เจ้าหม่ำ

พีรเดช นวลสาย

เมฆตั้งเค้าทะมึน ฝนทำท่าจะตก 
     ผมรีบวิ่งไปเก็บเสื้อผ้าบนราวตากข้างบ้าน ยังไม่ทันจะเสร็จมันก็เทลงมาจริงๆ เม็ดเป้งอย่างที่เค้าเรียกฝนไล่ช้าง มันจะตกมาทำบ้าอะไรนักหนาทุกวัน คนแถวนี้ไม่มีใครเค้าชอบฝนกันหรอก ไอ้ตรงที่เค้าทำนา เค้าต้องการน้ำกัน มันก็ไม่เฉียดกรายไปใกล้ ตรงที่เค้าด่าเค้าแช่งดันตกได้ตกดี ตกทีน้ำท่วมเจิ่งไปหมด
     เก็บเสื้อผ้าเสร็จผมนั่งหอบเหนื่อย ตัวเปียกไปแถบหนึ่ง  -บ้าแท้ๆ ยังหงุดหงิดให้ฝนไม่หาย นี่ถ้าต้องติดอยู่ในรถเมล์คงได้หงุดหงิดกว่านี้ร้อยเท่า
     เสียงรถมอเตอร์ไซด์ไอแค่กๆ ฝ่าสายฝนเข้ามาจอดหน้าบ้าน ชะโงกหน้าออกไปดู  -อ้าว! มาไง? ไหงลุยฝนกันมาล่ะ??
     เพื่อนผมกับแฟนเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ  -อ้าว! ลูกหมาตกน้ำจริงๆ นี่นา
     ไปเอามันมาจากไหน? ผมขมวดคิ้วถาม
     หน้าวัด เพื่อนตอบ แล้วยื่นลูกหมาเปียกปอนใส่มือผม
     เห็นมันยืนตากฝนอยู่นอกกำแพงวัด สงสารก็เลยอุ้มมา แฟนเพื่อนบอก
     หมาใครรึเปล่า? ผมสงสัย
     ไม่รู้ หล่อนส่ายหัว
     ผมวางลูกหมาไว้ก่อน เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เพื่อน พร้อมเศษผ้าเก่าๆ มาเช็ดตัวให้เจ้าลูกหมาสีแดง จะว่าแดงก็ไม่เชิง มันอมเหลืองๆ เรียกยากแฮะ ผมเช็ดขนให้มันจนหมาด เจ้าหมาน้อยยังตัวสั่นไม่รู้เพราะหนาวหรือกลัวกันแน่
     จะเอาไงกะมันดีล่ะ? ผมหันไปถามเพื่อนในฐานะที่อุ้มมันมา
     เลี้ยงไว้เถอะ แฟนเพื่อนชิงตอบ
     แล้วถ้ามันมีเจ้าของล่ะ?
     ดูสภาพแล้ว เราว่าไม่น่านะ เหมือนหมาจรจัดมากกว่า เพื่อนผมว่า
     เราเงียบกันพักหนึ่ง เจ้าหมาน้อยเห่า บ๊อกๆ ขึ้น
     ดูท่ามันคงจะหิว ผมเดินเข้าครัว เปิดหม้อหุงข้าว มีข้าวติดก้นหม้ออยู่นิดหน่อย แต่กับข้าวไม่มี มีแต่มาม่า รสต้มยำ เจ้าหมาน้อยคงกินไม่เป็น ถึงกินเป็นมันก็เผ็ดเกินไปสำหรับเด็ก ผมเลยเอาน้ำมันพืช กับซอสคลุกข้าวเปล่ามาให้ มันรีบกินใหญ่เลย รีบจนดูเหมือนไม่ได้เคี้ยว
     จะเลี้ยงไว้ก็ได้ แต่ต้องมาช่วยกันดูมันนะ ผมบอกเพื่อน
     ได้เลย สองคนรีบรับปากมั่นเหมาะ
     นั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ เพื่อนกับแฟนขอตัวกลับ บอกพรุ่งนี้เช้าก่อนไปมหาลัย จะแวะเอาข้าวมาให้  เหลือผมกับผู้มาใหม่นั่งมองหน้ากันแค่สองคน เจ้าหมาน้อยดูจะไว้เนื้อเชื่อใจผมรวดเร็วเป็นพิเศษ ก็แหงล่ะ อุตส่าห์เช็ดตัวให้แถมยังคลุกข้าวให้กินอีก มันกระดิกทางกุดๆ ยุกยิกๆ  -เออ...น่าเอ็นดูเหมือนกันเจ้านี่ ถึงจะเป็นแค่ลูกหมาพันทางผอมๆ ขนเกรียนๆ ดูไม่มีสกุลรุนชาติ แต่ก็นะ บ้านนี้ไม่มีตัวเปรียบเทียบซะด้วยสิ ถ้านับเฉพาะหมาล่ะก็ ต้องยกให้มัน
     บ๊อกๆ  -เจ้าหมาน้อยส่งเสียงเห่า สงสัยจะไม่ค่อยอิ่มเพราะข้าวเหลือไม่เยอะ 
      ไว้ตอนเย็นจะหุงให้กินอีก ตอนนี้รอไปก่อน ผมพูดกับมัน
     ว่าแต่...แกยังไม่มีชื่อเลยนี่นา จะเรียกแกว่าอะไรดี? ว่าไง...อยากชื่ออะไรเจ้าหมาน้อย? มันไม่ตอบ ถ้าตอบผมคงวิ่งกระเจิงไปไกลแล้วล่ะ ชื่อหม่ำดีไหม? ใช่! แกชื่อหม่ำละกัน สั้นๆ จำง่าย เรียกง่าย จะได้ไม่ซ้ำกับหมาคนอื่นที่ชอบตั้งชื่อฝรั่งทั้งหลาย
     หม่ำ ชอบไหม? ต้องชอบสิ เข้ากับหน้าแป้นๆ ของแกดีออก ว่าแต่...ตกลงแกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันล่ะเนี่ย ลืมดูเลย ไหนดูซิ...ผู้หญิงแฮะ แต่ก็ชื่อหม่ำได้ล่ะน่า ต้องมีผู้หญิงที่ชื่อหม่ำซักคนในโลกบ้างล่ะ หรือถ้าไม่มีแกจะได้เป็นคนแรก เอ๊ย ตัวแรกไง
     เจ้าหม่ำเห่าบ๊อกๆ  ผมเหมาเอาว่ามันชอบใจชื่อที่ผมตั้งให้แน่ๆ  -บ๊อกๆ แปลว่าไม่ปฏิเสธ
     ตกเย็นเพื่อนอีกคนกลับมา พอเจอเจ้าหม่ำเข้าก็ขมวดคิ้ว
     หมาใคร?
     ไม่รู้สิ ผมบอก เจ้าอ้นกับแฟนมันอุ้มมาตอนฝนตก บอกจะฝากเลี้ยงไว้นี่
     แล้วเจ้าของบ้านเขาจะยอมให้เลี้ยงเหรอ? 
     เออ นั่นสิ นี่เป็นเรื่องสำคัญที่ผมลืมคิดไปซะสนิทเลย  -เราเช่าบ้านเค้าอยู่นี่นา
     ไว้เจอจะลองถามดูละกัน ถ้าเค้าไม่ให้เลี้ยงค่อยให้เจ้าอ้นมันหาทางจัดการเอง ผมก้มมองดูเจ้าหม่ำภาวนาในใจ สาธุ ขอให้เจ้าของบ้านเค้าเอ็นดูแกด้วยเถอะ เจ้าหม่ำ
     ดูเหมือนคำอธิษฐานจะเป็นจริง เจ้าของบ้านเค้าไม่ได้ว่าอะไร แค่เตือนว่าอย่าให้มันไปยุ่มย่ามบ้านคนอื่น เดี๋ยวเค้าจะรำคาญเอา เจ้าหม่ำก็เลยกลายเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านโดยสมบูรณ์
     ทุกเช้าก่อนไปเรียน อ้นกับแฟนจะเทียวแวะเอาข้าวมาให้เจ้าหม่ำ มันจำเสียงรถได้แม่น ส่ายหัวส่ายหางรอแต่ไกล เจ้าหม่ำดูมีความสุขเวลาสองคนนี่แวะมาหา มันแสดงอารมณ์ดีอกดีใจอย่างไม่ปิดบัง บางทีออกนอกหน้าจนน่าหมั่นไส้  ก็แหงล่ะ เค้ามีบุญคุณกับชีวิตมัน ส่วนผมกับเพื่อนอีกคนมันก็คงชอบแหละ แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันทุกวันมันคงขี้เกียจจะแสดงออก
     เจ้าหม่ำโตวันโตคืน จากลูกหมาตกน้ำในวันนั้น มันกลายเป็นนางหมาสาว (จะให้ถูกต้องเรียกนางสาวหมา) ปราดเปรียว ชอบวิ่งไล่รถมอเตอร์ไซด์ทุกคันที่แล่นผ่านหน้าบ้าน แต่มันไม่เคยกัดใครเขาหรอก เต็มที่ก็แค่เห่าเอาสนุก มันกลายเป็นดาวประจำบ้าน ใครมาใครไปเป็นต้องอมยิ้มกับความช่างประจบ ช่างขี้เล่นของมัน เพื่อนผมบางคนชอบหลอกให้มันกินเบียร์ พอกินเข้าไปมันเดินเซแท่ดๆ ไปล้มกลิ้งล้มหงายอยู่กลางพงหญ้า เราก็หัวเราะชอบใจกับท่าทางประหลาดๆ ของมัน
     เจ้าหม่ำจำเวลาที่เรากลับจากมหาลัยได้แม่นยำ มันจะออกมายืนรอรับอยู่หน้าปากซอย พอเห็นรถสองแถวชะลอจอดป้าย มันจะรีบวิ่งเข้ามาดักรอตรงทางลง พอเห็นเราลงจากรถมันก็เชิดหน้าวิ่งเหยาะๆ นำเข้าซอยอย่างกับเจ้าของบ้านมารับแขกเข้าบ้านแน่ะ  บางวันที่เราแท่ดไปกินเหล้าต่อกันที่อื่น  ผมว่ามันคงยืนรอเก้อแน่ๆ
     ในบรรดาเพื่อนๆ ผมเป็นคนเดียวที่ไม่มีแฟนกะเค้า เลยมีเวลาให้เจ้าหม่ำมากที่สุด นี่ถ้าวันนึงเจ้าหม่ำเกิดมีแฟนไปบ้าง ผมจะอยู่กับใครล่ะเนี่ย และแล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้  เจ้าหม่ำเป็นสาวเต็มตัว ฤดูติดสัตว์ครั้งแรกในชีวิตของมันเดินมาเคาะประตูเรียกจนได้  มีหนุ่มๆ มากหน้ามาออกันอยู่ตรงประตูรั้วหน้าบ้าน  ใจผมชอบเจ้าหนุ่มโกลเด้น รีทรีฟเวอร์บ้านข้างๆ มันนิสัยดี ขนก็สวย ถ้ามารวมกับเจ้าหม่ำ...ถึงยีนส์เด่นจะดร็อบลงไปบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าเจ้าหมาพันทางไร้สังกัดที่ขยันมาเฝ้าทุกวัน  แต่ยังไงก็สุดแท้แต่สาวเจ้าจะเลือกก็แล้วกัน
เจ้าหม่ำมักจะหายหน้าบ่อยๆ คงไปเดทกับหนุ่มๆ พวกนั้นแหละ พอหิวถึงโซกลับมาอ้อนขอข้าวกิน  ตกกลางคืนก็หอนเรียกหนุ่มๆ ...ไม่เหน็ดไม่เหนื่อยกันเลยรึไงนะ?
