31 กรกฎาคม 2546 19:53 น.
พี่ดอกแก้ว
สิ่งเดียวกัน..เมื่อมองกันคนละด้าน
จึงได้รับสาระสารที่แตกต่าง
มองต่างมุม....อาจสดใสอาจเลือนลาง
มองด้วยใจ..ไร้ช่องว่างทางความคิด
31 กรกฎาคม 2546 19:50 น.
พี่ดอกแก้ว
อวลตลบอบไอรักนักแห่งนี้
มากน้ำใจไมตรีที่ใฝ่หา
แม้นมิได้พบเห็นเช่นหน้าตา
แต่น้ำใจที่หลั่งมาค่ามากมี
31 กรกฎาคม 2546 19:46 น.
พี่ดอกแก้ว
คลื่นกระซิบกับผืนทรายริมสายน้ำ
ฝากรอยย้ำความสนิทเสน่หา
จะเนิ่นนานสักปานใดในเวลา
ต้องกลับมาหาผืนทรายไม่ห่างกัน
31 กรกฎาคม 2546 16:36 น.
พี่ดอกแก้ว
ผลิกิ่งช่อก่อจุดหมายในตำนาน
แล้วสืบสานก้านกิ่งสิ่งรังสรรค์
จากเป้าหมายสู่จุดหมายในฝันนั้น
เราช่วยกันฟันฝ่ามาด้วยใจ
ผ่านหนาวร้อนสะท้อนความเขาหยามหยัน
ผ่านภัยอันตรายหมายรุกไล่
ผ่านหลุมพรางขวางกั้นไม่พรั่นไหว
ผ่านพายุโหมใกล้ไม่พรั่นพรึง
เพราะมีรักรวมใจในเราสอง
ที่ปรองดองสองใจให้เป็นหนึ่ง
พลังรักจึงฉายประกายซึ้ง
เส้นทางจึงสำเร็จเสร็จเพราะรัก
31 กรกฎาคม 2546 16:28 น.
พี่ดอกแก้ว
ความงดงามตามความดีที่แตกต่าง
คือสิ่งสร้างโลกสวยด้วยสีสัน
ทุกชีวิตลิขิตสร้างต่างต่างกัน
ก็เฉกพันธุ์ไม้ไพรให้ความงาม
ไร้รอยแย่งแข่งขันสรรสิ่งโศก
ต่างก่อโชคแก่หล้าไม่ท้าหยาม
ต่างรักษาหน้าที่ที่เปี่ยมความ
ถูกต้องตามสายพันธุ์ไม่บั่นทอน
จึงสืบสายไม้มากหลากชนิด
ไม่เบือนบิดคิดข่มบ่มยอกย้อน
ต้นใหญ่น้อยคอยรักษ์แผ่นดินดอน
มิให้คลอนรากฐานทานพืชพันธุ์
ต่างคุ้มครองแผ่นดินถิ่นกำเนิด
และชูเชิดหน้าที่มิมีผัน
ต่างมนุษย์ชอบเอาเปรียบไม่แบ่งปัน
ทำลายกันและกันให้สิ้นไป
ความร่มเย็นจึงเห็นได้แต่ในป่า
ส่วนพาราร้อนระอุจนคุไหม้
เพราะไฟลามจากใจไปสู่ใจ
จนสิ้นไร้มิตรภาพราบแผ่นดิน