16 มีนาคม 2554 21:17 น.
พิมญดา
ฝนหลงหนาวสาวคิดถึงใครคนนั้น
เขียนรำพันกลอนฝนจนสั่นไหว
กอดตัวเองลำพัง..ฟังหัวใจ
ฤดูไหนจะเหงาเท่าฝนพรำ
เมื่อฝนมาฟ้าหม่นหล่นเป็นสาย
หนาวทั้งกายทั้งใจใช่ถลำ
แต่เพราะเชื่อสัญญาของน้ำคำ
ใครคนหนึ่งคอยย้ำ..ว่ารักเรา
จะให้คอยอีกนานไหมเล่าหนอ
อยากจะขออ้อมแขนแฟนแก้เหงา
ขอไออุ่นกันหนาว..พอบรรเทา
จะให้เฝ้า.ความหวัง..กี่ครั้งคราว
ดูสิฝน!ลมหนาวผ่าวพัดพลิ้ว
ใบไม้ปลิวร่วงโรยโปรยฝนหนาว
เพราะความรักของฉันนั้นยืดยาว
ฝนไร้ดาวสาวไร้รัก..หนักฤดี
รอรักอยู่ฤดูไหนใจก็รัก
แต่หนาวหนักเย็นเยือกเลือกปีนี้
อย่าให้คอยนานเนิ่นเกินหลายปี
ขอคนดีกอดคลายหนาว..สาวขอมา
15 มีนาคม 2554 11:46 น.
พิมญดา
ชีวิตฉํนเวียนวนบนโลกกว้าง
แผ้วถางทางทั้งสุข-ทุกข์กับฝัน
เพราะได้แก้ปัญหาในทุกวัน
แม้ข้างฉันว่างเปล่า..เงาของใคร
แต่ไม่รู้อาการหวั่นวิตก
เหมือนในอกร้อนรนจนหวั่นไหว
มันเกิดขี้นเมื่อพบเธอคราใด
ความเขินใยประหม่ามาทันที
อยากถูกเรียกว่าแฟนแสนหนักจิต
เธอจะคิดเหมือนกันหรือปล่าวนี้
อยากสานต่อขอรักปักไมตรี
กลัวเธอหนีไกลตา..พาร้าวราน
จึงจมจ่อมตรอมหนักเพราะรักเธอ
ไม่กล้านำเสนอกลอนบทหวาน
กลัวเธออ่านแล้วพาน่ารำคาญ
มันช่างแสนทรมาน..นานยิ่งนัก
นี่อาการรักเธอใช่ไหมหนอ
อยากจะขอเรียกเธอว่าที่รัก
ดูสิหน้าตาฉํนเหมือนอกหัก
อาการหนัก..แบบนี้ไม่ดีเลบ
12 มีนาคม 2554 21:52 น.
พิมญดา
เขียนบทกลอนหวานล้ำคำที่ฝาก
สิ่งที่อยากเขียนถ้อยร้อยความหา
เอาความรักร้อยเรียงอักษรา
เอาแผ่นฟ้าเขียนคำ..พร่ำรักเธอ
เขียนบทกลอนหวานหูอย่ารู้หาย
เหมือนดอกไม้พร่างพรายอยู่เสมอ
หากวันไหนสองเราอยากพบเจอ
ขอเสนอมองหาปลายฟ้างาม
เพราะมีใจฉันเป็นเช่นอักษร
ลำนำกลอนเอื้อนเอ่ย.เลยอยากถาม
ขอส่งความคิดถึง..ตรึงติดตาม
ใต้ฟ้าคราม..ถามรักนักกวี
จึงอยากถามความในใจเธอนัก
จะฝากรักสาวนักกลอนอักษรศรี
เพียรมาหยอดคำหวานหว่านไมตรี
ใจที่มีพร้อมมอบตอบแทนกัน
เพราะเป็นคนอ่อนไหวในทุกเรื่อง
ใช่ปราญเปรื่องความรักสักแต่ฝัน
หากความรักสวนทางร้างจาบัลย์
นั่งรำพันถ้อยกลอนคงอ่อนใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2792
