4 ธันวาคม 2547 06:45 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อยามเยาว์เขลาวัยไร้เดียงสา
พ่อโอบอุ้มชีวาคอยสั่งสอน
ตามดูแลแต่เช้าจนเข้านอน
ทุกบทตอนพ่อเคียงพร้อมเสียงดัง
ระวังลูก...ปลูกใจให้รอบคอบ
พ่อคอยตอบคำถามให้ความหวัง
เดินช้าช้านะลูกค่อยระวัง
พ่อคอยสั่งบทตอนสอนชีวี
ล้มแล้วลุกอย่าจุกนั่งจับเจ่า
ขาของเรายืนขึ้นใหม่ใจอย่าหนี
ความผิดพลาดเกิดได้ทุกนาที
การก้าวเดินย่อมมีเพราะอดทน
เจ้าเนื้ออ่อนอย่าอ้อนจนอ่อนแอ
จงหัดแก้ปัญหาด้วยเหตุผล
อย่าเป็นกาฝากใครให้ร้อนรน
เกาะบนต้นรักพ่อก็พอแรง
รู้จักให้เกียรติคนอย่าบ่นว่า
จะพูดจากับใครไม่แสลง
รักษ์ความดีดุจสีที่ไม่แปลง
ไม่เคลือบแคลงพระคุณผู้จุนเจือ
รู้อภัยให้โอกาสผู้พลาดผิด
ทางชีวิตมองไกลใช้หางเสือ
อย่าทดท้อต่อชะตาพาคว่ำเรือ
เจ้าจงเชื่อเถิดว่ามีฟ้าทอง
มือของพ่อก่อร่างสร้างเข้มแข็ง
คำของพ่อก่อแรงให้คลายหมอง
รักของพ่อดุจเกราะคอยคุ้มครอง
ใจของพ่อดุจทองหลอมชีวี
3 ธันวาคม 2547 09:11 น.
พี่ดอกแก้ว
สรวมชีพประณตไท้................. วรใต้ ณ บทมาลย์
เอกองค์พระสมภาร............ นวมินทราชา
เนื่องในดิถีกาล.......................ชนมาน ธ เวียนมา
ที่ห้า ณ ธันวา........................... ประลุฤกษมงคล
ปวงข้าคณามูล-........................ นิธิทูนพระภูดล
เทิดองค์พระทรงพล................ จิตภักดิ์ บดินทร
ซาบซึ้งพระการุณ-................... ย พระคุณ ธ บิดร
โอบเอื้อประชากร.................... ธ มิเว้นเสมอกัน
ทรงศัพท์สดับเหตุ................ ทุรเขตประเทศสรรพ์
แก้ไขมลายพลัน.....................ดุจทิพยวารี
สมกับวโรงการ............... ...ปณิธาน ปฐมมี
ครองธรรม ณ วาที.......... .....ผิจะสุข ประชากร
ครบรอบเฉลิมภพ........... ..ธนุครบสโมสร
เชิญเทพมหิทธร.................วจน้อมถวายพร
ขอทรงพระสำราญ......... ....กิติขานขจายจร
ร่มเกล้าประชากร.......... ...ธ สวัสดิ์ พิพัฒน์ เทอญ
ถวายพระพร เนื่องในวโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุยเดชมหาราช
.ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า บุษกร เมธางกรู
ประธานกรรมการมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ
และสมาชิกบ้านกลอนไทย thaipoem.com