24 มิถุนายน 2546 20:17 น.

เมื่อดาวสิ้นแสง

พี่ดอกแก้ว

รักละลายหายลับไปกับดาว 
หล่นจากหาวแล้วคืนนี้ที่สิ้นแสง 
เคยสว่างกลางใจไฟเรืองแรง 
มิเคยแล้งแสงรักพิทักษ์ใจ 

เพ่งความงามยามคืนค่ำถลำจิต 
เก็บมาคิดมาฝันจนหวั่นไหว 
สร้างสะพานสู่ดวงดาวทุกคราวไป 
ความอบอุ่นอ่อนไหวได้เห็นดาว 

ฝันไปไกลว่าได้เคียงเรียงคู่ฟ้า 
ประดับห้วงนภาเวหาหาว 
สะท้อนน้ำยามแสงกระจ่างพราว 
เป็นดั่งดาวดวงงามยามคู่กัน 

แต่พริบตาพาใจช้ำระกำร้าว 
แสงที่พราวมาวูบวับและดับฝัน 
ร่วงสู่ดินจนสิ้นไร้สายสัมพันธ์ 
หมดเยื่อใยจากกันไม่เหลือรอย 

มีเพียงฝันวันเก่าที่ร้าวราน 
มองท้องฟ้าราตรีกาลยิ่งเศร้าสร้อย 
สะพานดาวร้าวฉานราญใจน้อย 
ให้รู้ค่าว่าคนคอยด้อยเพียงดิน
				
24 มิถุนายน 2546 20:11 น.

มรสุมใจ

พี่ดอกแก้ว

ฟังซิฟัง...ทะเลเห่คลื่นรัก 
เมื่อลมพักไม่โถมโจมน้ำไหว 
ทะเลเงียบเรียบริ้วชลาลัย 
กระซิบให้ชายหาดอย่าหวาดกลัว 

คลื่นที่พลิ้วปลิวระลอกบอกว่ารัก 
หมายสมัครซบทรายทายทักทั่ว 
เสียงน้ำเซาะเสนาะพร่ำย้ำระรัว 
ทะเลจะเป็นรั้วให้ผืนทราย 

อย่าโกรธนะที่ทะเลเทคลื่นบ้า 
เพราะบางครามรสุมรุมเหลือหลาย 
ใครใครที่ปรี่ทุกข์ปลุกเรื่องร้าย 
ก็มาถ่ายทิ้งทะเลเทระทม 

ไม่มีเลยมามอบให้เพราะใจสุข 
หวังปลิดทุกข์ผ่อนคลายให้หายขม 
เห็นทะเลเป็นที่รองรับอารมณ์ 
มาพักผ่อนหย่อนตรมแล้วจากลา 

ฟังทางนี้นะหาดทรายอย่าหายขวัญ 
ทะเลนั้นมีเพื่อนแท้ไม่แปรค่า 
คือหาดทรายที่เรียบริมปริ่มชลา 
ไม่เคยเบือนเลือนหน้าจากทะเล 
				
24 มิถุนายน 2546 20:05 น.

หนาว

พี่ดอกแก้ว

ก่อไฟผิงอิงแอบแนบผืนผ้า 
ห่อกายาคุ้มงอรอรุ่งสาง 
ลมราตรีปรี่เชือดเลือดไหลพราง 
โลมดวงใจให้อ้างว้างกลางแสงไฟ 

รอความรักจากคนที่มีเหลือเฟือ 
มาเอื้อเฟื้อให้คลายหนาวคราวจับไข้ 
รอเมตตาจากคนเมืองที่แสนไกล 
มาหยิบยื่นอุ่นไอให้หนาวคลาย 

วอนพระจันทร์ผันลมอย่าพรมนัก 
กายนี้จักร้าวแล้วแผ่วสลาย 
หนาวเหน็บเนื้อเรื้อร้างแทบวางวาย 
บอกพระพายโปรดสงสารอย่าราญกัน 

ขอให้มีชีวิตอีกสักหน่อย 
ให้สมหวังที่คอยรักในฝัน 
ได้พบแสงสุริยากล้าตะวัน 
อบใจให้สุขสันต์วันหนาวคลาย 
				
23 มิถุนายน 2546 15:41 น.

เพื่อเธอนะจ๊ะ

พี่ดอกแก้ว

ใครเลยมิเคยล้ม 
ไม่ช้ำตรมเพราะผิดหวัง 
รีรอขอพลัง 
ให้กล้าแข็งเพื่อแกร่งใจ 

หลายคนที่ท้อแท้ 
มีรอยแผลแล้วร้องไห้ 
เลิกหวังและยั้งใจ 
ก็ลบล้างไม่สร้างรอย 

บางคนที่นักสู้ 
ยังฝันอยู่ไม่เคยถอย 
ไขว่คว้าไม่ล้าคอย 
ไม่เลิกสอยด้วยสองมือ 

หมายเพียรเรียนทางแก้ 
ลบรอยแพ้และฝึกปรือ 
หมายปองจะครองถือ 
สำเร็จหมายได้สักวัน 

ขอส่งกำลังใจ 
ให้ผู้ใฝ่ในทางฝัน 
เพียรมุ่งและหมายมั่น 
ได้สมปองทั้งผองเอย 
				
23 มิถุนายน 2546 15:17 น.

ชะตาชีวิต

พี่ดอกแก้ว

วัฏจักร์ผลักดันผันชีวิต 
ไปตามทางลิขิตและความฝัน 
มีจุดเริ่มเติมแต่งแห่งชีพชั้น 
ให้มุ่งมั่นตามบทกำหนดมา 

จากวัยเยาว์เข้าวัยผู้ใหญ่ยิ่ง 
หลายหลายสิ่งมอมใจให้โหยหา 
ทั้งลาภยศสินทรัพย์นับเงินตรา 
เข้าสู่วัยชราไม่ดูตน 

ลืมความจริงสิ่งรอบข้างอย่างมืดมัว 
ความพลัดพรากมีทั่วไปทุกหน 
ความเปลี่ยนแปลงก็แจ้งทุกตัวคน 
ไม่มีใดคงทนนิรันกาล 

ใบไม้ร่วงควงลิ่วปลิวจากต้น 
ใบอ่อนปนหล่นไปในลานบ้าน 
หาใช่เพียงใบแก่ที่ร้าวราน 
ปลิดปลิวใบจากก้านได้อย่างเดียว 

ตะวันขึ้นแล้วลับกลับถิ่นที่ 
ครั้นบางทีเมฆบังรั้งรอยเสี้ยว 
ให้ลับหายก่อนเวลาคราลดเลี้ยว 
หมดสิ้นเรียวรัศมีก็มีมา 

หาสิ่งใดเป็นไปอย่างยืนยง 
ชั่วพริบตาดับลงไปต่อหน้า 
ทุกทุกสิ่งต่างมีไตรลักษณา 
เป็นผู้กุมชะตาที่แท้จริง				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว