22 สิงหาคม 2546 07:10 น.
พี่ดอกแก้ว
กลางดวงใจไร้กำแพงแห่งชนชั้น
สนามจันทร์ผันสายใยไปทุกที่
เหม่อมองฟ้าครามอดถอดฤดี
ยังคงมีชาลีอาสน์ราชวัล
สถิตย์เด่นเช่นสักขีมารีรัตน์
เชื่อมสองฝั่งเรืองระบัดในความฝัน
ให้สวยงามยามเย็นเร้นตะวัน
ย่าเหลนั้นยังคงเฝ้าทุกเช้าเย็น
งามด่ำใจในพระพิฆเณศวร
อันอบอวลชวนใจให้พ้นเข็ญ
งามโรงโขนอ่อนโยนในยามเย็น
เคยเดินเล่นชมไม้ในลานเวียง
คำนึงคิดให้เยือนเรือนทับขวัญ
คลอเคียงกันด่ำใจไร้สรรพเสียง
งามเรือนไทยกลางไม้ใบระเรียง
แล้วมองเมียงทับแก้วที่แพรวตา
รอหัวใจให้มารับกลับเรือนรัก
มิใคร่จักพักหัวใจไว้วังหน้า
เพียงใฝ่ฝันวังหลังริมธารา
ด้วยหมายว่าสุขสงบพบคนดี
21 สิงหาคม 2546 19:11 น.
พี่ดอกแก้ว
มีอารมณ์บ่มเหตุกิเลสหมอง
ใจจึงครองยินดีมีความหมาย
ให้โลดลิ่วปลิวระเริงเพลิงโลภพราย
บางครั้งกลายโกรธกระทบกลบกมล
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่รับสัมผัส
เพราะถูกหัดตัดสินสิ้นเหตุผล
จึงวนเวียนวงกรรมนำชีพชน
มิให้พ้นสังสารมานานเนาว์
เมื่อพานพบสงบธรรมนำความรู้
ให้ตั้งอยู่ในสี่สติปัฏฐาน
จึงเข้าใจในสงบพบตำนาน
ที่ถักสานทางชีวิตลิขิตกรรม
เพียงรับรู้อยู่กับปัจจุบัน
และเท่าทันสิ่งกระทบจบความช้ำ
เป็นเพียงธาตุขาดตัวตนบนความจำ
เป็นเพียงธรรมรูปนามตามที่มี
ใจไม่หวั่นจึงไม่ไหวในกิเลส
ด้วยรู้เหตุแห่งกรรมที่ทำนี้
พิจารณาตามดูอย่างรู้ดี
ว่าทุกฐานนั้นมีแต่รูปนาม
21 สิงหาคม 2546 19:09 น.
พี่ดอกแก้ว
คงเหม่อมองท้องฟ้าเมื่อคราพลบ
หมายบรรจบใจดาวพราวฟ้าใส
ด้วยความหวังความหมายสื่อสายใจ
จะโยงใยรักนี้ไปที่ดาว
เพื่อเปล่งแสงแรงรัศม์ดุจฉัตรฟ้า
คุ้มนภาครองหนบนกลางหาว
โปรยละอองของเกล็ดแห่งแววดาว
ให้เธอได้รู้ข่าวของคนไกล
อยู่ตรงนี้ที่เคยเคียงเรียงรูปฟ้า
คำสัญญาต่อหน้าดาวคราวฟ้าใส
ยังยึดถือคือหลักพิทักษ์ใจ
จดจำไว้ในบางคำย้ำสัญญา
สายลมเย็นเห็นใจในคนคอย
เมฆน้อยน้อยมาเป็นเพื่อนคอยเยือนหล้า
อยู่ตรงไหน..เมื่อใดจะกลับมา
รู้ไหมว่าใครคนนี้ที่คอยรอ
21 สิงหาคม 2546 19:07 น.
พี่ดอกแก้ว
ในฝัน...
ฉันเดินอยู่บนเมฆขาว
เรียงร้อยสายสร้อยดวงดาว
พร่างพราวมอบให้ในมือเธอ
ในฝัน...
คืนนั้นฝากคำพร่ำเพ้อ
ดุจมนต์ดลใจละเมอ
เคียงเธอเคียงข้างกลางจันทร์
ในฝัน...
ไหวหวั่นเมื่อเมฆมัวฟ้า
ลมกลืนคลื่นเมฆบังตา
เธอพลันจากลาน้ำตานอง
21 สิงหาคม 2546 19:05 น.
พี่ดอกแก้ว
คงเป็นคราวเคราะห์ร้ายมากรายจิต
ให้มีมิตรสนิทแนบแอบในฝัน
ที่ต้องเลือกต้องรู้ดูใจกัน
แล้วตัดสินใจมั่นจะเลือกใคร
ถึงสองคนบนใจนี้มีปัญหา
มิรู้ว่าจะเลือกคู่ดูคนไหน
หากยังยืดเยื้อครองทั้งสองใจ
สักวันหนึ่งสามใจน้ำตานอง
มองให้ลึกตรึกเร้นเช่นผู้อื่น
แล้วส่งคืนใจดวงหนึ่งซึ่งอาจหมอง
แต่ดีกว่าทั้งสามใจไม่ปรองดอง
อย่าหมายปองสองคำว่าสองใจ