31 กรกฎาคม 2546 16:23 น.
พี่ดอกแก้ว
หลั่งน้ำใจจากปลายฟ้ามากับฝน
บอกกับคนทางนี้ที่คิดถึง
ความห่วงหาถาโถมโลมใจซึ้ง
ทุกหยาดหนึ่งแทนรักจากคนไกล
มอบความฉ่ำย้ำสัญญาคราร่วมฝัน
แม้นไกลกันข้ามขอบฟ้าคราหวามไหว
อย่ากังวลหม่นหมองจนครองใจ
เพราะคนไกลฝากรักมาคราฝนพรำ
31 กรกฎาคม 2546 05:12 น.
พี่ดอกแก้ว
ตนพึ่งตน .......ค้นหา......ค่าความหมาย
ใครพึ่งใคร.....ให้รู้..........คู่จริงแท้
คำว่าตน..........ค้นไป......ใจปรวนแปร
ใครกันแน่.......คือตน.......ขอยลความ
คือรูปนาม......ความหมาย.....ทั้งกายจิต
ที่ตรองคิด......บนฐาน............อ่านคำถาม
จากอารมณ์....บ่มเหตุ...........พิศเลศความ
ที่ติดตาม........ระลึกไว้...........ในฐานธรรม
ด้วยทำนอง....ของปัญญา.....มหาสติ
อัปเปหิ...........กิเลส...............เหตุความช้ำ
แลขับไล่........อวิชชา............ที่พร่ากรรม
ให้งามล้ำ.......โยนิโส.............มนสิการ
อัตตาหิ..........ผลิตน...............บนทางถูก
อัตโน............ เพียรปลูก.........สติปัฏฐาน
นาโถนี้...........ที่พึ่ง.................ตรึงดวงมาลย์
ให้พบพาน....ความจริง...........ทุกสิ่งเอย
31 กรกฎาคม 2546 05:06 น.
พี่ดอกแก้ว
ไว้ทุกข์ให้ความเศร้ามาเนาว์นาน
เพราะพบพานพิษรักใจสลาย
ห่มอาภรณ์ซ่อนความทุกข์ที่รุกกาย
แต่งสีดำเพื่อหมายให้เตือนตา
ไว้ทุกข์ให้ความเหงาเมื่อคราวนั้น
ทุกคืนวันเก็บใจไม่ปรารถนา
ระแวงคำระวังคนจนอ่อนล้า
เพราะหัวใจไม่กล้า..กลัวเจ็บใจ
มาวันนี้มีคนกล้ามาเยือนเหย้า
ขับความเหงาเศร้าฤดีที่หมองไหม้
จึงออกทุกข์ปลุกปลอบความสดใส
เปลี่ยนสีใหม่ใส่อาภรณ์ซ่อนความรัก
29 กรกฎาคม 2546 21:55 น.
พี่ดอกแก้ว
สยามไทย....ยิ่งใหญ่.....ภาษาศาสตร์
เอกลักษณ์....ของชาติ....แผ่นดินสยาม
อักษรไทย.....ไร้มลทิน....สิ้นเสื่อมทราม
สร้างสรรค์ความ....อิสระ.....ณ ผไท
ลายสือค้น....ชนชาติ.....ประกาศศักดิ์
ให้แน่นหนัก.....เผ่าพันธุ์นี้....ที่ยิ่งใหญ่
ถ้อยภาษา.....สร้างไทย.....ให้เป็นไทย
จรรโลงไว้.....แผ่นดิน.....ถิ่นเสรี
28 กรกฎาคม 2546 20:44 น.
พี่ดอกแก้ว
เคยมีฟ้าสว่างหนบนทางนี้
ทุกทุกที่กระจ่างไปไม่ซ่อนเร้น
มีขวากหนามตามก่ายให้ลำเค็ญ
ก็แลเห็นชัดตาหาหวาดกลัว
เคยมีแสงส่องไสวในรกชัฎ
ที่ข้องขัดก็แก้ไขไม่สลัว
กี่หลุมบ่อหาก่อให้หลวมตัว
กระจ่างทั่วพิษภัยในเส้นทาง
คราวแสงดับลับแล้วแก้วสลาย
โคมส่องฉายพลันดับจนลับร้าง
ความมืดมิดปิดป้องครองอำพราง
ยืนท่ามกลางทางเปลี่ยวอย่างเดี่ยวดาย
เส้นทางยังทอดยาวให้ก้าวหา
สิ้นสายตาเพ่งพิศทิศทั้งหลาย
อุปสรรคยังคงมีมากมาย
ซ่อนตามรายทางยาวคราวมืดมน
แต่ไม่อาจหยุดอยู่อย่างผู้ท้อ
หลายคนรอความสำเร็จเสร็จในผล
หลายคนรอให้กลับไปรับชน
หลายคนรออย่างคนไร้หลักใจ
แม้นมืดมิดสนิทนักจักขอสู้
ให้ล่วงรู้อุปสรรคเป็นไฉน
ขอจุดเทียนส่องทางกลางดวงใจ
แม้นมอดไหม้ก็จะสู้ให้รู้กัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
830
