
30 กรกฎาคม 2547 08:17 น.

ใต้ร่มเงา

พี่ดอกแก้ว

งามละออช่อไกวพิไลลาศ 
วรรณชาติบริสุทธิ์ผุดผ่องใส 
กลิ่นละมุนศีลาตราตรึงใจ 
ชูไสวกลางสวนมวลมาลี 

คลี่เรื่องราวท้าวความนามสาละ 
ร่มรัตนะพฤกษาสง่าศรี 
แผ่เงากรองรองรับพระบารมี 
สองพันห้าร้อยปีที่ผ่านมา 

แม้นสิ้นองค์พุทธบดีที่ดับขันธ์ 
สาละนั้นยังคงคู่พระศาสนา 
พฤกษ์มงคลชนชื่นและบูชา 
แผ่เงามาสู่แผ่นดินถิ่นร่มเย็น 

งามสาละคละเคล้าเงาความสุข 
เปลื้องความทุกข์ความร้อนผ่อนทุกข์เข็ญ 
ใต้ร่มไม้คลายภาระและเยือกเย็น 
มุ่งบำเพ็ญวิปัสสนาปัญญาญาณ 

ระรินหลั่งธรรมรสบทโอวาท 
ความมุ่งมาดหวังชนพ้นสงสาร 
ทำนองธรรมนำด้วยประสบการณ์ 
ทอดสะพานความรู้สู่ผู้คน 

จารจรดไว้ตรงนี้ที่ร่มพฤกษ์ 
มุ่งผนึกชีพไว้ในกุศล 
มรดกธรรมนำแผ่แก่ปวงชน 
มอบกมลบูชาครูอาจารย์ 

ณ เงาไม้ใต้ร่มโพธิพฤกษ์ 
ด้วยสำนึกหน้าที่ที่สืบสาน 
ขอดำเนินตามรอยชำนะมาร 
กี่วันวารจักทะนงคงร่มใบ 

วางชีพไว้ในสาระพระศาสนา 
อุดมการณ์หาญกล้ายังไสว 
วางดวงจิตไว้ใต้ร่มโพธิ์ชัย 
สืบสานธรรมแผ่ไปจนไร้ชนม์.. 				
30 กรกฎาคม 2547 08:12 น.

ถามดาว

พี่ดอกแก้ว

มองไกลกว้างออกไปในโลกนี้ 
ทุกถิ่นที่ซ้อนซับแสนสับสน 
โอ้มองฟ้า ..ฟ้าหลัว มืดมัวมน 
ใจต้องทนระกำบ้าง....ช่างปะไร 

ก้มหน้าลงสู่ดินเทียบถิ่นฟ้า 
แม้นภาหม่นบ้างดาวยังใส 
อยากฝากถ้อยถามดาวพราวฟ้าไกล 
ทำฉันใดจึงแกร่งกล้า...ดาราวดี 

ณ.. ที่นี้รวดร้าวไร้ดาวล้อม 
แมลงตอมหนอนไต่ทุกถิ่นที่ 
ได้แต่นั่งปัดไปด้วยไมตรี 
เพราะวิบากมากมีอย่างนี้เอง 

ช่วงชีวิตติดตันมันบ่งบอก 
เหมือนหนามยอกอกเราเขาข่มเหง 
ทุกสิ่งที่ตามใจไม่เคยเกรง 
ขับบทเพลงไม่เคยพอ...แสนท้อใจ 

มีคำจริง-คำลวงพ่วงวาจา 
ต้องพินิจพิจารณาและครวญใคร่ 
กระเทาะเปลือกเลือกจริงทิ้งลวงไป 
คงมิไกลเกินคว้าถ้าต้องการ 

ความสงบจบปัญหาน่าจะสุข 
ใช้แสงธรรมเสกปลุกทุกสถาน 
อย่ารีบร้อนจนใจกลายเป็นพาล 
ความเบิกบานเกิดก่ออย่าท้อเลย 
				
29 กรกฎาคม 2547 06:56 น.

ลายเหงา

พี่ดอกแก้ว

คราแสงสูรย์สิ้นฟ้าเพลาค่ำ 
ใจเริ่มร่ำครวญไปเมื่อไร้แสง 
ความเปลี่ยวเหงาเผาไหม้ให้โรยแรง 
และทิ่มแทงความหวังพังทลาย 

ความมืดดำคล้ำหล้ามาคลุมครอบ 
บีบวงกรอบความฝันพลันสลาย 
ความโดดเดี่ยวอ้างว้างเริ่มย่างกราย 
วาดลวดลายกรีดกมลคนหลงทาง 

โลกกว้างใหญ่เกินไป...เมื่อใจเหงา 
อุปสรรคตามเฝ้าเข้าขัดขวาง 
เมื่อใจเศร้า...ดวงตาก็พร่าลาง 
โลกยิ่งกว้าง..ยิ่งร้างคนเข้าใจ 

นึกถึงความสุขใจในครั้งก่อน 
หมายจะถอนจิตโศกให้สดใส 
นึกถึงแล้วความหมองยิ่งคล้องใจ 
เพราะบัดนี้สิ้นไร้สุขเช่นเดิม 
นึกถึงทางเบื้องหน้าต้องฝ่าฟัน 
ให้หวาดหวั่นไร้ทุนมาหนุนเสริม 
มีแต่ความเกรงกลัวมาเพิ่มเติม 
จมปลักอยู่ที่เดิมคิดวกวน 

เมื่อไร้แสงแรงร้างห่างปัญญา 
มืดบังตาบังใจไร้เหตุผล 
จึงหลงทางคว้างในอารมณ์ตน 
ตกหลุมพรางกลางถนนคนอ่อนแอ 				
28 กรกฎาคม 2547 06:07 น.

ตำนานรัก

พี่ดอกแก้ว

ส่งกุหลาบภาพรักมาทักถาม 
ฝากนิยามผ่านดอกบอกรักเพ้อ 
สีชมพูรักมั่นนั้นเพียงเธอ 
ทุกคืนวันรักเสมอแสนคำนึง 

ร่วมเรียงร้อยดอกรักถักลายสาน 
สร้างตำนานซึมซาบอาบน้ำผึ้ง 
เป็นวิมานนี้สีชมพูคู่ตราตรึง 
ด้วยลึกซึ้งสัมผัสไหวในห้วงมนต์ 

ใจสองใจไร้กรอบขอบเขตรัก 
แผ่พิทักษ์รักให้ไปทุกหน 
เรียงกลีบรักสีชมพูคู่กมล 
แซมลงบนพวงรักร้อยสร้อยสายใจ				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว