8 กรกฎาคม 2546 17:24 น.

วิมานสีชมพูจริงหรือ?

พี่ดอกแก้ว

ยามรักหวานตาประสานสีชมพู 
ทุกสิ่งดูสวยงามตามใจฝัน 
โลกสดใสสิ้นไร้ภัยพรึงพรั่น 
เพราะหลุมรักปิดกั้นสีรอบกาย 

เห็นชีวิตเพียงนิดคิดว่ารู้ 
เห็นเพียงคู่เท่านี้มีความหมาย 
เห็นกันเพียงเปลือกนอกที่พอกลาย 
เห็นว่าสายสัมพันธ์นั้นคงทน 

มีสีอื่นบนผืนแผ่นดินนี้ 
แต่บอดสีไม่เห็นเป็นไม่สน 
ทั้งสีเขียวหม่นคล้ำดำมืดมน 
สมัครใจเพียงผลยลชมพู 

จึงไม่เหลือเผื่อใจให้สีอื่น 
เพราะเริงรื่นลุ่มหลงพะวงคู่ 
ขาดความจริงนิ่งตรองเพื่อมองดู 
ว่าชมพูอาจซีดจางสร่างหวานไป 

บางคนพอเผื่อใจในความนี้ 
ยามฤดีหวานรสก็สดใส 
เก็บกอบกำความสุขไว้เปี่ยมใจ 
ยามโหยไห้ใจก็รู้ดูความจริง 

เห็นสีแสงแสดงตนบนโลกหล้า 
ก็พบสีดังว่าในทุกสิ่ง 
พบความเปลี่ยนแปรไปไม่ท้วงติง 
และหยุดนิ่งรับผิดชอบกอรปคุณธรรม 
				
7 กรกฎาคม 2546 23:02 น.

** เปลือก **

พี่ดอกแก้ว

ดูสดใสสวยงามยามเนตรพิศ 
ลายประดิษฐ์หัตถศิลป์ระรินไหว 
เคลือบสีสันประณีตแนบแอบฤทัย 
เพ่งทางใดก็พบงามทุกยามมอง 

จึงชื่นชมผิวรอบดุจกรอบสวย 
หลงเงาด้วยพรายแสงศรีไม่มีสอง 
วางหัวใจไว้ด้วยรักเป็นฐานรอง 
เฝ้าประคองวาจาหวานสะท้านใจ 

แต่ดุจสายฟ้าฟาดแทบขาดจิต 
ลายที่งามดุจเนรมิตเริ่มหมองไหม้ 
แลหลุดล่วงกะเทาะสีที่ฉาบไล้ 
เห็นพื้นในเมื่อไร้เปลือกมาเคลือบคลุม 

แสนขรุขระกระด้างอย่างหยาบนัก 
ไร้ลายรอยจำหลักให้เรียงกลุ่ม 
เปลือกที่ลอกกลอกกลิ้งทิ้งตามมุม 
สิ้นสีสันปกคลุม...ไม่งามตา 

ตรองสติดำริมองกองเปลือกสี 
กาลเวลาบ่งชี้ถึงคุณค่า 
สิ่งที่งามด้วยความย้อมปลอมวัณณา 
เพียงไม่นานก็ฉีกหน้าให้รู้ใจ 

กลายวาจากลับวาทีเมื่อมีโทษ 
หมายผูกโกรธแค้นเคืองเป็นเรื่องใหญ่ 
เคยหวานล้ำคำทักที่ปักใจ 
ก็ขมไหม้ไร้น้ำตาลเป็นพาลชน 

หากดีงามตามเนื้อแท้ดุจแร่ทอง 
จะเทกองลองหลอมไฟอีกหลายหน 
ทองเนื้อแท้ยังเรืองรองครองใจคน 
ไม่มีเปลือกหลุดปนบนเนื้อทอง 
				
7 กรกฎาคม 2546 22:38 น.

