5 กุมภาพันธ์ 2550 16:19 น.
พี่ดอกแก้ว
ดีหรือไม่.. ใช่พินิจเพียงภายนอก
บางครั้งเปลือกไม่บอกถึงนิสัย
เสื้อผ้าอาจอำพรางร่างเรือนใจ
ภาษาเสริมเกราะไว้ปิดแก่นกลาง
ดีหรือไม่.. ใช่เพียงเราเฝ้าชื่นชอบ
ต้องดูกรอบสังคมไม่ขัดขวาง
ดูถึงบทกฎหมายในแนวทาง
ดูให้กว้างถึงกาละประเพณี
ดีหรือไม่.. ใช่ดูเพียงเป้าหมาย
เพราะวิธีมากมายที่บัดสี
ทำให้ถึงเป้าหมายได้อย่างดี
ต้องดูถึงวิธีของแผนงาน
ดีหรือไม่.. ใช่เพียงใครบอกว่าดี
หรือเพียงเราเท่านี้ที่ตอบขาน
ต้องพิสูจน์กันด้วยระยะกาล
และผลงานแพร่ไปในกลุ่มชน
ดีหรือไม่.. ใช่เพียงเสียงปรบมือ
ถ้วยรางวัลที่ถือแสดงผล
แต่อยู่ที่เจตนาในจิตตน
เป็นกุศลมากหรือไม่คิดให้ดี
28 ธันวาคม 2549 16:01 น.
พี่ดอกแก้ว
ในที่สุดเวลาฉุดเปลี่ยนพอศอ
ตัวเลขเพิ่มไม่รอใครที่ไหน
อายุเราก็มากขึ้นตามไป
เด็กกลายเป็นผู้ใหญ่กันทุกปี
ดีและร้ายเปลี่ยนไปไม่หยุดนิ่ง
พบบางสิ่งพรากบางอย่างร้างหลุดหนี
ภัยพิบัติโถมถามาบางที
งานมงคลก็มีให้สุขใจ
พอศอเก่าอาจเฉากับบางฉาก
และตื่นตากันมากเกินหลับไหล
กับสีเหลืองเรืองรองผองแดนไทย
เสียงตะโกนขอให้"ทรงพระจริญ"
ภาพบางภาพซาบซึ้งถึงห้วงใจ
อยู่กลางแก่นภายในใช่ผิวเผิน
บางภาพไม่น่ามองและต้องเมิน
เสียงบางเสียงไม่เพลินแก่การฟัง
แต่ทุกฉากทุกภาพและทุกเสียง
ล้วนลำเลียงผ่านไปเป็นความหลัง
เหมือนตัวเลขสี่เก้าที่เอวัง
เลขห้าศูนย์ได้นั่งเก้าอี้แทน
เมื่อห้าศูนย์มาครองสองตัวท้าย
ขอส่งพรด้วยหมายให้สุขแสน
ห้านั้นคือพละไม่คลอนแคลน
ห้าเปรียบแม้นอินทรีย์ที่ยิ่งยง
ศูนย์คือสูญสิ้นโศกและโรคภัย
สูญความจำหม่นไหม้ไร้ความหลง
เป็นศูนย์กลางความเพียรที่มั่นคง
เป็นศูนย์ส่งไทยสวยด้วยสามัคคี
น้อมอัญเชิญมณีศรีศาสนา
คุ้มครองและรักษาให้สุขศรี
ขออวยพรให้ทุกท่านพบสิ่งดี
ตลอดปีห้าศูนย์พูนสุขเทอญ
4 ธันวาคม 2549 07:43 น.
พี่ดอกแก้ว
วันมหามงคลดลสมัย
เฉลิมชัยฉลองชนมพรรษา
ของพระเจ้าอยู่หัวมหาราชา
ผู้สร้างค่าเพื่อชาวไทยให้ร่มเย็น
ทรงเหนื่อยยากตรากตรำบำรุงสุข
ปัดเป่าทุกข์คลายร้อนเพื่อผ่อนเข็ญ
เย็นศิระพระบริบาลพ้นลำเค็ญ
พระทรงเป็นร่มโพธิ์ทองของคนไทย
นับเป็นบุญชาวสยามคามนิคม
อยู่ใต้ร่มพระบารมีที่ผ่องใส
ในวันนี้ขอถวายพระพรชัย
กายและใจเอนราบทาบปฐพี
มารอรับเสด็จด้วยเคารพ
ขอน้อมนบพระไตรรัตน์เป็นสักขี
ข้าแผ่นดินแห่งวงศ์พระจักรี
ตั้งสัจจา ณ เบื้องนี้เพื่อบูชา
แม้นชีวิตจักปลิดไปในวันหนึ่ง
ขอซาบซึ้งในชาติและศาสนา
และทูนเทิดองค์พระกษัตรา
เป็นธุลีใต้บาทาพระจอมไทย
กราบพระแก้วมรกตจรดจิต
อำนวยพรศักดิ์สิทธิ์เลิศสมัย
กราบพระเทพบิดรผู้เกรียงไกร
โปรดคุ้มภัยป้องพาลอย่าราญรัน
ณ แผ่นพื้นเวียงวังนั่งเรียงราย
ทูลถวายหัวใจรักภักดีมั่น
รองพระบาทยาตราทุกคืนวัน
ทอดดวงใจดวงนั้นรับพระองค์
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า พี่ดอกแก้ว
14 พฤศจิกายน 2549 17:10 น.
