23 กรกฎาคม 2552 09:26 น.

ปร่า!อารมณ์

พิมญดา

ปร่า!อารมณ์พบคำจำเริญพร
อาบบทกลอนอ่อนพลิ้วกริ้วโทสะ
เพียงเขียดขึงตึงด้ายเป็นนัยยะ
เอาชนะจาบจ้วงลวงตัวตน

สิ่งที่เห็นอาจเป็นเช่นลมผ่าว
หากว่าคาวจริตคิดสับสน
ลองหย่อนด้ายคลายเครียดดวงกมล
เหล่าผองชนแซ่ซ้องก้องยินดี

ฤา!ความลึกผนึกด้วยปัญหา
พายุมาไหวหวามตามทุกที่
บนลานกลอนอ่อนวัยในวลี
ยังถือดีปากเก่งเหม็นอาจม

เมื่อ!สมมุติฉุดรั้งให้บรรเจิด
มันเลยเถิดนอกกรอบอันเหมาะสม
เมื่อมันมาบนทางร้างอารมณ์
ปลุกระดมมารฟื้นคืนชีวา

ศรัทธา!อาจเลือนลบจบทุกสิ่ง
หวังพึ่งพิงหายลับกับหมอกหนา
มันตั้งเค้า ทะมึนมืดพรางตา
ยากโหยหาเสรีชน..บนลานกลอน

1515

love

comment

22 กรกฎาคม 2552 15:14 น.

ขอใช้สิทธิ์..ที่มีนะที่รัก..

พิมญดา

เมื่อรัก!ร้างห่างเหินเกินจะอยู่

หวังเคียงคู่ร่วมเรียงเพียงแค่ฝัน

เจอคนใหม่เปลี่ยนใจจากฉันพลัน

เขาคนนั้นเข้าแทรกแยกกลางทรวง

อยู่กับ!เขาอยู่ได้ให้อยู่ไป

ทนไม่ไหวกลับมาขออย่าห่วง

พร้อมเสมออภัยให้ทั้งปวง

สิทธิ์การหวงมีไว้ให้อดทน

ก่อนเธอ!ไปขอใช้สิทธิ์ที่มี

กอดฉันทีสักครั้งอีกสักหน

จูบฉันนิดให้ฉันหายกังวล

จับมือคนคุ้นเคยก่อนเฉยชา

ขอใช้!สิทธิ์ที่มีนะที่รัก

กำลังหักห้ามใจเสน่หา

ไม่ได้ขอให้เธอนั้นกลับมา

ขอแววตาอบอุ่นหนุนหัวใจ

ไม่ได้!คิดบังคับให้เธอทำ

อย่าใจดำกับคนที่หวั่นไหว

นับแต่นี้เหลือเพียงรอยอาลัย

เพียงขอใช้สิทธิ์ฉันเท่านั้นเอง..

1166

love

comment

20 กรกฎาคม 2552 16:02 น.

..รักครั้งแรก&แฟนฉํน .

พิมญดา

เคยอกหักกันไหมใครกล้าแฉ
ช่วยมาแชร์ความรู้สึกที่อ่อนไหว
ขอเป็นวิทยาทานผ่านทางใจ
รักครั้งแรกครั้งไหน..ใครเจ็บเกิน

อันพิมน้องเมรีมีพระรถ
พรหมกำหนดเจอกันวันสุดเขิน
อายุย่างสิบหกไม่ตกเกิน
ศรบังเอิญตรงดิ่งยิงกลางทรวง

พระรถเรียนมอหกตกหลุมรัก
น้องเมรีคิดหนักกลัวรักร่วง
เมื่อศรรักปักอกจนทะลวง
เลยตกบ่วงหัวใจให้ไปครอง

ยังจำได้พระรถกลัวเด็จแม่
เลยได้แค่เขียนกลอนรักเราสอง
เอาไปเหน็บรั้วบ้านเป็นร้อยกรอง
ทุกหอห้องรักพิมจ๋า..นะคนดี

พิมเมรีมีเพื่อนเรียนด้วยกัน
เมื่อรักแรกแปรผันแฟนฉันนี้
แอบชอบแฟนของน้องพิมเมรี
เลยต้องมีบทหึงหวงช่วงเวลา

เสาร์วันนี้พระรถมีตั๋วหนังว่าง
ขอพิมใจนั่งข้างปรารถนา
พิมยึกยักก็เล่นนัดเพื่อนเรามา
ตายละหว่า!จะทำหน้าอย่างไรกัน

ถึงโรงหนังนัดเพื่อนหญิงอีกคนด้วย
เอามาช่วยเป็นพยานการสังสรรค์
พระรถมาเธอก็มาพร้อมใจกัน
พิมไม่หันหน้ามองเพราะหมองใจ

พระรถมาสะกิดอย่าคิดมาก
ไม่ได้ลากเขามาอย่าหวั่นไหว
พิมเมรีใจแข็งไม่ร่ำไร
ยกพระรถให้เพื่อนไป..ไม่เสียดาย

เลยอกหักรักคุดแต่ครั้งแรก
แต่ก็แปลกไม่เจ็บหนักรักสลาย
ถึงตอนนี้แอบยิ้มหวานกับใจชาย
รักครั้งแรกแปลกมิวาย..ใยมิลืม..

บทสรุป..พระรถก็ไม่ได้ตกลงใจกับเธอคนนั้น
(ตอนนั้นพิมเมรีเล่นตัวเขาก็เลยง้อไม่สำเร็จ)..อิอิ..อ่านแล้วอย่าเศร้าน๊า
ก็เป็นเพื่อนกันมามาตลอด(แอบเป็นเพื่อนใจด้วย) เราไม่มีโอกาสลากันเพราะเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ..ในขณะทำหน้าที่รักษาป่าไม้..พิมก็นึกแต่สิ่งดีดีตอนที่เขา แอบเขียนกลอนรักเหน็บรั้วบ้านพิม ตอนที่ให้พิมซ้อนจักรยานไปเรียน ...
และรักใสใสของเขากับพิมก็...เขายังอยู่ในใจพิมเสมอคะ..แม้เขาจะอายุสั้นแต่สำหรับความรักของพิมไม่ได้ให้สั้นตามเขาไปนะคะ..บอกแล้วไง..อยู่ในใจเสมอ..แฟนฉัน..รักครั้งแรก..คริๆ