18 มิถุนายน 2552 10:52 น.
พิมญดา
หากรัก..บางเบาราวขนนก
คงโผผกพลิ้วไหวในเวหา
ลอยละลิ่วปลิวลมชมนภา
ยากไขว่คว้าเจ้ามาครอบครองใจ
หากรัก..ครวญบรรเลงเพลงหวานนัก
คงร้องเพลงสุดที่รักให้หวามไหว
หากรักดั่งเมฆน้อยลอยคว้างไป
ฉันจะเหลือสิ่งใด.ให้ชื่นชม
หากรัก..ทำฉันฝันสลาย
คงต้องตายรักหวานพานมาขม
เพราะทุ่มเทสุดใจใฝ่ภิรมย์
กลัวต้องนอนจ่อมจมตรมฤดี
หากฉันเป็นนกน้อยบินลอยฟ้า
จะเที่ยวบินตามหารักทุกที่
ไม่หวั่นฟ้ามืดหม่นฝนมากมี
ขอยอมพลีเพื่อรัก..ปักกมล
หากรัก..จะไม่หวั่นมั่นเสมอ
ขอละเมอสมหวังรักสักหน
หากสวรรค์เมตตามาสักคน
จะยินยลรักตอบมอบหัวใจ
16 มิถุนายน 2552 13:09 น.
พิมญดา
ห้วงหาวดาวระยิบกระพริบหม่น
ดวงวิญญาณทุกข์ทนอยู่บ้างไหม
พี่พุ่มพวง ดวงจันทร์ ยอดดวงใจ
ห่างแสนไกล..แต่เหมือนใกล้ในอุรา
โลกสุดสวยใบนี้มีเรื่องราว
อยากฝากกล่าวกำลังใจไปฟากฟ้า
พี่อยู่ไหนให้รับด้วยอย่าระอา
สิ่งที่เกิดขึ้นมาด้วยผลกรรม
ต่างคนต่างยื้อแย่งแสดงผล
ต่างคนต่างดิ้นรนจนชอกช้ำ
ต่างคนแฉอดีตกรีดใจจำ
ต่างกระทำด้วยจริตคิดเข้าตัว
เสียงเพลงโลกของผึ้งยังกู่ก้อง
เสียงที่ร้องด้วยหัวใจไฟสลัว
ผึ้งตัวน้อยโดดเดี่ยวอย่างน่ากลัว
ทั้งครอบครัว อิ่มท้อง ร้องเพลงกิน
แม้ร่างดับลับโลกโศกไม่สร่าง
สุดปลายทางพระลูกชายร่ายจนสิ้น
เรียกร้องสิทธิ์ของแม่น้ำตาริน
ทิ้งลูกบินเพียงลำพัง..ดั่งแม่เคย
หากพี่ผึ้งสิงสถิตย์อยู่ทิศไหน
จงมองความเป็นไปด้วยวางเฉย
กรรมใครก่อไม่อาจแทนกันได้เลย
เรื่องที่เผย...มันจะคลายพ่ายแพ้ตน
ด้วยรักจากแฟนเพลงพี่คนนี้
น้ำตาปรี่สงสารผึ้งล่องหน
แม้วันนี้ยังอยู่ในใจผองชน
แต่คนทำ พี่ไว้..ชดใช้กรรม
ลูกชาย...
http://hilight.kapook.com/view/37467
http://play.kapook.com/vdo/show-71956
13 มิถุนายน 2552 15:29 น.
