28 เมษายน 2552 13:35 น.
พิมญดา
ยามฉันท้อหยิบปากกามาขีดเขียน
แล้วก็เพียรอ่านกลอนสอนใจฉัน
มาวันนี้เลยอยากมาแบ่งบัน
อัศจรรย์เหลือหลายคลายท้อแท้
เก็บมานานอ่านมาแล้วหลายพันเที่ยว
กับบันทึกเล่มซีดเซียวที่เก่าแก่
แต่ไม่เคยจะไร้การดูแล
หากเจอเรื่องที่แย่ไม่แพ้ทาง
********************************************************
ถ้าโกรธกับเพื่อน.......................มองคนไม่มีใครรัก
ถ้าเรียนหนักๆ ..........................มองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบาก ............................มองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ ......................มองคนที่ตายหมดลม
ถ้าขี้เกียจนัก ............................มองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาด........................ มองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการ ............................มองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบรน ............................มองคนไม่มีเวลา
ถ้าตังค์ไม่มี ..............................มองขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้น ............................มองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่มี .............................มองคนไม่มีที่นา
ถ้าใจอ่อนล้า ...........................มองคนไม่รู้จักรัก
ถ้าชีวิตแย่ .............................มองคนที่แย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้า ........................ที่สูงเกินตาประจักษ์
เมื่อรู้แล้วจัก ..........................ภาคภูมิชีวิตแห่งตน
************************************************************
ยามที่พิมท้อก็คือ มีสมุดบันทึกคู่กาย
ยามที่หมดอาลัยมันเหนื่อยล้าสุดๆๆกลอนข้างบทนี้เลยค่ะ
ซึ่งไปอ่านเจอหนังสือเล่มหนึ่ง
เวลาที่มีปัญหาการดำเนินชีวิตไม่ว่าเรื่องอะไร
ใช้ได้เสมอ..เตือนสติ.เราได้ดีมากๆเลยค่ะ
ไม่รู้ใครแต่ง...ขอกราบขอบคุณผู้แต่งบทกลอนสอนธรรมเป้ฯอย่างสูงด้วยค่ะ..
^-^นี่คือหลักของการเรียนรู้สู้ชีวิตของพิมญดา^-^
28 เมษายน 2552 13:26 น.
พิมญดา
แล้วก็เพียรอ่านกลอนสอนใจฉัน
มาวันนี้เลยอยากมาแบ่งบัน
อัศจรรย์เหลือหลายคลายท้อแท้
เก็บมานานอ่านมาแล้วหลายพันเที่ยว
กับบันทึกเล่มซีดเซียวที่เก่าแก่
แต่ไม่เคยจะไร้การดูแล
หากเจอเรื่องที่แย่ไม่แพ้ทาง
********************************************************
ถ้าโกรธกับเพื่อน มองคนไม่มีใครรัก
ถ้าเรียนหนักๆ มองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบาก มองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ มองคนที่ตายหมดลม
ถ้าขี้เกียจนัก มองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาด มองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการ มองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบรน มองคนไม่มีเวลา
ถ้าตังค์ไม่มี มองขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้น มองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่มี มองคนไม่มีที่นา
ถ้าใจอ่อนล้า มองคนไม่รู้จักรัก
ถ้าชีวิตแย่ มองคนที่แย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้า ที่สูงเกินตาประจักษ์
เมื่อรู้แล้วจัก ภาคภูมิชีวิตแห่งตน
************************************************************
ยามที่พิมท้อก็คือ มีสมุดบันทึกคู่กาย
ยามที่หมดอาลัยมันเหนื่อยล้าสุดๆๆกลอนข้างบทนี้เลยค่ะ
ซึ่งไปอ่านเจอหนังสือเล่มหนึ่ง
เวลาที่มีปัญหาการดำเนินชีวิตไม่ว่าเรื่องอะไร
ใช้ได้เสมอ..เตือนสติ.เราได้ดีมากๆเลยค่ะ
ไม่รู้ใครแต่ง...ขอขอบคุณผู้แต่งบทกลอนสอนธรรม..
นี่คือหลักของการเรียนรู้สู้ชีวิตของพิมญดา^-^
23 เมษายน 2552 13:06 น.
พิมญดา
ขอเล่าแจ้งแถลงความตามท้องเรื่อง
นามกระเดื่องพิมญดาแม่ญิงเหนือ
จิตนาการงานกลอนมีเหลือเฟือ
แล้วไม่เบื่อจะอ่านเขียนเพื่อนบ้านกลอน
เขียนไม่ดีก็แค่มีใจที่รัก
อยากรู้จักนักเขียนเพื่อนช่วยสอน
มีรุ่นพี่รุ่นน้องมาต่อกลอน
ไม่เดือดร้อนผู้ใดให้ระอา
เป็นนักกลอนที่ดีๆตรงไหน
ขอเล่าแจ้งแถลงไขข้อกล่าวหา
เพื่อนนักกลอนมีความคิดอยากไรจา
ช่วยบอกมา..นักกลอนดีมีที่ใด..
.
********คือว่าบางทีตามศักดิ์และสิทธิ์ต้องคิดอย่างไรหนอ**********
เลยขอให้เพื่อนๆๆช่วยบอกทีเหอะพอดีพิมเรียนมาน้อยค่ะเลยจนปัญญา
แต่พิมมีข้อดีและข้อเสียเหมือนทุกคนนั่นแระค่ะ...ข้อดียกมาสองข้อพอ..
ข้อดีมีสัมมาคารวะ.....ข้อเสีย..ใจร้อนวู่วาม..เฮ้อ..ข้ออื่นๆๆค่อยว่ากัน..อิอิ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2615
