16 สิงหาคม 2546 21:09 น.
พี่ดอกแก้ว
บางคราวฝนหล่นมากลางฟ้าแจ้ง
มิแสดงเหตุรับกับฝนฟ้า
จึงเปียกปอนย้อนยอกกลอกกายา
นองน้ำตาคราผิดหวังไม่ตั้งตัว
สายสัมพันธ์สะบั้นคั่นยิ้มค้าง
ความอ้างว้างจู่โจมโหมใจทั่ว
ความเป็นจริงปรากฏไร้ภาพมัว
ต้องกลับตัวตัดใจไม่เหมือนเดิม
บางคราวฝนหล่นสายมากมายนัก
ช่างหนาหนักกระหน่ำและซ้ำเพิ่ม
ลงตรงแผลใจนี้ที่ดวงเดิม
และแต่งเติมความหมองครองน้ำตา
แต่สายฝนหนาแน่นสักเพียงไหน
จงรู้ไว้ชั่วโมงหนึ่งข้างหน้า
ต้องหยุดสาดขาดเม็ดฝนบนนภา
และท้องฟ้าจะงดงามยามแสงทอ
16 สิงหาคม 2546 21:03 น.
พี่ดอกแก้ว
อรุณเริ่มเติมชีวิตลิขิตแสง
ความร้อนแรงเคลื่อนไปในแหล่งหล้า
แสงสว่างสร้างคุณแก่พารา
แม้บางคราแผดเผาราวต้องเพลิง
ละครเริ่มเปิดฉากอย่างหลากรส
กรรมกำหนดบทให้ต่างอย่างหลงเหลิง
บางชีพใช้ชีวิตอย่างระเริง
บางชีพหมายดับเพลิงให้พ้นไฟ
บนเส้นทางชีวิตนี้ที่เดิมพัน
ด้วยหมายมั่นไปยังแห่งหนไหน
จักต้องร้อนต้องหนาวรวดร้าวใจ
บางครั้งฝนรินไหลให้เปียกปอน
มีสิ่งหนึ่งที่ซึ่งต้องถนอม
และหล่อหลอมรวมใจไม่ถ่ายถอน
คือความรักตระหนักค่าอื้ออาทร
แม้นหนาวร้อนอย่าให้วายกลายเป็นชัง
ผ่านความหม่นบนโลกบ้างอย่างพ่ายแพ้
ขอเพียงแต่รักการก้าวอย่าหยุดยั้ง
จะทิ้งความอ่อนแอแพ้พลัง
ไว้ข้างหลังอย่างแน่นอนอย่าถอนรัก
16 สิงหาคม 2546 20:58 น.
พี่ดอกแก้ว
ดาวดวงนั้นยังอยู่......... คู่ใจฉัน
ดาวมิ่งขวัญแสงใส....... คู่ใจนี้
ดาวศรัทธายังรับรู้........ คู่ใจดี
ดาวราตรีมีเธออยู่......... คู่ใจพราว
เพียงนิดน้อยคอยถนอม.. กล่อมห้วงแสง
เพียงวิบวับแสดง.......... กล่อมห้วงหาว
เพียงกระซิบแผ่วล้อม..... กล่อมห้วงดาว
เพียงถักทอแสงพราว..... กล่อมห้วงใจ
ดินคือฉันนั้นไซร้............ หมายชมดาว
ดินสืบสาวเส้นทาง.......... หมายชมใกล้
ดินยังรอดารา.............. หมายดวงใจ
ดินแย้มยิ้มปริ่มใจ............ หมายดาวโรย
16 สิงหาคม 2546 10:19 น.
พี่ดอกแก้ว
วันที่ลมพัดไหวใจวาบวับ
พลันสดับระฆังใจไหวสะท้าน
สะท้อนเสียงแห่งกมลจนกังวาน
ส่งความซ่านผ่านกระแสแค่สบตา
หมู่ดาวน้อยลอยระยับกับดวงเนตร
ขยายเขตราตรีที่เบื้องหน้า
แม้นนาทีนั้นยังมีสุริยา
แต่รู้ว่าดาริกามาเยี่ยมเยือน
เพียงแย้มยิ้มพริ้มพรายประกายนั้น
ดั่งคนธรรพ์บรรเลงเพลงเป็นเพื่อน
ดุจดวงใจต้องมนต์จนเลอะเลือน
ยินเสมือนคำว่า..รัก..จากใจเธอ
16 สิงหาคม 2546 09:53 น.
พี่ดอกแก้ว
จากเส้นทางสายเก่าที่เหงาร้าง
ตลอดทางไร้มิตรสนิทฝัน
เดินมาตามเส้นทางที่ต่างกัน
แล้ววันหนึ่งก็พลันมาพบรอย
เชื่อมเส้นทางสายเก่าเข้าสายใหม่
เป็นทางใหญ่รื่นฤดีมิเหงาหงอย
มีผองมิตรสนิทรักหวานทักถ้อย
มอบกวีบทน้อยมากน้ำใจ
จึงปลูกรักสลักตรึงถึงคุณค่า
แห่งถ้อยคำรจนาที่สวยใส
วรรณรสบทประพันธ์อันพิไล
สานสายใยบนทางสร้างสัมพันธ์
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1112
