30 สิงหาคม 2552 14:51 น.
พิมญดา
ผิดมากไหมถ้าใจนี้พลีเพื่อรัก
โปรดตระหนักสักนิดอย่าคิดหนี
รักด้วยใจ ไร้สิทธิ์หวงห่วงคนดี
ขอเพียงมีโอกาสชิดคิดถึงเธอ
จะขอรักซ่อนเร้นเป็นแค่ชู้
ไม่ได้หวังจะเคียงคู่รู้เสมอ
แค่เธอยิ้มทักทายคนใจเบลอ
สุขล้นเอ่อ.เพ้อหาพาอิ่มทรวง
เมื่อสวรรค์บันดาลร้าวรานนัก
แค่แอบรักให้ช้ำน้ำตาร่วง
ตำแหน่งชู้ทางใจใช่เดินควง
คุณอย่าหวงห้ามรักมันหนักใจ
ชู้ทางใจร้องศาลไหนก็ไม่ผิด
จึงมีสิทธิ์รักคุณมากรู้ไหม
ปรากฏการณ์ความรักห้ามได้ไง
มาตราไหนไม่มีโทษอย่าโกรธกัน
หากคุณเคืองเรื่องราวคราวครั้งนี้
ขอเอาเกรียติศักดิ์ศรีพลีคำมั่น
ไม่ทำคุณรำคาญนานชีวัน
อย่าขวางกั้นห้ามสิทธิ์..คิดรักคุณ
29 สิงหาคม 2552 11:09 น.
พิมญดา
ปิดม่านกลอนนอนหลับทับสิทธิ์หรือ
บ้านเคยสื่อผลงานผ่านเพื่อนผอง
ขีดและเขียนเวียนวนด้นทำนอง
บทร้อยกรองผสมศิลป์จินตนา
อันปากกาสั้นกว่าปากคนนัก
ใครหาญหักวางเฉยกันเถิดหนา
ขอร้องเถิดอย่าได้เอ่ยคำบอกลา
หากเหนื่อยล้าพักผ่อนนอนเอาแรง
อาจ!จะมีวาจามาอวยพร
ร้อยสุนทรพ่อขุนรามคำแหง
ขึ้นภาษาชี้ชัดจัดเคลือบแคลง
มาเสแสร้งไร้ชื่อแส่..แม้ตัวตน
เรื่องไอพีที่รักชักจะยุ่ง
ต่างคนมุ่งหาความจริงสิ่งล่องหน
ไอพีซ้ำย้ำจริตคิดวกวน
ใครคือคนหยามหมิ่นถิ่นบ้านกลอน
แม้การเมืองต่างพรรคต่างเฉกสี
แต่กวีหนักแน่นแก่นสิงขร
มาร่วมกันรักษาอย่าลาจร
มิตรบ้านกลอนวอนมา..อย่าลาไกล
ณ.สถานบ้านกลอนไทยโพเอม
สมาชิกอยู่กันเต็มบ้านหลังใหญ่
อาจกระทบกระทั่งเบียดบังใจ
ให้อภัยกันเถิด..บรรเจิดกวี
อาจจะมีแนวทางวางแก้ไข
ขอปรับปรุงบ้านกันใหม่ใสสดสี
วอนเจ้าบ้านช่วยเช็คพวกไอพี
กฏหมายมีเล่นงานคนพาลลวง..
28 สิงหาคม 2552 22:34 น.
พิมญดา
จากหัวใจดวงเดียวเคี่ยวและปั้น
ให้สุขสันต์บทกลอนอักษรศรี
หวานหยดย้อยร้อยรักถักวจี
เป็นพิมพ์ดีงานงามตามจำนง
เอาความรักที่หวานผ่านร้อยกรอง
ท่วงทำนองพลิ้วไหวใคร่ดั่งหงส์
งามชดช้อยลอยลิ่วทิวเผ่าพงศ์
งามบรรจงอักษราภาษาไทย
แล้วเอาใจมาเคี่ยวเกี่ยวความรัก
โดนศรปักกลางทรวงห่วงรู้ไหม
ขอสื่อสารด้วยกลอนอ้อนจากใจ
ประทับไว้ใต้หมอนก่อนนิทรา
ขอปั้นความคิดถึงหนึ่งในร้อย
จะขอคอยตราตรึงคะนึงหา
เหมือนแสงดาวเรืองรองส่องนภา
โอบโค้งฟ้าลงลูบจูบเพียงดิน
เมื่อปั้นใจให้เป็นกลอนเว้าวอนเธอ
รักเลิศเลอเพ้อหาพาถวิล
เหมือนติดปีกแห่งรักจักโบยบิน
หวังยลยิน..เสียงใจ.ใครบางคน.
27 สิงหาคม 2552 13:13 น.
พิมญดา
เห็นเบอร์อ้ายโชว์มาพาไหวหวั่น
มาแบ่งปันช่วงเหงาเฝ้าห่วงหา
หยอดคำหวานผ่านมือถือสื่อสารมา
อ้ายโทรหาว่าเหนื่อยไหมใจคนดี
เสียงตามสายเช้า-ค่ำย้ำใจน้อง
จึงขุ่นข้องหมองหม่นหนทางนี้
อ้ายมาเว้ามาวอนอ้อนวจี
เหงาฤดีหรือไม่มีที่ระบาย
ความผูกพันเริ่มต้นจนอยากรู้
ฐานะอยู่ตรงไหนในจุดหมาย
คำว่าแฟน-เพื่อน-น้องขอเรียงราย
โทรจนสายร้อนหู..อยากรู้จัง
โทรมาจังฟังเสียงจนคุ้นเคย
อ้ายบ่เผยฮักหนอรอความหวัง
กลัวเสียนักรักช้ำทำใจพัง
น้ำตาหลั่งใครซับรับปลอบใจ
หากวันไหนเบอร์หายไร้วี่แวว
อย่าโทรแซวดีกว่าจะว่าไหม
หากวันหนึ่งอยากโทรจะหาใคร
ฐานะไหน..อ้ายจ๋า..มาTake Care
^_^ฮํลโหล..กึดฮอดทุกคน.เด้อคร๊า.กึดฮอดพิมบ่^_^
16 สิงหาคม 2552 16:07 น.
พิมญดา
ยืนมองเธอกับเขาเศร้าใจนัก
เธอบอกรักฉันอยู่ดูตรงไหน
เอ่ยมาเลยว่าไม่รักจะเข้าใจ
หลีกทางให้คนใหม่.ได้ชื่นชม
ฉันมีค่าเวลาเหงาเฝ้าโทรหา
คอยเป็นที่ปรึกษาอย่างขื่นขม
ความสัมพันธ์ยากนักดั่งกับลม
คว้ามาห่มเบาบาง.อย่างเลื่อนลอย
ฉันไม่ใช่ตัวจริงแอบอิงเธอ
จึงนั่งเหม่อคว้าฝันอันเหงาหงอย
ห่างเหินนักกับรักที่รอคอย
เธอมาปล่อยฉันเหงาเคล้าน้ำตา
ถึงแม้จะลึกซึ้งเกินกว่าเพื่อน
แต่ยังคงลางเลือนเหมือนหมอกหนา
คำว่าแฟนแสนไกลในอุรา
เรามีค่าแค่สำรอง..เจ้าของมี
เมื่อมันทรมานทุกคืนค่ำ
กอดความช้ำฝันร้ายพ่ายอย่างนี้
จะปล่อยเธอกับเขาไปซะที
ขอศักดิ์ศรีฉันคืน..ไม่ถึงแฟน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1835