พิมญดา
โลกใบนี้คือเวทีที่ยิ่งใหญ่
สวมหน้ากากคนละใบให้เสแสร้ง
มอบบทบาทหน้าที่นำแสดง
ละครแห่งชีวิตลิขิตวน
ต่างหยามเหยียดเย้ยหยันกันไม่สิ้น
แย่งกันกินแย่งกันอยู่ดูสับสน
โลกทั้งใบต่างคว้าไขว่ในมือตน
ต่างดิ้นรนต่างลีลาพาเศร้าทรวง
โลกนี้คือละครที่ยอกย้อน
มีทุกบททุกตอนให้ห่วง-หวง
ชั่วชีวิตหมุนผ่านตามกลลวง
ไม่เหลือช่วงคืนกลับนับชั่วกาล
โลกใบนี้มีม่านแห่งชีวิต
คอยเปิด-ปิดสัจธรรมดับสังขาร
เกิด-แก่-เจ็บล้วนเป็นบริวาร
อีกไม่นานร่างดับกับผืนดิน
โลกผุดผ่องตระการม่านความสุข
แล้วจัดฉากความทุกข์-สุขถวิล
โลกละครต่างสมมุติกันจนชิน
เหลือสิ่งใดให้ยลยิน..เมื่อสิ้นใจ
ละคร
10 มิถุนายน 2552 13:15 น.
พิมญดา
กิ่งฟ้าพรรณรายสายแล้วเจ้า
มีคนเขาปองภิรมย์ประโคมฝัน
พี่บุญน้อยด้อยค่าวิลาวัลย์
กิ่งฟ้านั้นฤาจะโน้มก้มลงดิน
เมื่อพระพรหมกั้นกลางระหว่างรัก
พี่มิหักรักเจ้าเฝ้าถวิล
แค่ได้ชมกิ่งฟ้าโสภาภิณ
หายลยินสิ่งใดให้กั้นกลาง
พี่ทั้งรักทั้งหลงพะวงหา
ศักดินากิ่งทองมองยิ่งห่าง
ได้แต่ปองดอกฟ้าสุดปลายทาง
มิลาร้างจากเจ้าเฝ้าชื่นชม
กิ่งฟ้าเอ๋ยพี่ไม่เคยลืมสักหน
ขอเจ้าพ้นทุกข์ใดให้สุขสม
กิ่งเจ้าสวยเช่นไรอย่าไล้ลม
ขอรักพรมกิ่งเจ้า..ทุกเช้าเย็น
จนปัญญาไขว่คว้ากิ่งฟ้าครอง
จะไม่ร้องร่ำไรให้เจ้าเห็น
ขอเจ้าสุขสมหวังดั่งจันทร์เพ็ญ
พี่จะเป็น..คนชมเงา..เฝ้ากิ่งเอย
8 มิถุนายน 2552 17:28 น.
พิมญดา
ฉันสตรี!ใช่ศัตรู!รู้บ้างไหม
มีจิตใจความรู้สึก..ใช่ตึกหนา
ถึงจะต้านลมพายุโหมซัดมา
เพียงมาลาร้อยพลิ้วก็ปลิวลม
ฉันร้องไห้!ใช่อ่อนแอพ่ายแพ้รัก
เพียงแต่หนักปัญหาพาขื่นขม
เป็นดอกไม้ไหวหวามที่โศกซม
เสพ!สุขสม อารมณ์ บ่ม วิญญาณ
ฉันวาดหวัง! ใต้ฟ้าว่างดงาม
หวังนิยามความรัก..จักสมาน
หวังดอกไม้ชูช่อ..รอเบ่งบาน
หวังสายธาร..คนดีที่หลั่งริน
ได้แค่หวัง!เมื่อมันพังทางชีวิต
พรหมลิขิตขีดเส้นทางร้างถวิล
ถึงร้องไห้ก้องฟ้าหายลยิน
เหมือนนกบินเวิ้งว้าง..ทางฟ้าไกล
ฉันสตรี!มีหัวใจที่เหนื่อยล้า
แบกปัญหาเต็มบ่าเกินรับไหว
หวังมีเธอเข้ามาคอยปลอบใจ
แต่ไม่ใช่..ดั่งหวัง..พังล้มครืน
หนักเกินไปแล้วหนอขอพักยก
จะไม่ตกลงใจให้ขมขื่น
พอแล้วพอจะไม่ขอล้มทั้งยืน
แอบสะอื้น..จากสตรี..ที่ร้าวราน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1008
