4 กันยายน 2546 22:16 น.
พิราบสีขาว
@เหนื่อนักพักรักจากไปใครเหงา
ทิ้งสิ่งน่าเศร้าเคล้าคลองัวเงีย
เธอเหนื่อรักหรือเธอล้าอ่อนเพลีย
ฆ่าฉันเสียให้ตายอย่าได้ทรมาน
เมื่อมีใหม่เธอลืมเก่าให้เศร้าหมอง
กินฉลองนองน้ำตาเป็นอาหาร
ยังคิดถึงเธออยู่คราเมื่อวันวาน
ไม่ว่านานนับไปไม่แครงคอน
หลับตานอนนึกฝันจิตพร่ำเพ้อ
ยามเจอะเจอใจละเมอเป็นอาวรณ์
ว่าสิ่งหนแห่งใดโปรดช่วยประทานพร
ให้เธอย้อนคืนกลับมารักกันใหม่@
24 สิงหาคม 2546 22:42 น.
พิราบสีขาว
เพียงคำหนึ่ง.........
เพียงคำหนึ่งที่ซึ้งกว่าคำใด เพียงดวงใจที่เชื่อมสายสัมพันธ์
เพียงคำเอ่ยคำหนึ่งเมื่อคิดถึงกัน เพียงความฝันที่ปันให้กันไป
เพียงบอกอ้างกล่าวถึงคำหนึ่งนั้น ให้ฉันฝันไปสุดฟ้าอันแสนไกล
เพียงเธอบอกคำรักปักหัวใจ ไม่มีคำอะไรจะซึ้งถึง คำรัก
เพียงคำหนึ่งที่ซึ่งหมายถึงห่วงใย แม้อยู่ห่างไกลแต่ใจยังส่งถึง
เพียงคำเอ่ยคำหนึ่งให้คิดจิตคะนึง ฉันคิดถึงเธอ ทุกทุกเวลา
เพียงคำหนึ่งความจริงที่เศร้าหมอง น้ำตานองสองแก้มเป็นหนักหนา
เพียงคำพูดเธอหนึ่งคำว่าจาก ลา ปวดอุราเพียงแค่คำหนึ่งตรึงหัวใจ
ยังจำบทกลอนนี้ได้ไหม ว่ามีใครคิดถึงเธอทุกเวลา
เพียงคำหนึ่งว่าไว้ในอุรา เมื่อเพลาเหงาเฝ้าคะนึงคำหนึ่งนั้น
24 สิงหาคม 2546 22:10 น.
พิราบสีขาว
เกิดเป็นคนแสนทุกข์ทนกับความรัก
แรกสมัครพบรักก็ขลาดเขลา
ทำบ้าบอไม่เหมือนเคยที่เป็นเรา
ใครใครเขาก็ว่าบ้าน่าไม่อาย
อายก็อายแต่ก็อยากจะชิดใกล้
เพราะรักเกิดตรึงใจไม่รู้หาย
ข้อขัดแย้งแฝงในใจไม่เสื่อมคลาย
แต่ทิ้งมันก็ไม่ได้ทำไงดี
เคยมั่นใจแต่แล้วใจก็กลับสั่น
เธอคนนั้นทำไหวหวั่นเป็นหลายสี
โปรดเถิดเห็นใจหน่อยพ่อคนดี
มอบไมตรีให้ฉันทีก่อนบ้าตาย
มีคนมอบมาให้เขาชื่อทะเลเหงาเลยส่งมา
24 สิงหาคม 2546 22:06 น.
พิราบสีขาว
@แม้น้ำค้างบนยอดหญ้ายามกลางคืน
ที่ชุ่มชื้นอุ่นไอร้อนของผืนทราย
ก็ยังไม่ยอมที่จะละลายและสลาย
ยังเหลืออายอุ่นไอฝนเมื่อค่ำคืน
เปรียบดั่งพื้นดินไม่ยอมขาดความชื้น
ชุ่มชื่นชีวาแม้เมื่อยามจะตื่น
ต้นหญ้าฟื้นอยู่บนผืนแห่งทะเลทราย
ไม่ยอมตายหายไปในไอแดด
อันความรักเปรียบไปคล้ายต้นไม้
ไม่เอาใจใส่คงตายเพราะขาดน้ำ
เธอเปรียบดังหยาดฝนที่ชี้นำ
เป็นดังน้ำที่หล่อเลี้ยงชะโลมใจ@
24 สิงหาคม 2546 21:36 น.
พิราบสีขาว
สิ่งหนึ่งสิ่งนั้นที่ไม่ยอมจากไป
สิ่งไหนสิ่งอันที่ฉันพรั้มเพ้อ
สิ่งสรรค์อันไหนที่ใจอยากเจอ
ยื่นมาเสนอสิ่งอันจรรโลงใจ
สิ่งสรรพสรรค์หาไปไม่ไกลเกิน
ยังมาเพลินกับสิ่งที่ไร้ละเมอ
มาไกลจนเกินเดินเลย เลยเธอ
เมื่อไหร่เจอสิ่งเก่าที่พรันพรากไป
สิ่งที่เป็นดวงใจอันขาดหาย
ต้องเดียวดายอ้างว้างหวงดวงใจ
อยากให้กลับมาเริ่มอีกครั้งใหม่
มอบดวงใจสิ่งเก่าเฝ้ารอเธอ
หน้าส่วนตัว
771
