13 พฤศจิกายน 2546 05:23 น.

เพียงเพื่อหัวใจ..หามาให้คุณ

พี่ดอกแก้ว

ขอเป็นเพียงใบไม้ใบเล็กๆ 
ที่ได้อยู่ใกล้และดูแลต้นไม้
แม้ต้นไม้จะไม่เคยเห็นความสำคัญ 
ของใบไม้ใบนี้เลย...แม้แต่นิดเดียว 

เพลงใบไม้ไหวพลิ้วปลิวตามลม 
ท่วงทำนองพ้องบ่มเพื่อแมกไม้ 
แม้นเป็นเพียงหนึ่งน้อยในร้อยกาย 
คือใบไม้แห่งรักและภักดี 

หวังจะบังแสงกล้าครากลางวัน 
แม้นแสงนั้นแผดเผาให้ร้าวศรี 
หรือลมร้ายกรายกล้ำย้ำราวี 
ก็เพียงมีหวังว่าจะคุ้มครอง 

ถึงแม้นมีมากมายหลายใบบัง 
ขอเป็นเพียงหนึ่งยังที่คุ้มหมอง 
แม้วันหนึ่งปลิดใบตามครรลอง 
ยังหมายปองดูแลต้นให้พ้นภัย 
				
11 พฤศจิกายน 2546 22:29 น.

ลมหายใจมีอยู่คู่ชีวิต

พี่ดอกแก้ว

ลมหายใจมีอยู่คู่ชีวิต 
และดวงจิตรับรู้อยู่ทุกหน 
แม้นเหนื่อยหนักเพียงใดในกมล 
ใจของตนก็รู้ใจ...ไม่เคยลืม 

จะทุกข์เศร้าเหงาโศกเพราะโรคร้าย 
หรือสบายสนุกสุขปลาบปลื้ม 
ความรู้สึกมิอาจให้ใครหยิบยืม 
ตั้งใจลืมก็มิได้ในเรื่องราว 

ครั้งที่ล้มลุกคลุกคลานลานน้ำตา 
ความอ่อนล้ามาชิดใกล้ให้สืบสาว 
ลืมเรื่องลมหายใจไปชั่วคราว 
เพราะเหน็บหนาวกับเรื่องขมระทมใจ 

มองผิดไปว่าหากไร้ใครคนหนึ่ง 
ก็อาจถึงชีวิตปลิดหม่นไหม้ 
มองเห็นทรัพย์กับสรรเสริญเกินจริงไป 
ว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ของชีวา 

หาคำตอบขอบเป้าหมายไม่สิ้นสุด 
โลกมนุษย์มีมากมายให้ค้นหา 
แต่งตั้งให้วัตถุนอกกายา 
เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งปัจจัย 

หากไม่มีลมหายใจให้รับรู้ 
ทรัพย์ที่อยู่จะมีค่าหรือไฉน 
ยศและลาภที่หาบและคอนไว้ 
มีความหมายอันใดเมื่อไร้ลม 

				
11 พฤศจิกายน 2546 22:23 น.

เงาอดีต

พี่ดอกแก้ว

ในห้วงลึกตรึกไว้ไม่เลือนลาง 
ความบอบบางของหนึ่งสิ่งอิงแอบไว้ 
แทรกซึมซับเข้าสู่กระแสใจ 
กลายเป็นฝันฉากใหญ่ให้ชวนตรอง 

เงาอดีตขีดรอยให้ถอยหลัง 
บางครั้งรั้งใจเศร้าให้เราหมอง 
บางคราวเพิ่มแรงใจให้ใฝ่ปอง 
จึงครอบครองไหวหวั่น...ไม่มั่นใจ 

กลายกระแสแผ่อำนาจให้ขาดรู้ 
เมื่อหมกอยู่กับสิ่งที่น่าหลงใหล 
หรือกับสิ่งเจ็บร้าวที่ภายใน 
สูญเสียใจ...ไร้สติริปัญญา 
				
10 พฤศจิกายน 2546 23:25 น.

แสงอุทัย..ในกลางดง

พี่ดอกแก้ว

แสงสีทองของสายัณห์ในวันเหงา 
สัมผัสเงาติณชาติให้สาดสี 
จำรัสผ่องส่องพรายไล้อินทรี 
ให้หญ้ามีแสงงามยามลับวัน 

ลมระบัดพัดยอดหญ้าให้พร่าไหว 
ล้อลมไกวในเวทีที่พราวฝัน 
หญ้าต่ำศักดิ์จักชูช่อล้อสายัณห์ 
ในเวลาเพียงแค่นั้นก็ชื่นบาน 

ขอเพียงมีนาทีหนึ่งซึ่งเฉิดฉาย 
เลิศคุณค่าพร้อมใจกายอย่างสุขศานต์ 
ก็คุ้มในแต่ละวันที่ผันกาล 
แม้จะผ่านเพียงพริบตาก็สาใจ 

แม้นราตรีมีเพียงเงาเจ้าส่องโสม 
เสียงประโคมจากแมลงแฝงหวนไห้ 
ความหม่นหมางย่อมร้างลับดับหายไป 
พร้อมกับแสงอุทัยที่มาเยือน 
				
8 พฤศจิกายน 2546 16:34 น.

ชีวิตจริง

พี่ดอกแก้ว

กี่ครั้งคราวก้าวล้มจมน้ำครำ 
กี่รอยช้ำฝากผิวริ้วกายนี้ 
กี่คำหยามเหยียดซ้ำย้ำฤดี 
กี่รอยแผลที่มีจากรายทาง 

ครั้งที่ล้มตรมร้าวคราวพบทุกข์ 
ครั้งที่ลุกขึ้นสู้กู้เรือนร่าง 
ครั้งที่ผ่านพลบค่ำย่ำเลือนลาง 
ครั้งที่วางอุปสรรคเพื่อพักกาย 

คือใจก่อไม่ท้อแท้แก่ชะตา 
จึงไม่ราความเพียรเรียนความหมาย 
จัดชีวิตตามสิทธิ์สู้ไม่รู้วาย 
หมดความยากสู่ง่ายด้วยใจจริง


กลับมาบอกน้องๆของพี่ดอกแก้วทุกๆคนว่า..

ชีวิตไม่ได้ง่ายเหมือนจัดวาง 
แต่ไม่ยากที่จะจัดการ 				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว