4 สิงหาคม 2546 23:04 น.
พี่ดอกแก้ว
ชั่วหายใจผ่านลับอาจดับจิต
สิ้นชีวิต ..สิ้นฝัน..อันสดใส
สิ่งที่สร้าง..เสกสรรค์..กีดกันไว้
จะนำไปได้กี่อย่างเมื่อวางวาย
หายนะคละคลุ้งพลุ่งกลิ่นสาป
ที่ทาทาบโลกพิษจิตสลาย
เพราะมัวเมาเขลามุ่นขุ่นมิคลาย
สร้างลวดลายอบายบาปอาบโลกงาม
เมื่อชีวิตยังมิไร้หายใจแล้ว
จะแน่แน่วความดีที่ถิ่นสาม
คือกายา วาจา และใจงาม
ให้ต้องตามคำสอนบวรวงศ์
แม้นจักพบสบร้ายที่หมายร้าง
จะมิจางแจ้งธรรมย้ำประสงค์
บำเพ็ญทานสานศีลอย่างมั่นคง
เพื่อดำรงมรดกธรรมให้ล้ำกาล
4 สิงหาคม 2546 15:27 น.
พี่ดอกแก้ว
ทีละนิด..ทีละน้อย..ค่อยประสาน
อณูแห่งวิมานที่อ่อนไหว
เป็นเมฆขาวพราวพร่างนภาลัย
ก็เคลื่อนไปตามลมที่พรมปลิว
เป็นกลุ่มก้อนสอนใจให้จินตา
ประดับฟ้าล่องลอยเป็นรายริ้ว
สมมุติลักษณ์ถักรูปรอยไปเรื่อยลิ่ว
ยามเมฆปลิวรวมกลุ่มรุมฟ้างาม
คราอุตุเปลี่ยนแปลงแจ้งความกด
อากาศลดรวมเมฆเสกให้คร้าม
ละอองน้อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนติดตาม
กลายเป็นความหนาแน่นบนแผ่นฟ้า
แล้วครั่นครืนสะอื้นสั่งเสียงดังลั่น
แยกตัวพลันกลายเป็นฝนหล่นเป็นห่า
จนพอใจคลายฤดีที่อ่อนล้า
ดั่งโทสาหมดแรงแสดงฤทธิ์
2 สิงหาคม 2546 08:06 น.
พี่ดอกแก้ว
สโรชา...ผกาสรวงดวงดอกไม้
สถิตย์ในเอกมาลีที่สูงค่า
เป็นพานทองรองบาทพระศาสดา
เมื่อยาตราพื้นภพบรรจบกาล
สโรชินี....สีสันอันพิลาศ
คุณชาติงามสล้างอย่างอ่อนหวาน
เด่นอนงค์พร่างพื้นชลธาร
งามตระการยวนเย้าเหล่าภมร
บุษกร...สะท้อนน้ำยามหวานไหว
สลักใจแน่นฤดีมิถ่ายถอน
น้ำเงินเข้มเต็มรักมิหักรอน
รัศมิกรแผ่รังสีที่กลีบใบ
อุบล...บานลานบึงคะนึงจิต
ให้เร่งคิดสืบทางอย่างสดใส
เลือกชีวีมีชีวิตอย่างบัวใด
บานไสวเหนือตม ..หรือจมธาร
1 สิงหาคม 2546 21:40 น.
พี่ดอกแก้ว
มะลิรักร้อยไว้ในใจนี้
หอมฤดีกลิ่นรักตระหนักค่า
หมายประคองกรองกราบคุณมารดา
ผู้มอบให้ลูกยาแม้ชีวิต
หยาดน้ำนมผสมรักจากใจแม่
คือสายธารรักแท้ที่หลอมจิต
เป็นสายเลือดจากใจที่ใกล้ชิด
สื่อสัมพันธ์จากจิตที่งดงาม
พระคุณท่านหลากล้นเกินค้นหา
ว่ามีค่าเพียงไหนไร้คำถาม
ให้ชีวิตประสิทธิ์รู้อยู่ทุกยาม
แม่ติดตามรักใคร่ไปทุกครา
ณ แทบเท้าทั้งสองของแม่นี้
ขอก้มกราบด้วยฤดีระลึกค่า
พระคุณของน้ำนมแห่งมารดา
กราบบูชาเหนือเศียรไม่เปลี่ยนแปร
31 กรกฎาคม 2546 19:56 น.
พี่ดอกแก้ว
เรือลำน้อยลอยลิ่วบนผิวน้ำ
ฟองคลื่นย้ำซ้ำทรายให้ลายศิลป์
เป็นช่วงชั้นสีจางต่างใจจินต์
ลำดับศิลป์ธรรมชาติสะอาดตา
มาถามไถ่เพื่อนไกลมาไถ่ถาม
คะนึงความคิดถึงคะนึงหา
หรือเขาลืมเราแล้วนะเพื่อนยา
จึงมาหามาถามความสำราญ....