พักสักครู่

พี่ดอกแก้ว

พักสักครู่อยู่ตรงนี้ที่ใจล้า 
อย่าเพิ่งกล้าก้าวไปในแห่งหน 
รอยแผลลึกยังปริแตกแยกกมล 
มาพอกฝนยาเสียก่อนเพื่อผ่อนคลาย 

รักษาแผลให้สมานประสานสนิท 
อย่ารีบคิดเคลื่อนไหวเพราะใจหาย 
ยิ่งรีบก้าวต่อไปยิ่งทำลาย 
ให้แผลกรายเรื้อรังฝังรอยนาน 

แผลที่มีเพียงเท่านี้เจ็บมากแล้ว 
ใจที่แผ่วต้องผ่อนพักอย่าหักหาญ 
ให้แรงฟื้นคืนก่อนอย่ารอนราญ 
อาจจะนานสักหน่อยคอยเวลา 

ที่ผ่านมาอาจเพราะว่าเป็นความเขลา 
จึงใจเบาไม่ระวังเพราะเดียงสา 
ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคมจมมายา 
ได้แผลมาเพราะไม่รู้ดูไม่เป็น 

เมื่อแผลหายกลายเป็นผิวมีริ้วพาด 
คือรอยเพิ่มความฉลาดเพราะมองเห็น 
ความพลาดพลั้งครั้งคราวรักไม่เป็น 
มีก้าวใหม่ที่โดดเด่นมากกว่าเดิม 
				
4 กรกฎาคม 2546 22:39 น.

บนโลกใบกลมๆนี่ไง

พี่ดอกแก้ว

โลกใบนี้ที่...กลมนัก...ขอทักถาม 
เหตุใดคนนิยามโลกอับเฉา 
มีมุมหม่นมุมหมองให้ครองเศร้า 
กลมแล้วมี...มุมเงา...ได้อย่างไร 

มีหลายคนที่ค้นพบมุมลบสุข 
ครองแต่ทุกข์ในมุมอับกับโหยไห้ 
บางคนอยู่มุมมืดฝืดน้ำใจ 
มีทั่วไป...มุมโศก...บนโลกกลม 

บนเส้นทางสายใหญ่ในโลกหล้า 
หลายคนที่เดินมาอย่างขื่นขม 
คนมากมาย...ก็เห็นคล้ายเป็นสายลม 
สร้างมุมขมไว้บนทางอย่างตั้งใจ 

เดินไปบนเส้นทางอย่างอ่อนล้า 
หมอกความเศร้าบังตาให้พร่าไหว 
เห็นแต่ความอ้างว้างอยู่เรื่อยไป 
มองตรงไหนก็ไร้คนบนหนทาง 

เพราะปิดใจไม่รับใครที่แปลกหน้า 
ปฏิเสธวาจาคนรอบข้าง 
สร้างขอบเขตมุมเหงาเศร้าเปลี่ยวร้าง 
ไม่รับแสงสว่างจากใครเลย 

โลกใบนี้จึงมากมีมุมรันทด 
เพราะตั้งกฎเกณฑ์ใจไว้เปิดเผย 
ใครจะขอพานพบไม่ได้เลย 
เพราะคุ้นเคยกับมุมเศร้าเคล้าน้ำตา 
				
4 กรกฎาคม 2546 22:35 น.

ความเข้มแข็งแห่งรัก

พี่ดอกแก้ว

บทเริ่มต้นของคนที่เข้มแข็ง 
คือความแกร่งที่ยอมรับว่า ...พ่ายแพ้ 
และยอมรับว่าตัวเองนั้นอ่อนแอ 
จึงต้องหาทางแก้ให้แข็งแรง 

รู้ความจริงว่าหัวใจให้เขาหมด 
จึงรันทดเมื่อยามเขาหน่ายแหนง 
รู้ความเศร้าเมื่อคราวรักเปลี่ยนแปลง 
จึงแจกแจงความรวดร้าวอย่างเข้าใจ 

ความเข้มแข็งอยู่ตรงไหนในรักนี้ 
ความเข้มแข็งอยู่ตรงที่มีการให้ 
ความเข้มแข็งคือให้แล้วไม่เปลี่ยนใจ 
ความเข้มแข็งคือให้ไปไม่ทวงคืน 

ไม่รอคอยคำตอบมอบสนอง 
ไม่หวังครองใจใครให้เขาฝืน 
ไม่ฟุ้งซ่านทนช้ำอย่างกล้ำกลืน 
ไม่หยุดยืนเคว้งคว้างอย่างรอใคร 
				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว