31 กรกฎาคม 2546 19:56 น.
พี่ดอกแก้ว
เรือลำน้อยลอยลิ่วบนผิวน้ำ
ฟองคลื่นย้ำซ้ำทรายให้ลายศิลป์
เป็นช่วงชั้นสีจางต่างใจจินต์
ลำดับศิลป์ธรรมชาติสะอาดตา
มาถามไถ่เพื่อนไกลมาไถ่ถาม
คะนึงความคิดถึงคะนึงหา
หรือเขาลืมเราแล้วนะเพื่อนยา
จึงมาหามาถามความสำราญ....
31 กรกฎาคม 2546 19:53 น.
พี่ดอกแก้ว
สิ่งเดียวกัน..เมื่อมองกันคนละด้าน
จึงได้รับสาระสารที่แตกต่าง
มองต่างมุม....อาจสดใสอาจเลือนลาง
มองด้วยใจ..ไร้ช่องว่างทางความคิด
31 กรกฎาคม 2546 19:50 น.
พี่ดอกแก้ว
อวลตลบอบไอรักนักแห่งนี้
มากน้ำใจไมตรีที่ใฝ่หา
แม้นมิได้พบเห็นเช่นหน้าตา
แต่น้ำใจที่หลั่งมาค่ามากมี
31 กรกฎาคม 2546 19:46 น.
พี่ดอกแก้ว
คลื่นกระซิบกับผืนทรายริมสายน้ำ
ฝากรอยย้ำความสนิทเสน่หา
จะเนิ่นนานสักปานใดในเวลา
ต้องกลับมาหาผืนทรายไม่ห่างกัน
31 กรกฎาคม 2546 16:36 น.
พี่ดอกแก้ว
ผลิกิ่งช่อก่อจุดหมายในตำนาน
แล้วสืบสานก้านกิ่งสิ่งรังสรรค์
จากเป้าหมายสู่จุดหมายในฝันนั้น
เราช่วยกันฟันฝ่ามาด้วยใจ
ผ่านหนาวร้อนสะท้อนความเขาหยามหยัน
ผ่านภัยอันตรายหมายรุกไล่
ผ่านหลุมพรางขวางกั้นไม่พรั่นไหว
ผ่านพายุโหมใกล้ไม่พรั่นพรึง
เพราะมีรักรวมใจในเราสอง
ที่ปรองดองสองใจให้เป็นหนึ่ง
พลังรักจึงฉายประกายซึ้ง
เส้นทางจึงสำเร็จเสร็จเพราะรัก