พี่ดอกแก้ว
สายลมหนาวยามเช้าช่างชื่นจิต
บรรยากาศเนรมิตความสดใส
ดอกไม้งามหลากช่อล้อลมไกว
อวดสีสันไฉไลได้สมกาล
นึกถึงคราวรินหลั่งครั้งวสันต์
ไม้หลายพันธุ์รับฝนหล่นสนาน
ต่างผลิใบให้ดอกออกผลงาน
อย่างสดชื่นเบิกบานไม่แพ้กัน
ครั้นถึงคราวคิมหันต์วันร้อนหวน
นับไม่ถ้วนผกาพาสุขสันต์
อวดสีสดชื่นตาท้าตะวัน
งามพืชพันธุ์ในฤดูอยู่ทั้งปี
ไม่ว่าร้อนฝนหนาวในคราวไหน
หาสิ้นไร้สดชื่นแห่งสันสี
ธรรมชาติสร้างสรรค์ความพอดี
สิ่งหนึ่งมีอีกสิ่งหมดกฎสามัญ
ผู้ฉลาดจักไม่ขาดดอกไม้สวย
จัดสวนด้วยแมกไม้อย่างเลือกสรร
แบ่งกลุ่มตามฤดูอยู่ด้วยกัน
แต่งเขตชั้นด้วยไม้ที่ทั้งปีงาม
เช่นเดียวกับผู้ที่มีเหตุผล
รู้คิดค้นทำบุญเพื่อแบกหาม
หมั่นกอปรกิจที่ควรถ้วนทุกยาม
กระทำบุญเหมาะตามกาลเวลา
ในกาลไหนทำอะไรจึงเหมาะสม
รู้ละข่มกิเลสไร้ปัญหา
เลือกทำในสิบบุญกิริยา
เหมือนดอกไม้งามตาตามฤดู
เมื่อใดเหมาะเพาะพันธุ์อันวิเศษ
เหมือนทำบุญสร้างเหตุการขัดถู
ต้องครบถ้วนทั่วใจให้พรั่งพรู
อย่าขัดถูที่เดียวเพียงเสี้ยวใจ
ในทาน ศีล ภาวนา อย่าเลือกหนึ่ง
เพราะไม่ถึงการขัดอนุสัย
ต้องเลือกสามจึงสวยทั่วฤทัย
จัดสวนใจอย่างนี้สิดีจริง
9 พฤศจิกายน 2549 17:50 น.
พี่ดอกแก้ว
ระหว่างทางที่ย่างไม่ยั้งหยุด
อาจสะดุดจุดต่างกลางถนน
ต้องรีบหยัดยืนกายอย่างอดทน
แล้วตั้งตนระวังอีกครั้งครา
ก้าวเดินต่อไม่ท้อในแผลเก่า
อย่าปล่อยให้แผลเน่าต้องรักษา
ก้าวเดินใหม่อย่างไม่เสียเวลา
แผลหายเร็วหายช้าก็ต้องเดิน
หากหมดแรงเมื่อใดให้เหลียวหลัง
มองอีกครั้งกับการผ่านโขดเขิน
นั่นคือชัยที่มิใช่ความบังเอิญ
แต่เป็นเพราะก้าวเดินอย่างตั้งใจ
เป็นผลจากอดทนบนเส้นทาง
ผลการเพียรก้าวย่างไม่หวั่นไหว
เป็นผลจากศรัทธาของหัวใจ
ผลสัจจะที่ให้ไว้กับตน
แล้วหันกลับมองไปในเบื้องหน้า
เริ่มก้าวเดินอีกคราบนถนน
เตือนใจไว้ว่าทางนี้ทุกผู้คน
ได้หลุดพ้นทุกข์ทั้งหลายที่ปลายทาง