11 กุมภาพันธ์ 2552 15:39 น.
พี่ดอกแก้ว
หากมอบให้เท่าที่ใจไม่ยุ่งยาก
ไม่หวังมากให้เสี่ยงความผิดหวัง
ทำด้วยความปรารถนาดีที่จริงจัง
ไม่ขืนขังใจใครให้ชอบตาม
หากมอบให้ด้วยใจที่เป็นสุข
ไม่เร่งรุกการสนองครองสนาม
บนพื้นที่ใจเขาเฝ้าลุกลาม
เกินความงามของรักนักครอบครอง
หากมอบให้ตามที่ใจเขาใฝ่หา
ให้ด้วยความเมตตาไม่หม่นหมอง
ให้สิ่งที่เขาพร่องต้องประคอง
ไม่ล้นกองเกินพอดีมีประมาณ
หากมอบให้ในสิ่งที่กูลเกื้อ
ได้ช่วยเหลือถูกกาลเหมาะสถาน
ไม่ถือสิทธิ์ผู้มอบเข้ารุกราน
ให้แล้วผ่านไร้ยึดถือมือปล่อยวาง
หากมอบให้ด้วยใจเสียสละ
ไร้พันธะบุญคุณให้ขุ่นขวาง
ต่างมีความอิสระในเส้นทาง
รู้ความต่างของความคิดจริตคน
หากมอบให้ด้วยใจใฝ่กุศล
เกิดสุขล้นคราวให้แม้นไร้ผล
ไร้ซึ่งความหนาหนักในตัวตน
ดวงกมลเบาสบายในความดี
หากมอบให้ด้วยไร้ภัยสนอง
มอบครรลองสติปัญญาพาสุขศรี
เป็นการให้ด้วยรักเพื่อเสรี
ทั้งหมดนี้คือรักงามความรักจริง
20 มกราคม 2552 12:47 น.
พี่ดอกแก้ว
ความวาบไหวไหลผ่านการรู้เห็น
บังเกิดเป็นเรื่องราวให้กล่าวขวัญ
สิ่งดีร้ายที่เกิดในชีวัน
เพราะลวดลายกรรมผันให้พลิกแพลง
จากอารมณ์สู่ทวารสานสืบจิต
ความนึกคิดวิปลาสเข้าเคลือบแฝง
เรียงร้อยเป็นเรื่องราวกล่าวสำแดง
แล้วตอบโต้ด้วยแรงชอบกับชัง
ความฟุ้งซ่านเข้าผสานสืบผสม
เชื่อมอารมณ์วกวนชนหน้าหลัง
ขาดสติปัญญามาระวัง
ปล่อยคลื่นพังเขื่อนใจไหลท่วมจินต์
จึงเวียนว่ายไม่วางกลางกระแส
วุ่นวายแก้ปัญหาอันโหดหิน
ที่ตนเองก่อไว้ในชีวิน
เพราะไม่สิ้นอัตตามาสั่งการ
หากเปลี่ยนใหม่ให้ใจใช้สติ
และดำริปัญญามาตอบสาร
ความจำคิดเห็นผิดติดสันดาน
จะถึงกาลถูกรอนถอนจากใจ
ที่เคยหลงว่าดีมีตัวตน
หลงว่างามเหลือล้นสุขสดใส
จะปรับทิศตรงทางห่างเภทภัย
วิปลาสจางไปจากชีวา
แล้วเมื่อนั้นท่านจักมีนาทีสงบ
เพราะได้พบต้นตอก่อปัญหา
และตัดทิ้งด้วยอาวุธคือปัญญา
ชีวิตที่หนักหนาก็เริ่มเบา
ความกลุ้มรุมสุมใจในวันก่อน
เริ่มถ่ายถอนเพราะใจไร้ความเขลา
การไขว่คว้ายึดไว้ได้บรรเทา
ไร้ตัวเราให้ยึดถือมือปล่อยวาง
13 มกราคม 2552 14:08 น.
พี่ดอกแก้ว
เจริญงามความรู้คู่ชีวิต
เจริญจิตด้วยความดีที่ศึกษา
เจริญคิดกิจการงานนานา
เจริญค้าทรัพย์ยศปรากฏไกล
ด้วยมือครูผู้สร้างช่างประดิษฐ์
ด้วยน้ำจิตเมตตาไม่หวั่นไหว
ด้วยอดทนเสียสละอย่างจริงใจ
ด้วยหวังให้ศิษย์พรั่งพร้อมในชีวี
มือของครูผู้จับเขียนกอไก่
มือที่พาเดินไปในวิถี
มือที่กาถูกผิดในชั่วดี
มือที่ชี้ทางด่วนควรดำเนิน
ของศิษยาพาพ้นหนทางผิด
ของแต่ละชีวิตพ้นโขดเขิน
ของศิษย์ทุกช่วงวัยให้เพลิดเพลิน
ของเยาวชนให้เจริญเป็นคนดี
ครูคือผู้ลงแรงแต่งชีพศิษย์
ครูคือผู้เนรมิตทางสุขศรี
ครูคือผู้เสียสละแม้ชีวี
ครูคือผู้ปรารถนาดีตลอดกาล
24 ธันวาคม 2551 16:07 น.
