19 มิถุนายน 2553 10:46 น.
พิมญดา
ผิดหรือถูกผูกพันมั่นในรัก
แรงต้านทานหาญหักมิจักถอย
เหมือนพลังแห่งรักมักเลื่อนลอย
ยอมรอคอยทุกอย่างบนทางเดิน
ผิดเพราะรักเธอมากยากตัดสิน
คอยทำใจให้ชินความห่างเหิน
เธอจะอยู่หรือไปให้เผชิญ
ร้าวเหลือเกินดวงแด..แพ้รักเธอ
จะยอมรับความเจ็บเก็บความร้าว
น้ำตาพราวร่วงหล่นทนเสมอ
เจ็บเอ๋ยเจ็บทรวงหนักรักที่เจอ
หากขาดเธอจะอยู่ไหว..อย่างไรกัน
เมื่อหัวใจต้องการพรางความคิด
สิงสถิตย์อยากครองห้องความฝัน
รักจะดีหรือร้ายพ่ายชีวัน
ในเมื่อฉันวาดหวัง..ดั่งดวงใจ
ขาดเธอไปอยู่อย่างไรกันเล่าหนอ
ขอได้รักก็พอ..เธอรู้ไหม
ไม่คาดหวังให้เธอต้องทิ้งใคร
หากสักวัน.สู้ไหว.ใจชินเอง
.
16 มิถุนายน 2553 11:09 น.
พิมญดา
ขอเพียงที่พักใจได้ไหมหนอ
เพราะว่าท้อมากมายพ่ายหมดหวัง
ช่วยเป็นต้นไม้ใหญ่ให้ใบบัง
ยามฝนหลั่งถาโถม..ซมกายา
อยากยืมไหล่อิงแอบแนบสักพัก
ปล่อยหัวใจไร้หลักหลับเถิดหนา
น้ำใสใสไหลออกจากสองตา
แค่คุณมา..ซับให้ใจคงดี
ไม่ได้ขอมากไปใช่หรือเปล่า
เพียงแค่หนาวช่วยกอดใจดวงนี้
เพราะกำลังเหนื่อยล้าในชีวี
เพียงแค่มีกำลังใจ.ให้แก่กัน
ไม่อยากให้แค่ฝันแล้วพลันจาก
เจ็บมามากจนล้าหาความฝัน
เพียงหายใจรดทิ้งไปวันวัน
มองแสงจันทร์แสงดาวก็เปล่าดาย
ขอพื้นที่หัวใจไม่ต้องมาก
กลัวลำบากหากรักต้องห่างหาย
หากต้องเจ็บอีกครั้งคงฝังกาย
เมื่อรักร้าย..ร้ายรัก..พักเถิดใจ