31 กรกฎาคม 2546 16:28 น.

ธรรมชาติ..สอนคน

พี่ดอกแก้ว

ความงดงามตามความดีที่แตกต่าง 
คือสิ่งสร้างโลกสวยด้วยสีสัน 
ทุกชีวิตลิขิตสร้างต่างต่างกัน 
ก็เฉกพันธุ์ไม้ไพรให้ความงาม 

ไร้รอยแย่งแข่งขันสรรสิ่งโศก 
ต่างก่อโชคแก่หล้าไม่ท้าหยาม 
ต่างรักษาหน้าที่ที่เปี่ยมความ 
ถูกต้องตามสายพันธุ์ไม่บั่นทอน 

จึงสืบสายไม้มากหลากชนิด 
ไม่เบือนบิดคิดข่มบ่มยอกย้อน 
ต้นใหญ่น้อยคอยรักษ์แผ่นดินดอน 
มิให้คลอนรากฐานทานพืชพันธุ์ 

ต่างคุ้มครองแผ่นดินถิ่นกำเนิด 
และชูเชิดหน้าที่มิมีผัน 
ต่างมนุษย์ชอบเอาเปรียบไม่แบ่งปัน 
ทำลายกันและกันให้สิ้นไป 

ความร่มเย็นจึงเห็นได้แต่ในป่า 
ส่วนพาราร้อนระอุจนคุไหม้ 
เพราะไฟลามจากใจไปสู่ใจ 
จนสิ้นไร้มิตรภาพราบแผ่นดิน				
31 กรกฎาคม 2546 16:23 น.

ที่ปลายฟ้า

พี่ดอกแก้ว

หลั่งน้ำใจจากปลายฟ้ามากับฝน 
บอกกับคนทางนี้ที่คิดถึง 
ความห่วงหาถาโถมโลมใจซึ้ง 
ทุกหยาดหนึ่งแทนรักจากคนไกล 

มอบความฉ่ำย้ำสัญญาคราร่วมฝัน 
แม้นไกลกันข้ามขอบฟ้าคราหวามไหว 
อย่ากังวลหม่นหมองจนครองใจ 
เพราะคนไกลฝากรักมาคราฝนพรำ 
				
31 กรกฎาคม 2546 05:12 น.

+++ อัตหิ อัตโน นาโถ +++

พี่ดอกแก้ว

ตนพึ่งตน .......ค้นหา......ค่าความหมาย 
ใครพึ่งใคร.....ให้รู้..........คู่จริงแท้ 
คำว่าตน..........ค้นไป......ใจปรวนแปร 
ใครกันแน่.......คือตน.......ขอยลความ 

คือรูปนาม......ความหมาย.....ทั้งกายจิต 
ที่ตรองคิด......บนฐาน............อ่านคำถาม 
จากอารมณ์....บ่มเหตุ...........พิศเลศความ 
ที่ติดตาม........ระลึกไว้...........ในฐานธรรม 

ด้วยทำนอง....ของปัญญา.....มหาสติ 
อัปเปหิ...........กิเลส...............เหตุความช้ำ 
แลขับไล่........อวิชชา............ที่พร่ากรรม 
ให้งามล้ำ.......โยนิโส.............มนสิการ 

อัตตาหิ..........ผลิตน...............บนทางถูก 
อัตโน............ เพียรปลูก.........สติปัฏฐาน 
นาโถนี้...........ที่พึ่ง.................ตรึงดวงมาลย์ 
ให้พบพาน....ความจริง...........ทุกสิ่งเอย
				
31 กรกฎาคม 2546 05:06 น.

ปลดความทุกข์

พี่ดอกแก้ว

ไว้ทุกข์ให้ความเศร้ามาเนาว์นาน 
เพราะพบพานพิษรักใจสลาย 
ห่มอาภรณ์ซ่อนความทุกข์ที่รุกกาย 
แต่งสีดำเพื่อหมายให้เตือนตา 

ไว้ทุกข์ให้ความเหงาเมื่อคราวนั้น 
ทุกคืนวันเก็บใจไม่ปรารถนา 
ระแวงคำระวังคนจนอ่อนล้า 
เพราะหัวใจไม่กล้า..กลัวเจ็บใจ 

มาวันนี้มีคนกล้ามาเยือนเหย้า 
ขับความเหงาเศร้าฤดีที่หมองไหม้ 
จึงออกทุกข์ปลุกปลอบความสดใส 
เปลี่ยนสีใหม่ใส่อาภรณ์ซ่อนความรัก 
				
29 กรกฎาคม 2546 21:55 น.

ภาษา..สร้างไทย

พี่ดอกแก้ว

สยามไทย....ยิ่งใหญ่.....ภาษาศาสตร์
เอกลักษณ์....ของชาติ....แผ่นดินสยาม
อักษรไทย.....ไร้มลทิน....สิ้นเสื่อมทราม
สร้างสรรค์ความ....อิสระ.....ณ  ผไท

ลายสือค้น....ชนชาติ.....ประกาศศักดิ์
ให้แน่นหนัก.....เผ่าพันธุ์นี้....ที่ยิ่งใหญ่
ถ้อยภาษา.....สร้างไทย.....ให้เป็นไทย
จรรโลงไว้.....แผ่นดิน.....ถิ่นเสรี				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว