8 พฤษภาคม 2555 20:01 น.
พิมญดา
หยาดหยดไหลลงแก้มแต้มรอยขม
คือความทุกข์ระทม.ที่ไหลบ่า
จึงขับเคลื่อนน้ำใสไหลออกตา
เหนือนหนาวมาถาโถม..บ่มหัวใจ
ยกมือปาดน้ำตามาหลายหน
เพราะเป็นคนอ่อนแอและหวั่นไหว
เป็นผู้แพ้เรื่องรักอยู่เรื่อยไป
หากเวลารักใคร..ใจทุ่มเท
จึงต้องกลายเป็นเหยื่อของความรัก
เหนื่อยจนหนักรักจริงยิ่งหันเห
เหมือนเคว้งคว้างหลงทางกลางทะเล
เสียงลมเพลมพัด..รัดร้าวราน
มีหัวใจใช้น้ำตามาหล่อเลี้ยง
ได้แต่เพียงอย่าซมจนใจด้าน
ปล่อยน้ำตาล้างคราบทรมาน
อาจซมซานไร้หวัง..พังยับเยิน
ก็จะกอดตัวเองให้คลายหนาว
เก็บเอาความปวดร้าวคราวห่างเหิน
ใช้น้ำตาล้างใจ..ใครเขาเมิน
อาจต้องเดินเหน็บหนาว..ร้าวชีวี
6 พฤษภาคม 2555 21:21 น.
พิมญดา
ยามหัวใจสับสน คนไหนห่วง
ยามปัญหาหนักหน่วง ห่วงบ้างไหม
ยามที่ล้าทีท้อ..ไม่มีใคร
แม้แต่คนใกล้ใจ ยังเงียบงัน
ตัวคนเดียวบนทางที่ว่างเปล่า
พร้อมกับหลากเรื่องราวที่ไหวสั่น
หนาวก็กอดตัวเอง ไปวันวัน
แม้แต่ฝันเรื่องราว ยังลอยวน
เขียนบรรทึกเล่มเก่าเล่าความก่อน
มีคนเศร้าอาวรณ์ นอนสับสน
ไม่เหลือใครไม่เหลือใจที่ต้องทน
ไม่ร้อนรน ร้าวราน ผ่านชีวี
คลื่นไร้เสียงเพียงใดแค่ใจสั่ง
มันก็ดั่งแค่ใน ..ใจโศกศรี
น้ำใสใสไหลหยดรดฤดี
เหมือนดนตรี บรรเลง เพลงโศกครวญ
บนใบหน้าน้ำตารินไหลอาบ
มันซึมซาบไร้เสียงที่ไห้หวน
เหมือนเกลียวคลื่นใต้น้ำยามเรรวน
พร้อมชนวน .คลื่นโถม ..ลมไล้แรง
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
7718
