5 สิงหาคม 2547 06:37 น.
พี่ดอกแก้ว
ราตรีหนึ่งซึ้งใจในคำหวาน
เสียงขับขานสัญญาว่ารักมั่น
กระชับเกลียวมุ่งหมายสายสัมพันธ์
เคียงคู่กันต่อสู้อยู่ชั่วกาล
เมื่อเนิ่นนานหวานคลายกลายเป็นขม
คำชื่นชมชืดลิ้นสิ้นความหวาน
เสียงตำหนิติฉินจากลิ้นราน
กลับฉะฉานเชือดเฉือนสะเทือนใจ
ใจสองใจเปลี่ยนไปแล้วใจหนึ่ง
เมื่อมาถึงจุดต่างระหว่างนิสัย
ใจที่มั่นในรักด้วยหัวใจ
ยังตรึงไว้ในสัญญามิลาเลือน
รอคอยวันคืนกลับมารับขวัญ
ลืมสัมพันธ์ลบเงาเขาเชือดเฉือน
รักมั่นคงตรงต่อฟ้ากว่าดาวเดือน
มีความรักเป็นเพื่อนหล่อเลี้ยงใจ
เสียงกระซิบคราวนั้นมั่นคงนัก
ประดุจหลักเหนี่ยวรั้งครั้งร่ำไห้
เมื่อนึกถึงขึ้นมาในคราใด
ชุบหัวใจให้ฟื้นคืนเรี่ยวแรง
เป็นฉากเศร้าของคนเขลาในความรัก
ยอมจมปลักรักไปไม่หน่ายแหนง
เป็นฉากงามของรักไม่เปลี่ยนแปลง
บทแสดงรักแท้แน่ที่ใจ
4 สิงหาคม 2547 17:07 น.
พี่ดอกแก้ว
เจ้าช่อเอื้องเฟื่องงามนามดอกไม้
จากแดนไพรไกลถิ่นถวิลหา
กลิ่นดอกเอื้องหมายดอมดมสมอุรา
จึงไขว่คว้าเจ้ามาไว้...ใกล้ใกล้ตัว
ยามหนักจิตพิศช่อก่อเกิดสุข
ความมละมุนปลอบปลุกคลายสลัว
ธรรมชาติรักษ์ใจ...ให้รักษ์ตัว
ความหม่นมัวกลายชื่นเพราะรื่นรมย์
3 สิงหาคม 2547 20:37 น.
พี่ดอกแก้ว
ความแออัดยัดเยียดเบียดที่อยู่
เพราะไร้ผู้เมตตาให้อาศัย
จึงจับจองกองขยะด้วยจำใจ
สร้างเพิงใหม่ไร้ขื่อชื่อ..สลัม
เป็นคนนอกทะเบียนเปลี่ยนที่อยู่
ต้องอุดอู้ซุกกายในขนำ
กว่าจะได้สิทธิอันชอบธรรม
ต้องระกำถูกรังเกียจเดียดชั้นชน
เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจัดรูปแบบ
ความคับแคบเป็นช่องทางผู้หวังผล
สร้างอาชีพใหม่ใหม่อย่างแยบยล
ทุจริตชนขนยามากบดาน
เป็นชุมทางสร้างปัญหาพาตกต่ำ
ชื่อสลัมคือถิ่นที่ควรสงสาร
เด็กน้อยน้อยดุจดอกไม้ในมือมาร
คงแหลกราญหากปล่อยไว้ไม่ดูแล
แล้ววันหน้าเมื่อเติบกล้าเป็นผู้ใหญ่
สิ่งแวดล้อมอาจบ่มให้ตามกระแส
คงเข้าสู่มิจฉาฉาชีพเพราะอัดแอ
ราชการควรแก้สงเคราะห์การณ์
คนที่อยู่นอกสลัมอย่าทำเมิน
คนสลัมอย่าเพลินความสงสาร
ช่วยกันปลูกดอกไม้ให้เบิกบาน
รดด้วยธารน้ำใจถิ่นไทยงาม
3 สิงหาคม 2547 20:24 น.
พี่ดอกแก้ว
ปีกบอบบางคว้างลงตรงฝนหลั่ง
ผีเสื้อพลั้งเปียกปอนตอนฝนซ่าน
หรุบปีกลงใต้ใบไร้ร่องธาร
ไม่อาจผ่านเม็ดฝนที่หล่นมา
ทุ่งหญ้างามยามนี้ไร้สีสัน
ผีเสื้อพลันสิ้นลายในวรรษา
ธรรมชาติฝนพร่ำฉ่ำอุรา
เป็นอีกงามที่มีค่าน่าชื่นชม
3 สิงหาคม 2547 08:45 น.
พี่ดอกแก้ว
ภาพหนึ่งในดวงใจแสนงดงาม
ประทับความตรึงจิตพิสมัย
ให้แรงสู้คู่แรงบันดาลใจ
สู่เส้นชัยหลักทองของชีวี
สีสันที่แต่งแต้มแซมด้วยฝัน
ลวดลายนั้นปลอบปลุกให้สุขขี
บรรเจิดแสงส่องทางสร้างไมตรี
ราวภาพนี้มีมนต์ดลบันดาล
เวลาผ่านนานไปได้พิสูจน์
สีโปนปูดหลุดร่อนจากผืนม่าน
ความสดสวยที่เคยงามละลาน
ก็ถึงกาลเผยโฉมโทรมสิ้นมนต์
เห็นรอยด่างดำคราบอาบเนื้อผิว
ปรากฏริ้วรอยแผลไปทุกหน
วาดภาพสวยหมายปิดความพิกล
ลวงให้คนหลงใหลไร้พิจารณ์
ผู้หลงเชื่อเมื่อความจริงสิ่งปรากฏ
มักจะหมดความฝันอันห้าวหาญ
พากันโทษโกรธภาพเป็นหยาบพาล
ป่าวประจานจาบจ้วงล่วงวจี
ที่ควรโกรธโทษไปใช่ผืนภาพ
เพราะปัญญาที่หยาบจึงเชื่อสี
หลงไปเองในสิ่งคิดว่าดี
อย่าโทษสีว่าด้อยสรรพคุณ
ควรแก้ไขที่ใจให้พิเคราะห์
อย่างพอเหมาะคติมิหันหุน
ในโลกนี้แต่ละสิ่งมีโทษคุณ
จงสร้างทุนฝึกใจให้รู้ตรอง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1592
