26 กันยายน 2547 07:53 น.

สะท้อนเงา

กระจ่างแสงโสมส่องจากท้องฟ้า
เกลื่อนนภานุ่มนวลชวนเคลิ้มฝัน
เขียนนิยายมากมายเรื่องดวงจันทร์
หนึ่งในนั้นมีกระต่ายที่หมายปอง

สะท้อนเงาเมียงเฝ้าหวังชมเชย
แม้มิเคยคิดเป็นเช่นเจ้าของ
แต่ยังคิดใช้สิทธิ์แห่งการมอง
เพื่อจับจองเก็บไว้ในเงาจันทร์

บทนิยายให้ฉากความต่ำต้อย
สูงสุดสอยหมดสิทธิ์จะคิดฝัน
มีชีวิตอย่างกระต่ายที่หมายจันทร์
แต่อีกด้านหนึ่งนั้นกลับสุขใจ

ไร้สิทธิ์คว้ามาเคียงไม่เถียงสิทธิ์
แต่ไม่ริดเสรีที่ฝันใฝ่
มีสิทธิ์มองและมองตลอดไป
หากรู้จักสิทธิ์ไซร้ไม่ระทม

ในเหตุการณ์ใดใดที่ร้ายแรง
หากเปลี่ยนแปลงมุมมองลองผสม
อาจพบสุขปลุกใจไม่ทุกข์ตรม
เหมือนกระต่ายได้ชมดวงจันทร์งาม

1606

love

comment

24 กันยายน 2547 21:42 น.

หนีไม่พ้น..กองฟอน..

พี่ดอกแก้ว

พื้นภูมิปูมนี้ที่มนุษย์ 
เพียงหยุดยืนอยู่ชั่วขณะ 
เดินทางมาด้วยศีละ 
เบญจธรรมส่งตรงมา 

แตกต่างห่างไกลในโคตร 
ดีโฉดเลิศลอยด้อยค่า 
มีทรัพย์ไม่เทียมศักดา 
เพราะว่าต่างกรรมทำตน 

ที่ควรหวนคิดติดเตือน 
มิอาจลบเลือนอดีตผล 
ต้องสร้างกรรมใหม่ให้ตน 
เพื่อพ้นผองภัยในชีวี 

อวดยศยิ่งใหญ่ให้บ้า 
อัตตาแน่นหนักศักดิ์ศรี 
อยู่สูงอาจจมปฐพี 
หามีสิ่งใดแน่นอน 

เกิดตายมากมายพริบตา 
ปัญญาควรเร่งถ่ายถอน 
เลือกทางงดงามสัญจร 
เมื่อพบกองฟอน..ไม่ร้อนรน

2413

love

comment

24 กันยายน 2547 21:37 น.

สิ้นเรื่องที่เปลืองความ

พี่ดอกแก้ว

 งามเด่นดรุณวัลย์ 
ผกาพันธุ์แย้มยวนตา 
หลงใหลในทัศนา 
จนลืมความตามที่เป็น 

หน่วงเหนี่ยวน้อมอารมณ์ 
เคลือบผสมสิ่งที่เห็น 
รวมภาพฉาบประเด็น 
เป็นเรื่องราวทุกคราวมอง 

มนต์มารผสานอุรา 
ติดตรึงตาคู่ทั้งสอง 
แปลงสารไม่ผ่านตรอง 
จึงเรื่องยาวทุกคราวชม 

หม่นไหม้ไร้สุขสบ 
ได้เพียงพบแต่ขื่มขม 
หรือชื่นระรื่นรมย์ 
ก็เพราะเรื่องที่เปลืองความ 

วงล้อก่อรอบจักร 
รอบวงปลักไม่เข็ดขาม 
เจียนตายจึงหมายตาม 
หาทางรอดปลอดพิษภัย 

ได้พบมนต์ชีวิต 
ร่ายสะกิดเพื่อแก้ไข 
ธัมมจักรสลักใจ 
ย้อนกงล้อต่อต้านมาร 

เมื่อพิศจึงพึงเพ่ง 
ได้แลเล็งถึงแก่นสาร 
ที่กระทบทุกทวาร 
เพียงรูปนามหางามใด 

สิ้นเรื่องที่เปลืองความ 
สิ้นนิยามให้ครวญใคร่ 
สิ้นแรงกงล้อใจ 
สิ้นสงสัยสัจธรรม

1344

love

comment

24 กันยายน 2547 13:19 น.