23 มิถุนายน 2546 15:11 น.
พี่ดอกแก้ว
ตะวันรอนตอนพลบจบทิวา
ความเหนื่อยล้าลนกายให้ซึมเศร้า
คำนึงถึงห้วงวันที่ผันเงา
กี่สิ่งเร้าโรมรุกปลุกวิญญาณ
ให้เพลี่ยงพล้ำช้ำชอกในกลอกกลิ้ง
สะกดนิ่งอารมณ์คมประหาร
กดกรีดใจให้แผลแยกแตกดวงมาลย์
คำประจานผสานเสียงเยี่ยงมโหรี
เก็บกอบงำความหมายในเวลา
มุ่งสร้างค่าสร้างคนดลศักดิ์ศรี
ประดิษฐ์งานปั้นดินให้ยินดี
เป็นรูปลักษณ์ที่มีงามประกาย
ช่วงวันผ่านค่อยค่อยจารงานชิ้นรัก
และสลักบรรจงจิตตามคิดหมาย
ขีดรูปร่างวางแบบแนบลงลาย
วาดเส้นสายให้สีตามที่ควร
บ้างชิ้นมีตำหนิรอยริแตก
ต้องคัดแยกปั้นใหม่ให้ถี่ถ้วน
ด้วยใจรักเป้าหมายไม่โอดครวญ
เพื่องานสวยสมส่วนก็พร้อมพลี
ตะวันรอนจรลับกับฟากฟ้า
งานตรงหน้าไม่เสร็จในวันนี้
แต่โครงร่างวางงามตามความดี
วันพรุ่งนี้ก็คงเสร็จสำเร็จงาน..
20 มิถุนายน 2546 19:44 น.
พี่ดอกแก้ว
สายลมพริ้วแผ่วผิวกายใกล้รุ่งสาง
ยินน้ำค้างพร่างลงกับพงหญ้า
ละอองจันทร์เริ่มละลายจากสายตา
ใจโหยหาถึงคนไกลในเงาเดือน
ราตรีก่อนอ้อนสุนทรมธุรส
หวานเหลือล้ำย้ำพจน์มากกว่าเพื่อน
ร้อยวจีมาลีใจมิให้เลือน
มนต์แสงจันทร์ยังตามเตือนมิเคลื่อนคลาย
พินิจลักษณ์อักษรสุนทรถ้อย
วรรณศิลป์เรียงร้อยงามเหลือหลาย
แต่ความจริงและความฝันพลันกลับกลาย
ผ่านราตรีจึงเลือนหายคล้ายแสงจันทร์
รักหนอรัก..ช่างสลักตรึงใจนี้
แม้ทราบดีว่ารักลวงในห้วงฝัน
ก็จะขอมั่นรักภักดิ์นิรันดร์
ใจของฉันขอซื่อตรง..จงรักเธอ
20 มิถุนายน 2546 19:35 น.
พี่ดอกแก้ว
ตะวันขึ้นแล้วลงตรงขอบฟ้า
ต่างกันที่ทิศาคราไขแสง
เคลื่อนวิถีตามโค้งฟ้าคราแสดง
พอหมดสิ้นเรี่ยวแรงก็หมดวัน
ผ่านวันนี้.....วันนั้น....วันอื่นอื่น
ทั้งสดชื่น....สดใส..และสุขสันต์
มีเหนื่อยบ้าง...ทุกข์บ้าง....เป็นบางวัน
ได้ชมจันทร์....ชมดาว...ที่พราวตา
หลายร้อยวัน....ร้อยคืน....ทั้งตื่นหลับ
มีผู้นับ.....เป็นรอบ...ของวัสสา
กำหนดเป็น....เดือนปี....ดิถีพา
ตั้งกฏเกณฑ์....ให้ชีวา...ฉลองชัย
มานับเดือน.....นับดาว.....อีกคราวแล้ว
สร้างตำนาน...สานแนว....ที่ฝันใฝ่
จะเหนื่อยท้อ...รอร้าว....หรือหนาวใจ
ดวงตะวัน.....ก็ผ่านไป....ตามทิศทาง
19 มิถุนายน 2546 21:04 น.
พี่ดอกแก้ว
สดับเสียงสำเนียงหวานกังวานแว่ว
เชิญเจ้าแก้วบุปผาชาติสะอาดศรี
ร่วมขบวนบูชาอัญชลี
สมเด็จพระชินสีห์ผู้ทรงธรรม
วันแปดค่ำ สิบห้าค่ำ ธรรมสวนะ
สักการะธรรมคุณอันเลิศล้ำ
ประดิษฐ์ใจให้เปี่ยมคุณธรรม
ตกแต่งกายให้งามล้ำเพื่อบูชา
ยกฐานะมาลีที่ค่าด้อย
เพียงเบ่งบานเล็กน้อยก็ไร้ค่า
นำถวายแด่องค์พระปฏิมา
เพื่อสร้างค่าอันประเสริฐเลิศมาลี
19 มิถุนายน 2546 20:34 น.
พี่ดอกแก้ว
นิราศรักทักจันทร์วันฟ้าใส
อยู่ห่างไกลให้คิดถึงคะนึงหา
ยิ่งค่ำลงคงม่านสนธยา
ป่วนอุราครวญใจเคยใกล้กัน
เห็นราตรีคลี่บานที่ก้านช่อ
นวลละออชวนให้ใจเคลิ้มฝัน
เคยคู่เคียงเอียงครองมองพระจันทร์
ค่ำคืนนั้นสุขล้ำฉ่ำฤดี
ผันผินมองจ้องไปในมุมสวน
เจ้าแก้วล้วนพร่างพราวสกาวศรี
สะอาดตาคันธารมณ์บ่มราตรี
แต่วันนี้หมองหมางร้างคู่ใจ
บุหลันเลื่อนเตือนตาครารุ่งสาง
ช่างอ้างว้างเงียบงันและหวั่นไหว
รอคนจรย้อนกลับประทับใจ
ป่านนี้จะเป็นไฉนเมื่อไกลกัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1104