     ฤดูกาลแรกผ่านไป  เจ้าหม่ำไม่ประสบความสำเร็จ  เอ...หรือจะโทษหนุ่มๆ พวกนั้นดีที่มีแต่หนมจีน(ไม่มีน้ำยา) ท้องเจ้าหม่ำเลยแบนแต๊ดแต๋ มันไม่ติดลูก แต่ก็ดีไป ขืนออกลูกมาไม่มีอะไรกินกันพอดี  ขนาดคนยังต้องพึ่งเงินจากทางบ้านอยู่เลย
     เอามันไปทำหมันดีไหม? ผมปรึกษาอ้นกับแฟนในเย็นวันหนึ่ง เจ้าหม่ำนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างไม่รู้ชะตากรรม
     น่าสงสารมันนะ แฟนอ้นพูดขึ้น คิดดูสิ มันจะกลายเป็นหมาเก็บกดแค่ไหน
     แล้วถ้าเกิดมันติดลูกมาครอกละ 10 ตัว จะเลี้ยงยังไงไหว? ผมแย้ง
     ไม่หรอกมั้ง ตัวมันเล็กนิดเดียวเอง  แต่ถ้ามีจริงๆ เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง อ้นบอก
     เลี้ยงที่ไหน? ผมสงสัย
     จะเอากลับบ้าน ให้แม่เลี้ยงให้
     งั้น ก็ได้
     เป็นอันว่า เจ้าหม่ำรอดตัวไป ไม่ต้องถูกจับไปทำหมัน  -แกติดหนี้ฉันอีกครั้งแล้วนะ
     เพื่อนคนที่เช่าอยู่กับผมไม่ค่อยชอบหมาเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจเจ้าหม่ำ นานทีก็เห็นเล่นกับมันบ้าง แต่ถ้าไม่สบอารมณ์ก็อาจจะมีเตะ  ผมไม่เคยเตะมันเลย  ทั้งเจ้าหม่ำและหมาตัวอื่นๆ  อาจจะดุหรือใช้ไม้ตีบ้างเวลามันซนไม่เข้าเรื่อง  แต่ก็ไม่เห็นเหตุผลที่ต้องไปเตะมันเลย อย่างอื่นมีให้เตะตั้งเยอะแยะ 
     อย่างอื่นมีให้แทะตั้งเยอะแยะ ดันมาแทะรองเท้า เพื่อนผมบ่นในเช้าวันหนึ่ง ในมือถือรองเท้าผ้าใบขาดรุ่งริ่ง สีหน้าบ่งอารมณ์โกรธยังคุกรุ่น  ก่อนหน้านี้ได้ยินเสียงป้าบ! ตามด้วยเสียงร้องโหยหวนของเจ้าหม่ำ  
     รองเท้าเพิ่งซื้อมาซะด้วย เพื่อนยังหัวเสียไม่เลิก ร่ำๆ หาหมา คงอยากแถมให้อีกสักป้าบสองป้าบ เจ้าหม่ำก็เหลือเกิน รองเท้ามีตั้งหลายคู่ดันไปแทะคู่ใหม่ที่แฟนเค้าเพิ่งซื้อให้  หรือว่านี่เป็นการแก้แค้น  ก็อาทิตย์ก่อนมันนอนกลางวันของมันอยู่ดีๆ เพื่อนผมไม่รู้หงุดหงิดมาจากไหน  เดินไปเตะมันป้าบใหญ่เจ้าหม่ำถึงกับร้องเสียงหลง พูดได้มันคงถาม มาเตะฉันทำไม? ...อาฆาตของหมานี่น่ากลัวเหมือนกันแฮะ
     ถึงยังไงเจ้าหม่ำก็อยู่ร่วมชายคากับเรามาได้ตลอดลอดฝั่ง แม้ต้องรองรับมือตีนบ้างตามวาระสมควรก็ยังไม่ถึงเลือดตกยางออก จนวันหนึ่ง ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าบ้าน เพื่อนนอนดูทีวีอยู่ข้างใน  เจ้าหม่ำมาเดินวนเวียนผิดสังเกต ท่าทางมันลุกลี้ลุกลนจนดูแปลกๆ มันกินไม่อิ่มหรือเปล่า ไม่น่าจะใช่  เมื่อเย็นให้ข้าวไปตั้งแยะ จนมันมานั่งลงข้างๆ เอาขาหน้าเขี่ยที่แขนผม ทีแรกผมนึกว่ามันแค่มาอ้อนเรียกร้องความสนใจตามปกติ เลยลูบหัวให้ แต่เจ้าหม่ำยังไม่ยอมเลิก กลับเขี่ยแรงขึ้นเรื่อยๆ จนผมหันไปสนใจมันจริงๆ จังๆ  เจ้าหม่ำเลือดกลบปาก ฟันหน้าล่างแทงทะลุหนังรอบปากออกมาจนเห็นได้ชัด  ตายล่ะ! ใครมันทำกับแกขนาดนี้  ผมค่อยๆ ขยับปากมันให้ฟันซี่ที่แทงทะลุหลุดออก เจ้าหม่ำร้องงี้ดๆ อย่างเจ็บปวด แต่ก็ยอมให้ช่วยแต่โดยดี  พออ้าปากได้ดูมันโล่งอกขึ้นเยอะ แลบลิ้นเลียแผลที่ปากแผล่บๆ 
     ใครมันทำแก? ...หรือว่า  ผมผุดลุกจากเก้าอี้เดินเข้าบ้าน
     เตะเจ้าหม่ำอีกแล้วเหรอ? ผมทำเสียงฉุน
     เปล่านี่ เพื่อนปฏิเสธ
     งั้นใครทำล่ะ?
     ไม่รู้ เราไม่ได้เตะมันจริงๆ เรื่องรองเท้าน่ะหายกันไปแล้ว
     เมื่อเย็น มีใครเข้ามาบ้างรึเปล่า?
     เมื่อเย็น...เมื่อเย็น... เพื่อนครุ่นคิด อ๋อ เห็นเจ้าอ้นแวะเข้ามาแว่บนึงนะ  ใช่ๆ ท่าทางหัวเสีย ถามเป็นอะไรก็ไม่ตอบ สักพักก็ตะบึงรถออกไปเลย
     อ้นมันจะเตะเจ้าหม่ำเหรอ  ดูมันกับแฟนรักเจ้าหม่ำยังกะลูก ผมสงสัย
     ไม่รู้สิ
     เป็นอันคืนนั้น เจ้าหม่ำเจ็บตัวฟรีหาตัวคู่กรณีไม่ได้ 2-3 วันแผลที่ปากมันก็หาย ซ่าได้ตามปกติ แต่ถ้าสังเกตดีๆ มันซ่าน้อยลง บางทีแอบนอนซึมเหมือนหมาป่วย ดีที่ยังกินข้าวกินปลาตามปกติ
     อ้นไม่แวะเข้ามาหลายวัน จนผ่านไปร่วมอาทิตย์จึงขับรถแวะมา  เจ้าหม่ำระริกระรี้ไปต้อนรับเหมือนเคยแต่ดูเหมือนอ้นไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่
     ขอยืมตังค์ 200 สิ อ้นพูดกับผม
     เอาสิ  ผมรีบดึงแบงค์ร้อยในกระเป๋ายื่นให้
     ขอบใจ ไว้วันเสาร์จะเอามาคืน อ้นรับเงินแล้วขับรถออกไปเลย
     อ้าว! เลยไม่ทันถามเลยว่า อาทิตย์ที่แล้วได้เตะเจ้าหม่ำมันรึเปล่า? มันไปทำอะไรให้?  มัวแต่แปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นอ้นมันจะมายืมตังค์  ไม่มีจริงๆ แฟนมันก็ให้ยืม  นี่มาคนเดียวด้วย ปกติต้องมีแฟนติดเป็นเงาตามตัว  ...เกิดอะไรขึ้นนะ?
