17 สิงหาคม 2546 00:57 น.
พี่ชา_ย^^
**อยากร้องให้.....
มันเป้นทางออกสุดท้ายของความเศร้า
อยากซบไออุ่น สะอื้นให้อยู่กับเธอเบา - เบา
ลมหายใจที่แผ่วเบา สะกดความเหงาที่ปลิวกระจาย
**เห็นบ้างรึเปล่าความอ้างว้างในแววตา
สัมผัสถึงความเหว่ว้าบ้างไหม
รักเธอ.. ถึงแม้เธอจะไม่เคยเข้าใจ
เพราะโลกของเรา เริ่มห่างไกลจากกัน
**เธออาจมีอะไร - อะไรมากมายในชีวิต
มีทางเดิน..มีสิทธ์ที่จะฝัน
แต่ห้วงหายใจ ของความผูกพัน
ชีวิตทั้งชีวิตของฉัน มีแต่เธอ
**อ่อนไหวกับน้ำตาบ้าง
อย่างน้อยชีวิตอ้างว้างก็เคยมีเธอ.. ให้อบอุ่น
ร้องให้..ในค้ำคืนที่หัวใจเบาราวปุยนุ่น
ว้าวุ่น..ในค้ำคืนที่ไม่รู้ว่าเธอโหยหาใคร
16 สิงหาคม 2546 09:54 น.
พี่ชา_ย^^
**เฝ้าคอยเธอ... เมื่อไรจะกลับมา
รอเวลาที่เราได้เจอกันอีกครั้ง
รู้ไหมคิดถึงมากมายหัวใจแทบพัง
สุดท้ายก็ได้แต่นั่ง รอเธอหวนคืนมา
**ไม่รู้ต้องคอยอีกนานแค่ไหน
คอยอยู่เรื่อยไปจนใจแทบบ้า
ก็เป็นเพราะความอาทรและห่วงหา
จึงทำให้เวลาดูยาวนาน กว่าทุกที
**จริง จริง เราจากกันแค่ไม่กี่วัน
เพียงเธอบ๋ายบายไปทำธุระสำคัญ...... ที่เร็วรี่
ไอ้ฉันดันทึกทักว่ารอเธอเป็นปี
ก็แหม.. เป็นห่วงเธอคนดีนิน่า เกือบบ้าตาย
15 สิงหาคม 2546 00:17 น.
พี่ชา_ย^^
ค่ำคืนนี้มีเพียงสายลมแผ่ว
บางเบาร้างแล้ว... ใจไหว
ราตรีนี้มืดมิดสักเพียงใด
ก็ยังมีแสงดาวโลมไล้ตลอดมา
มีเพียงฉันคนนี้
นั่งตากน้ำค้างกลางราตรีที่......เหว่ว้า
วับไหวในหัวใจแสนทรมาน
เหมือนการรอคอยที่ไร้ค่าความหมาย
วางหัวใจไว้กับความว่างเปล่า
ความปวดร้าวเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้
ยังคงเฝ้ารอดวงดาวอีกดวงที่ปลายฟ้าไกล
คอยว่าเมื่อไหร่จะกลับมาซับน้ำตาร่ำให้...................ยามราตรี
30 ตุลาคม 2545 14:01 น.
พี่ชา_ย^^
**แผ่ว.. ฉันนิ่งเงียบงันราวคนใบ้
ฟังเสียงสะอื้นให้.. ของคนตรงหน้า
หยดแล้วหยดเล่า.. เจ้าดวงน้ำตา
กลิ่งหล่นเปื้อนหน้า ชะรอยแป้งเป็นทาง
**ดวงตาฉันดูว่างเปล่า
แฝงด้วยความหม่นเศร้าอ้างว้าง
ปล่อยให้เธอเล่าเรื่องที่ผ่าน
เพื่อให้ฉันเป็นที่ระบายความอึดอัดใจ
**สิ่งที่เธอพร่ำเรียกหา
เป็นสิ่งมีค่าที่ฉันสามารถมอบให้
หากแต่มันแผ่วเบากว่าเสียงที่เธอร่ำไร
ความห่วงใย.. กำลังใจที่ส่งไปจึงไกลเธอ
29 ตุลาคม 2545 09:16 น.
พี่ชา_ย^^
**คืนนี้ฝนโปรยปราย
แสงดาวพร่างพรายหายไปไหน
หรือว่าร่วงหล่นบนหัวใจใคร
มองท้องฟ้าทีไรคิดถึงแต่เธอ
**ฝนตกที่ปลายตา..
กอดความเหว่ว้าความหมองหม่น
คิดถึงใครบางคน
ซุกตัวในความเงียบสับสน... เพียงลำพัง