30 เมษายน 2547 23:16 น.

ผ่านทางเลี้ยวทางแยกคนแปลกหน้า

พี่ดอกแก้ว

ชีวิตคนหนึ่งคนบนโลกนี้ 
ล้วนมากมีเรื่องราวให้กล่าวขาน 
มีความหวังตั้งไว้ในวันวาน 
และถักสานใส่ฝันวันต่อไป 

ผ่านทางเลี้ยวทางแยกคนแปลกหน้า 
พบศาลาพักร้อนนอนผ่อนไข้ 
บางครั้งพบความหนาวจนร้าวใจ 
บางครั้งเห็นแสงไฟตอนมืดมน 

ลวดลายกรรมนำชีวิตให้คิดผัน 
แต่ละวันหมุนเวียนเปลี่ยนสับสน 
กำหนดทางอย่างทะนงองอาจตน 
ทั้งที่ไม่รู้หนจะก้าวเดิน 

เพียงแต่ใจไม่ไร้สิ้นความกล้า 
หวังทายท้าขวากหนามข้ามโขดเขิน 
ทั้งคนดีคนร้ายหมายเผชิญ 
เส้นทางเดินสู่เป้าหมายที่ใฝ่ปอง 

ความสำเร็จสมหวังดังใจฝัน 
มีความมั่นมุ่งใจไม่หม่นหมอง 
กล้าจะก้าวเท้าตามความหมายปอง 
ปลายทางต้องถึงสักวันฉันมั่นใจ				
30 เมษายน 2547 19:21 น.

วัยดรุณกรุ่นฝัน

พี่ดอกแก้ว

วัยดรุณกรุ่นฝัน 
ระเริงหรรษ์อย่างสดใส 
ดุจเขียวเรียวไม้ใบ 
ระริกร่าท้าลมแรง 

ประสบพบการณ์ต่าง 
บางครั้งคว้างเริ่มหน่ายแหนง 
บางคราวเกิดเคลือบแคลง 
ก็เรียนรู้อยู่ตามกาล 

ผ่านแดดผ่านลมฝน 
ฝึกอดทนให้ฮึกหาญ 
ปรับสีเปลี่ยนสันดาน 
ไปตามเพลงประพฤติตน 

สุดทางต่างจุดหมาย 
เพราะวุ่นวายใจสับสน 
มีเพียงบางบุคคล 
ที่สบสุขไร้ทุกข์ใจ 				
30 เมษายน 2547 19:16 น.

สิ้นอุปสรรค

พี่ดอกแก้ว

ปรับพื้นใจไร้รอยที่พร้อยแผล 
มุ่งดูแลสิ่งใหม่ให้ใจหรรษ์ 
ลบรอยหมางล้างหม่นเมื่อพ้นวัน 
เลิกกำหนดโทษทัณฑ์ของผู้ใด 

ใจจักใสไร้อดีตมาขีดขุ่น 
ไม่หมกมุ่นเสียกาลนานเฉไฉ 
ทำกุศลปัจจุบันด้วยหัวใจ 
อุปสรรคสิ้นไร้ที่ใจตน				
30 เมษายน 2547 09:39 น.

ไทยฆ่าไทยไร้ถิ่นสิ้นปรานี

พี่ดอกแก้ว

ควันคละคลุ้งเปลวไฟไล่ฮือโหม 
เสียงจู่โจมกึกก้องสู่ท้องฟ้า 
บ้านเรือนเผาวอดวายในพริบตา 
มัจจุมารเข่นฆ่าซากเกลื่อนดิน 

เรื่องของใจกระหายเลือดเดือดพลุ่งพล่าน 
กระฉอกจนสะท้านผู้โหดหิน 
สวมวิญญาณนักฆ่าจอมทมิฬ 
เห็นผู้อื่นแดดิ้นจึงสุขใจ 

ไร้มโนสำนึกตรึกถึงธรรม 
อำนาจดำครองจิตผิดวิสัย 
เมาอำนาจทาสยาพิษมากฤทธิ์ภัย
ไทยฆ่าไทยไร้ถิ่นสิ้นปรานี 

ผู้บงการสานใยใครคนนั้น 
หัวใจต่ำช้าชั้นไร้ศักดิ์ศรี 
ความต้องการคือสิ่งใดในปฐพี 
จะยืนชีพกี่นาทีเพื่อเสพครอง 

อายุขัยไม่เกินกว่าหนึ่งร้อยปี 
ควรเร่งสร้างความดีตอบสนอง 
ผืนแผ่นดินถิ่นงามตามครรลอง 
ใช่หมายปองครองเขตประเทศไทย 

อย่ามักใหญ่ใฝ่อำนาจขาดยั้งคิด 
ไม่มีใครมีสิทธิ์สมบัติไหน 
ครอบครองเพียงชั่วคราวก็ผ่านไป 
แล้วทิ้งไว้ให้คนเขลาเข้าแย่งชิง 				
29 เมษายน 2547 08:26 น.

ดวงใจไร้ม่าน

พี่ดอกแก้ว

เปิดม่านไพรเปิดใจให้ไร้ม่าน 
เปิดห้วงกาลสู้ใหม่ไม่สิ้นสูญ 
เปิดรอยก้าวประสบการณ์ที่เพิ่มพูน 
เปิดตำนานทวีคูณจากสงคราม 

เป็นบทเรียนเพียรฝึกให้นึกรู้ 
เลือดนักสู้ฆ่าได้อย่าให้หยาม 
หากล้มลงถูกปลงชีพคุกคาม 
ดีกว่าความอ่อนแอแพ้ใจตน 

ใบไม้ผลัดผลิใหม่ไม่ยอมท้อ 
ยังแตกช่อล้อไกวไปทุกหน 
ตราบถึงวันสิ้นแรงจะบันดล 
คือวันที่สิ้นตนเพราะความตาย 
				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว