4 สิงหาคม 2549 08:31 น.
พี่ดอกแก้ว
ชีวิตนี้อยู่ยากลำบากแสน
ความเป็นอยู่แร้นแค้นมากปัญหา
ปัจจัยสี่ไม่พอต่อชีวา
ต้องทำมาหาไปไม่เว้นวัน
มีกระทบกระทั่งครั้งพลั้งผิด
การงานติดขัดข้องต้องกวดขัน
บางครั้งความเข้าใจไม่ตรงกัน
เกิดปัญหาสารพันให้ผิดใจ
บ้างหวังไว้ไม่ได้ในสมหวัง
สร้างกรงขังชีวิตติดเงื่อนไข
บ้างพลัดพรากสิ่งรักไปแสนไกล
อยู่ตรงไหนก็หมดสุขเพราะทุกข์ครอง
ชีวิตยิ่งอยู่ยากหากมากแค้น
เพราะติดแน่นกับเรื่องที่หม่นหมอง
ย่อมลำบากหากคิดแต่สมปอง
ยิ่งขัดข้องหากหวังใครเข้าใจเรา
แต่ชีวิตกลับอยู่ง่ายในเรื่องยาก
ลดต้องการหลายหลากแข่งกับเขา
ทำตามความจำเป็นเพื่อบรรเทา
และหัดเข้าใจตนคนต้องตาย
มรณังจะยั้งให้สติ
ความเพียงพอจะผลิช่อความหมาย
การร้องขอเช่นเก่าจะกลับกลาย
เป็นลวดลายการให้ในชีวี
21 กรกฎาคม 2549 07:59 น.
พี่ดอกแก้ว
ลมอึงอลฝนฟ้ามาคลุ้มคลั่ง
ยากระวังฝุ่นผงหลงกระแส
ปะทะตามร่างกายให้ปรวนแปร
และอาจแพ้ความหนาวคราวฝนปราย
แม้นจะคิดหลบเลี่ยงก็เพียงคิด
แต่ไร้สิทธิ์ห้ามลมฝนพรมสาย
จำต้องรับเดือดร้อนที่ร่างกาย
อาจมากมายหรือน้อยคอยราวี
คนฉลาดอาจเห็นเป็นอุปสรรค
ที่ถามทักให้ต่อสู้รู้หลีกหนี
คนโง่อาจโวยฟ้าไม่ปรานี
โทษลมฝุ่นผงคลีทำร้ายตน
คนสงบพบธรรมที่ล้ำค่า
รู้เหตุการณ์เกิดมาทั้งลมฝน
รับกระทบสิ้นภัยไร้กังวล
เพราะกำหนดที่ตนอย่างไตร่ตรอง
ผลย่อมมีที่มาจากสาเหตุ
ไม่ปฏิเสธให้ใจต้องหม่นหมอง
มีเกิดขึ้นย่อมดับตามครรลอง
เลิกติดข้องหน่วงไว้ในเรื่องราว
รสพระธรรมจึงนำแต่ความสุข
รับรู้ทุกข์แล้ววางร้างสืบสาว
หยุดเชื่อมความวุ่นวายให้ยืดยาว
ยอมรับทุกข์พร่างพราวด้วยจิตดี
3 กรกฎาคม 2549 10:35 น.
พี่ดอกแก้ว
หลายหลากสายธาราคร่าชีวิต
อุบัติพิษอุทกภัยมีให้เห็น
คนและสัตว์เดือดร้อนยากลำเค็ญ
แต่ก็เป็นชั่วคราวไม่ยาวนาน
ต่างกับสายนทีมีสามสาย
ก่อเกิดความวุ่นวายในสังสาร
โลภ โกรธ หลง ไหลท้นท่วมสันดาน
สัตว์จึงไม่พ้นกาลทุกข์เสียที
ภัยธรรมชาติอาจร้ายไม่น่าพบ
แต่รู้จบเมื่อหมดแรงแห่งวิถี
ภัยอกุศลผลร้ายเกินร้อยปี
ยากจะมีรั้วกันอย่างมั่นใจ
และทุกวันเรานั้นต่างต้องพบ
การกระทบอารมณ์ที่หลั่งไหล
เหมือนสายน้ำภายนอกพร้อมสร้างภัย
กระตุ้นน้ำภายในผสมแรง
หากมีเขื่อนกั้นใจอยู่ในบุญ
กันน้ำขุ่นภายนอกเข้าแอบแฝง
ตะกอนใจไร้กระทบให้สำแดง
บุญปรับแปลงน้ำใจให้ใสงาม
26 เมษายน 2549 19:33 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อกำเนิดเกิดกาลคืบคลานร่าง
มีความทุกข์ไม่จางต้องโหยหา
ทั้งความหิวกิ่วท้องร้องออกมา
อีกอึดอัดนำพาให้ดิ้นรน
ครั้นตั้งไข่ใช่ว่าจะกล้าแกร่ง
ขาอ่อนแรงล้มกายลงหลายหน
แบกน้ำหนักตั้งหลักอย่างทุกข์ทน
แม้นเดินคล่องยังบ่นเมื่อยล้ากัน
รูปขันธ์นั้นต้องบริหาร
และต้องคอยบริการอย่างแข็งขัน
อิริยาบถอาหารสารสำคัญ
อากาศนั้นยอดยิ่งสิ่งจำเป็น
นามขันธ์นั้นหนักกระอักกว่า
เวทนาบ่อเกิดของความเข็ญ
ทั้งสุขทุกข์มากมายหลายประเด็น
ประดังเป็นเชื้อให้ใจอ่อนแอ
เมื่อความสุขและทุกข์รุกรานจิต
ความทรงจำพลาดผิดเพิ่มกระแส
เป็นเรื่องราวตัวตนจนปรวนแปร
หาทางแก้ยิ่งหลงไม่ตรงทาง
เพราะประชุมกลุ่มนามสร้างความคิด
ทั้งถูกผิดคิดรู้กู้สะสาง
เป็นความเหนื่อยและหนักไม่พักวาง
ใจไม่จางจากงานด่านอารมณ์
เท้าทั้งสองใช่ประคองเพียงหนักร่าง
ทุกเส้นทางแบกใจที่ไหม้ขม
มีสุขน้อยทุกข์มากหลากระทม
กว่าจะล้มเป็นซากลงฝากดิน
แล้วกงกรรมก็นำไปเกิดใหม่
หัดตั้งไข่ว่ายน้ำตามโผผิน
เป็นส่ำสัตว์ใหญ่น้อยด้วยมลทิน
แบกขันธ์ไม่จบสิ้นภาระกรรม
คือชีวิตของผู้อยู่อย่างอยาก
ความต้องการมีมากเกินจะขำ
และยึดไว้ให้หนักไร้หลักธรรม
แบกทุกข์เช้าจรดค่ำไม่เคยวาง
17 เมษายน 2549 14:27 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อมั่นคงตรงทางอย่างเชื่อมั่น
กล้าฝ่าฟันรั้วหนามความหวั่นไหว
ไม่เกรงกลัวพายุวาทภัย
ด้วยมั่นใจในกรรมที่ทำดี
จักเป็นผู้อยู่ได้อย่างสง่า
มีความกล้าก้าวไปไม่ถอยหนี
การเยาะเย้ยเป็นเพียงแค่วจี
หาได้มีคมบาดเข้าฟาดฟัน
การทำดีที่ไม่มีใครเขาเห็น
มิเป็นข้อยกเว้นการสร้างสรรค์
เพราะทำดีตรงไหนก็เหมือนกัน
คือมีผลดีนั้นติดตามมา
อย่าผูกติดชีวิตกับสรรเสริญ
อย่าเพลิดเพลินคำยอบ่อตัณหา
อย่ารอรับคำชมเสียเวลา
อย่าทำเพื่อเอาหน้าหรือเอาใจ
ขอเพียงรู้ดูถ้วนล้วนผลเหตุ
ทราบขอบเขตคำว่าดีอยู่ที่ไหน
รู้ความหมายคำว่าบุญให้คุ้นนัย
แล้วกระทำกรรมใหม่อย่างมั่นคง
แม้นใครเขากล่าวมั่วว่าชั่วช้า
เขาบิดเบือนวาจาผิดประสงค์
หรือแย่งชิงผลงานอย่างเจาะจง
อย่าพะวงน้อยใจให้เสียการ
จงภูมิใจสิ่งดีที่ได้ทำ
และอิ่มหนำในบุญที่สืบสาน
เจตนาที่ทำอยู่ทุกกาล
คือหลักฐานสำคัญอันชัดจริง
ดีคือดีใช่อยู่ที่คำพูดใคร
ดีเริ่มจากภายในไร้ผีสิง
บุญคือบุญมิเปลี่ยนค่าเพราะคำติง
บุญชำระล้างสิ่งหมักหมมใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
3129