พี่ดอกแก้ว
กาลเวลานำพาภาพชีวิต
ให้แจ้งจิตทุกข์สุขสนุกสนาน
ภาชนะบรรจุปวงเหตุการณ์
คือตระกร้าถักสานด้วยเวลา
ผ่านปีเก่าเข้ามาสู่ปีใหม่
หนูตัวใหญ่ชราแรงปวดแข้งขา
ส่งไม้ผลัดให้วัวรับต่อมา
พร้อมตระกร้าใบใหม่ใส่เรื่องราว
ยังไม่รู้มีอะไรในตระกร้า
เรื่องปีหน้าสุขหรือทุกข์ให้สืบสาว
แต่แน่ใจว่าทุกเรื่องอยู่ชั่วคราว
ไม่ยืดยาวเกินเวลาตระกร้ากรรม
ปีผ่านมามีคุณค่าให้ครวญคิด
สิ่งใดถูกสิ่งใดผิดพลาดถลำ
นำมาเป็นบทเรียนให้จดจำ
ไม่พลาดซ้ำผิดซ้อนหมั่นสอนตน
ทุกเวลาผ่านมาในปีเก่า
ใช้ชีพเคล้าทำกิจในกุศล
ขอมอบเป็นของขวัญแด่ทุกคน
ให้พบผลปรารถนาพาสมปอง
ขอความดีที่ทุกคนได้ทำมา
เพิ่มคุณค่าทวีคูณพูนสนอง
มีสติปัญญามาคุ้มครอง
คราใดต้องพบภัยให้ชนะ
ตะกร้ากรรมปีหน้ามีอะไร
ไม่สำคัญเท่าใจอิสระ
ลดอัตตาไร้ยึดถือเข้าปะทะ
ทุกวันจะสุขได้ในปีวัว
19 ธันวาคม 2551 08:44 น.
พี่ดอกแก้ว
โกรธอะไรมีใครขัดใจเล่า
คำพูดเขาเสียดแทงแสลงใช่ไหม
หรือเขาทำกับเราโหดร้ายไป
โกรธอะไร โกรธใคร คิดให้ดี
อย่าโทษว่าวาจาเขาทำร้าย
จงผ่อนคลายโทสามาสุขศรี
อย่าไปโทษการกระทำที่เขามี
จงมองให้ดีดีก่อนโกรธใคร
หากใจเราไม่มีตะกอนขุ่น
เขาเอาไม้มาหมุนวนเคลื่อนไหว
ต่อให้เขาแกว่งไม้จนตายไป
ใจของเราก็ใสไม่ขุ่นมัว
แต่เพราะใจของเรามีตะกอน
ที่หนาแน่นถมซ้อนไปจนทั่ว
ทั้งเรื่องรสนิยม ความถือตัว
จึงขุ่นมัวง่ายดายเมื่อใครกวน
เรามีตนเป็นใหญ่ไปตัดสิน
โทสะฟุ้งใจสิ้นเข้าโต้สวน
เกิดปัญหาขัดแย้งเป็นขบวน
ตามตีรวนไม่เลิกราน่าเศร้าใจ
บางครั้งเขาพูดทำดีมีเหตุผล
แต่ตะกอนอกุศลเราเคลื่อนไหว
หงุดหงิดเขาโทษเขาอยู่ร่ำไป
ไม่เคยโทษว่าใจมีตะกอน
บางครั้งเขาหมายถึงใครก็ไม่รู้
เราไปตู่ "เขาว่าเรา" เฝ้าทอดถอน
จึงเมินหมางห่างสัมพันธ์มุ่งบั่นรอน
น้อยใจจรจากมิตรคิดโกรธเคือง
ตรวจสอบตนเสียก่อนจะโกรธใคร
กิเลสเราใช่ไหมที่ฟูเฟื่อง
ขาดเมตตาใช่ไหมจึงขุ่นเคือง
เพราะถือตนจึงมีเรื่องใช่ไหมเอย.
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
6431
