16 พฤษภาคม 2555 14:08 น.

ยา..หัวใจ

จากคนหนึ่งแล้งหวัง ฝังใจเจ็บ
จากคนเหน็บหนาวรัก ..ที่หักหาญ
จากสตรีแสนเศร้า..เหงาบนลาน
เขียนกลอนกานท์..ผ่อนโศกวิโยกครวญ

ได้รับฝาก..ยาใจ.มารักษา
ได้ลบคราบน้ำตา ..ที่ไห้หวล
เติมใจรัก ให้ลืมคนเรรวน
ขอเนื้อนวล หายโศก โลกสีเทา

ยื่นมือน้อย ร้อยใจมาด้วยจิต
ของมิ่งมิตร คนไกล ไล่ความเหงา
ที่พร้อมเพรียก เรียกหาคำว่าเรา
ที่หายไปนานเนา..เหงาจนชิน

ยาหัวใจ ไกลพ้นคนคิดถึง
ฝากคำซึ้ง รื่นหู มิรู้สิ้น
ว่า ทั้งรักทั้งห่วง..เป็นอาจิณ
น้องยลยิน เสียงนี้..มิเบื่อเลย

ระยะการเดินทางของ..ความรัก
เหนื่อยและหนักมานาน..คร้านจะเอ่ย
ยาหัวใจ..ครานี้.หวังลงเอย
หากกลายเป็น..คนคุ้นเคย..อย่าเลยไกล

4046

love

comment

13 พฤษภาคม 2555 22:13 น.

..สายลมหนาว..สาวยังรอ.

พิมญดา

.แหงนมองจันทร์พร่างพรายสายลมหนาว
ช่วยรับฝากจากสาว..ที่คิดถึง
ทั้งหนาวเนื้อเจือใจ..ใคร่คำนึง
ฝากรำพึงถึงชายที่หมายปอง

เพลานี้ยามหนาวร้าวดวงจิต
เพราะมิ่งมิตรอยู่ไกล..ใจเศร้าหมอง
สไบแพรห่มเนื่อเรื่อเรืองรอง
คอยประคองผิวงาม.ยามหนาวมา

จักรอพี่อยู่เรือนมิเบือนจร
อรชรรักฝากปราถนา
สายลมหนาวผ่าวไล้ใจพี่ยา
ทุกเพลารอพี่นี้กลับเรือน

พรมแป้งร่ำแนบเนื้อเพื่อรอพี่
สไบสีงามตาหาใครเหมือน
ผมสยายเงาวับรับแสงเดือน
อย่าแชแชือนลืมรัก..จักระทม

สายลมหนาวดาวเดือนเตือนพี่กลับ
อย่าลาลับเนิ่นนานพานขื่นขม
เฝ้าถนอมกายใจให้ชื่นชม
ฝากสายลมห่มรัก..จักหนาวคลาย