21 กันยายน 2552 07:49 น.
พิมญดา
ฉันไม่ได้ระแวงแกล้งสงสัย
มันคาใจทุกหนคนโทรหา
บอกเพื่อนที่ทำงานโทรเข้ามา
คุยกันตามประสาอย่าคิดไกล
หากเธอคิดเกินเลยคำว่าเพื่อน
ฉันขอเตือนอย่าริสร้างการใหญ่
เบอร์นี้มีเจ้าของห้องหัวใจ
หวั่นเธอจะเผลอไผลไกลกว่างาน
กลัวว่าเธอถลำย้ำให้คิด
ชอบมาตีสนิทแฟนชาวบ้าน
ฉันยังอยู่กับเขามายาวนาน
อย่ามาผ่านแอบอิง สิ่งน่าอาย
เบอร์นี้มีแฟนแล้วจะขอกล่าว
หากไม่กลัวเป็นข่าวฉาวเสียหาย
อย่าโทรมาหากไม่มีใครตาย
อย่าทำให้ฉันร้าย หมายแย่งแฟน
อย่ามาทำเสียงเศร้าเล่าเรื่องเท็จ
ฉันจะทำให้เข็ดเจ็บเหลือแสน
เรียนก็สูงขนาดนั้นฉันดูแคลน
วางแบบแปลนแย่งแฟนฉํนนั้นน่าดู
18 กันยายน 2552 16:36 น.
พิมญดา
ขอเพียงคุณเข้าใจในรักแท้
มาเทคแคร์ต่อฝันอันสดใส
คอยจุนเจือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใจ
แบ่งปันให้ไออุ่นหนุนตักนอน
ขอเพียงใจต่อใจให้ชีวิต
จะลิขิตอักษราฟ้าอักษร
แต้มคำหวานเบ่งบานบนลานกลอน
จะเว้าวอนถ้อยรสบทกวี
โน่น!ดวงดาวพราวแสงแรงคิดถึง
อีกแสงหนึ่งจันทร์งามอร่ามศรี
คอยทอถักรักหวานหว่านฤดี
เป็นสักขีพยานผ่านถึงกัน
หากเมตตาเหมือนฟ้าดาราสวย
ฝากสายลมห่มด้วยช่วยหลับฝัน
มองผืนฟ้าคืนค่ำพร่ำรำพัน
คิดถึงฉันสักหน่อยค่อยนิทรา
ขอเพียงรักของเราเฝ้าถนอม
ฉันจะยอมเป็นทาสเสน่หา
ลมหนาวแผ่วแว่วคำย้ำสัญญา
มองจันทราฝากไป...ถามใจคุณ
17 กันยายน 2552 16:25 น.
พิมญดา
กลอนสุดท้ายสร่างโศกโลกหยุดหมุน
กลอนเพื่อคุณคนดีที่รักยิ่ง
กลอนที่ใช้หัวใจรักแท้จริง
กลอนที่หยุดทุกสิ่งนิ่งชีวี
ก่อนที่กลอนจะร่ายพ่ายเพลงเศร้า
ก่อนเหลือเงาวิญญาณจางจากนี้
ก่อนที่เพลงบรรเลงธรณี
ก่อนชีวีสิ้นลม..ถมร่างคืน
จะเขียน..เพื่อระบายหายจากคิด
จะเขียน..เพื่อชีวิตที่ขมขื่น
จะเขียน..เพื่อร่างจิตเผากองฟืน
จะสะอื้นเฮือกสุดท้าย..คลายร้าวราน
เอาความหลังฝังลงตรงหลุมศพ
เอาดินกลบความเศร้าเฝ้าสังขาร
เอาริ้วรอยความทุกข์ทรมาน
ปิดตำนาน.รักล่ม..จมน้ำตา
หากฉันทำอะไรผิดพลาดซ้ำ
ช่วยอโหสิกรรมฉันเถิดหนา
กลอนสุดท้ายฉันแต่งเพื่ออำลา
กลอนที่ล้ายอมแพ้..แล้ว..แก้วดับเอย
16 กันยายน 2552 20:43 น.
พิมญดา
เหนื่อยแค่ไหนแค่ใจหรือไรหนอ
ไม่อยากก่อความฝันอันผ่องใส
เหมือนแบกโลกทั้งโลกไว้ทั้งใบ
ขาดเยื่อใยรอยต่อท้อเหลือทน
อยากก้าวเดินด้วยแรงแสงแห่งรัก
เหนื่อยก็พักหัวใจหายสับสน
ไร้เรี่ยวแรงขับเคลื่อนดวงกมล
เหมือนยืนบนโลกกว้างอย่างเดียวดาย
ฤา!ว่าเราเอาชีวิตปิดแผ่นฟ้า
สองมือป้ายน้ำตาหาความหมาย
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
จึงแพ้พ่ายหน่ายเหนื่อยอยู่เรื่อยมา
จะอีกสักกี่หยดรดหยาดเหงื่อ
ยังคงเหลือเผื่อใครบ้างไหมหนา
หรือจะหมดจากใจในเวลา
เพียงหลับตาข้ามฝันนิรันดร
แต่เมื่อฟ้าเป็นใจให้มองอยู่
จะลองสู้อีกครั้งดั่งสิงขร
จะแนวแน่แม้ทางจะสั่นคลอน
อาจบางตอนเหน็บหนาว..จะก้าวเดิน
6 กันยายน 2552 23:11 น.
พิมญดา
ฝ่าลมฝนย่ำทนจนเหน็บหนาว
คืนที่ฟ้าไร้ดาวราวเมฆหม่น
ปล่อยชีวิตล่องลอยคอยผจญ
เดินอยู่บนฝันร้ายพ่ายน้ำตา
ขอฝากหวังเอาไว้ได้ไหมหนอ
มาช่วยทอแรงฝันวันเหนื่อยล้า
เหมือนแมงปอปีกบางซัดเซมา
อยากจะหาที่พักพำนักใจ
อันความกรุณาปราณีนั้น
ดุจสายฝนอันชุ่มฉ่ำแต่หนไหน
ขอเพียงเธอจับมือเดินก้าวไป
ก็ส่งผลยิ่งใหญ่ในชีวี
แบ่งที่พักพิงใจให้ฉันบ้าง
เดินมาบนเส้นทางแสงริบหรี่
เหนื่อยและท้อรอฝันที่พึงมี
ฝากคนดีเมตตาอย่า..หมางเมิน
หากว่าเธอเอ็นดูอยู่ใกล้ชิด
จะตามติดเอาใจไม่ห่างเหิน
ยอมเป็นทาสคู่กายหมายเคียงเดิน
ร่วมเผชิญ..โลกสวยด้วยใจเธอ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2300