     วันเสาร์อ้นเอาเงินมาคืนตามที่รับปาก เจ้าหม่ำเข้าไปพันแข้งพันขาเหมือนเคย คราวนี้อ้นกลับสนใจมันแฮะ นั่งลงให้มันเลียหน้าเลียตาเหมือนจากกันไปเป็นแรมปี  อ้นคนเดิมกลับมาแล้ว เจ้าหม่ำตัวเดิมก็พลอยกลับมาด้วย
     ขอโทษนะ ที่ฉันทำไม่ดีกับแก อ้นพูดกับมัน  เจ้าหม่ำไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาเลียอย่างเดียว
     อ้นเตะเจ้าหม่ำมันเหรอ? ผมได้ทีถาม
     อ้นพยักหน้าสลด  เราลืมตัวน่ะ ไม่รู้ทำลงไปได้ไง
     ผมไม่พูดอะไรอีก รู้ว่าอ้นรู้สึกผิดจริงๆ
     เราเลิกกับก้อยแล้ว อ้นก้มหน้า  วันที่เราเตะเจ้าหม่ำน่ะเราเพิ่งทะเลาะกับก้อยมา  ก้อยแอบมีคนอื่น  บ้าแท้ๆ...
     นายแน่ใจเหรอ? ผมถาม
     แน่สิ! เราเห็นมากะตา เจ้าตัวก็ยอมรับ ตอนนั้นน่ะเรายังไม่อยากเลิก อารมณ์มันแปรปรวนยังไงบอกไม่ถูก คบกันมาตั้งหลายปี ใครจะคิด
     รู้รึเปล่าว่าลูกเตะของนายเล่นเอาฟันมันแทงทะลุปากออกมาเลยนะ 
     เราขอโทษ อ้นกอดเจ้าหม่ำ ตอนนั้นเห็นหน้ามันแล้ว เราหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
     ผมปล่อยให้อ้นอยู่กับเจ้าหม่ำตามลำพัง  ไม่แน่ใจว่าเจ้าหม่ำมันฟังคำขอโทษของอ้นเข้าใจหรือเปล่า แต่เท่าที่ดู มันไม่เคยโกรธอ้นด้วยซ้ำไป มันไม่ได้โกรธทั้งอ้น ทั้งก้อย ช่วงที่คนทั้งคู่หายหน้าไปดูมันเหงาๆ ไม่ออกไปวิ่งไล่มอเตอร์ไซด์ แต่มักจะชะเง้อมองทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซด์แล่นผ่านไปผ่านมา พอรู้ว่าไม่ใช่รถอ้นมันก็เหยียดตัวลงนอนนิ่งเหมือนเดิม  2-3 ครั้งที่อ้นแวะมา แม้จะไม่ได้สนใจมันเลย แต่เจ้าหม่ำไม่เคยเปลี่ยนท่าที  มันดีใจเหมือนเพิ่งเจอกันครั้งแรกเสมอ  นี่แหละมั้งที่เค้าเรียกว่า -รักแบบไม่มีเงื่อนไข
     คืนนี้  เราสามคน ผม  เพื่อน  และอ้น  นั่งล้อมวงกินเหล้ากันเงียบๆ ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน  แม้จะไม่มีใครพูด แต่บรรยากาศโดยรอบถูกห่อหุ้มไว้ด้วยความเห็นอกเห็นใจที่เพื่อนมีต่อเพื่อน  
     -บางที ความเงียบอาจเป็นการปลอบใจที่ดีที่สุด
     เพราะแม้แต่เจ้าหม่ำที่นอนอุตุเฝ้าวงเหล้าอยู่ไม่ห่าง ก็ไม่ได้ส่งเสียงเห่าหอนเหมือนทุกคืน
     ถ้าตาไม่ฝาด ผมว่า ผมเห็นมันกำลังนอนอมยิ้มนะ.


     (อุทิศแด่ : เจ้าหม่ำ เพื่อนผู้สอนเราหลายๆ อย่าง  ในชีวิตจริงเราอาจจะไม่ได้เจอเจ้าหม่ำบ่อยๆ
                   : ปัจจุบันเจ้าหม่ำขึ้นสวรรค์ไปแล้ว ทิ้งทายาทไว้ให้ 3 ตัว  2 ตัวแรกเพื่อนบ้านขอไปเลี้ยง แม่กลัวเลี้ยงไม่ไหวเลยยกให้ไป อีกตัวยังอยู่กับแม่ ชื่อ เจ้ามอม หน้าตาเหมือนเจ้าหม่ำเด๊ะ ต่างกันที่เจ้ามอมเป็นผู้ชาย -ชีวิตมันมีความสุขดี)