22 กุมภาพันธ์ 2552 16:26 น.
พิมญดา
มองมือถือสื่อรักใจจดจ่อ
ดูหน้าจอว่างเปล่าเขาไปไหน
เคยโทรหาส่งคำหวานเจือจานใจ
ลืมหรือไรฝากคึดฮอดตลอดมา
ถอยมือถือมาใหม่ใส่เพลงรอ
โทรหาหนอไม่รับสายใจห่วงหา
งานมากมายหรือมีใครใกล้สายตา
กดโทรหาบ่รับสายใจดำจัง
ทั้งถ่ายรูปเล่นเกมเม้มรูปถ่าย
น้องรอสายเบอร์เดียวด้วยความหวัง
ช่วยรับสายน้องได้บ่ขออย่าชัง
บ่เป็นหยังแค่เสียงมาหาคนคอย
มองหน้าจอว่างเปล่าเศร้าใจหนัก
สุดที่รักหายไปใจเหงาหงอย
เหม่อมองฟ้าไม่โสภาคราดาวลอย
มัวแต่คอยเสียงเรียกเข้าเฝ้าหน้าจอ
ใจดำจังอ้ายจ๋ามาลืมกัน
ลืมความฝันที่เคยออดอ้อนขอ
โทรหานิดช่วยสะกิดคนคอยรอ
จะคบต่อหรือเลิกรา..อย่าใจดำ
20 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น.
พิมญดา
สภาวะของหัวใจในวันนี้
ยังล้นปรี่ด้วยรักหวานไม่ห่างหาย
ยังแง่งอนอ้อนรักกับพี่ชาย
ผิดมากมายแค่ขอโทษไม่โกรธกัน
สภาวะโลกร้อนอย่าร้อนตาม
อย่าตั้งแง่คำถามขุ่นข้องฉัน
มาช่วยลดความโกรธโปรดแบ่งปัน
เรามาหันหน้ายิ้มจะอิ่มใจ
สภาวะความมั่นคงมีเสมอ
ไม่มีเผลอรับไมตรีหนุ่มคนไหน
ยังรออยู่เพียงดาวสาวฟ้าไกล
อยู่ปากน้ำอย่าหวนไห้ใจคำนึง
สภาวะของอารมณ์ผสมรัก
ยังสลักคำว่ารักและคิดถึง
บอกดาวเดือนบนฟ้าครารำพึง
ช่วยส่งความคิดถึงฝากคนดี
แล้วฝากลมห่มใจให้คลายร้อน
สภาวะของบทกลอนอ้อนใจนี้
อากาศร้อนอย่าร้อนใจในไมตรี
ลดโลกที่กำลังร้อน....อย่าอ่อนใจ
18 กุมภาพันธ์ 2552 22:24 น.
พิมญดา
ได้ ยลยินเสียงเพลงฝากให้น้อง
จากนักร้องลูกทุ่งแดนอีสาน
เพลงที่ฝากจากดีเจก้องกังวาน
ฟังแล้วผ่านสะท้อนอ้อนเหลือเกิน
แค่ชื่อเพลง เหนื่อยไหมคนดีที่รัก
พี่จนหนักเจ้าอย่าร้างจางห่างเหิน
แค่ต้องการแรงใจเพื่อก้าวเดิน
หวังเก็บเงินแต่งงานผ่านพิธี
ขอตอบถ้อยร้อยความผ่านอักษร
เป็นบทกลอนอ้อนใจจากน้องนี้
ถึงพี่จนแค่ไหนในชีวี
ขอเพียงพี่อย่าจนใจในรักเรา
จะเป็นแสงแห่งใจให้ก้าวย่าง
ส่องหนทางแห่งรักไม่ให้เหงา
จะประคองความฝันเพื่อแบ่งเบา
เพียงสองเรารักมั่นแท้แน่แห่งใจ
รถคันงามอย่าถามน้องมีแล้ว
อยู่กับพี่ขึ้นเรือแจวยังพอไหว
พี่ซ่อมคอมน้องเก็บตังค์ออมเรื่อยไป
สร้างฐานะรักเอาไว้ในสัญญา
ยิ้มหน่อยนะคนดีอย่าใจน้อย
น้องจะคอยอยู่เพียงดาวสาวปลายฟ้า
หากพี่เหนื่อยจะรีบส่งแรงใจมา
พิมญดารักคนจนไม่บ่นเลย
17 กุมภาพันธ์ 2552 22:57 น.
พิมญดา
คำพูดคนลอยวนดั่งลมพัด
พลิ้วสะบัดจับใจให้คิดถึง
คำว่ารักเคยสลักปักตราตรึง
ซึ้งเพียงหนึ่งชั่วยามนานเปลี่ยนไป
อันคารมหวานหูไม่รู้หาย
รักบอกง่ายหน่ายเร็วหรือไฉน
ร้อยพันคำที่บอกรักออกจากใจ
สัญญาไซร้ปลิ้นปลอกหลอกทั้งเพ
อันวาจาหวานล้ำคำบอกรัก
แล้วสลักทิ้งร้างจางห่างเห
อันคำคนวนเวียนเหมือนทะเล
ที่เที่ยวเห่โน้มน้าวให้ร้าวรอน
เมื่อสัจจะกับหัวใจไม่คงมั่น
ฝันร่วมกันคงถึงคราวต้องถอดถอน
สิ่งใดเคยครวญคร่ำย้ำคำวอน
จะไม่ย้อนหวนกลับพับใจลา
อันอารมณ์อยู่เหนือเหตุและผล
ต้องผจญความเหงาเศร้าหนักหนา
เมื่อรักล่มจ่อมจมบ่มน้ำตา
เลิกไขว่คว้าเขามาครองคู่เอย
15 กุมภาพันธ์ 2552 21:49 น.
พิมญดา
มองดาวเดือนลอยเกลื่อนบนนภา
ยกมือป้ายน้ำตาที่หยดไหล
เดือนเจ้าเอ๋ยข้าคิดถึงคนอยู่ไกล
หรือหลับไหลในฤทัยหญิงใดกัน
มองดาวเดือนเหมือนเตือนให้เขียนกลอน
เขียนสะท้อนหัวใจที่ไหวหวั่น
ก่อนเคยนอนอ่านกลอนน้องอยู่ทุกวัน
ซุกปีกฝันกลอนกานท์นานทุกคืน
หรือมีสาวเอาใจอยู่ไม่ห่าง
ระยะทางรักนางจางขมขื่น
เก็บกลอนน้องขอร้องให้ส่งคืน
อย่าได้ฝืนเก็บไว้ให้ร้าวราน
เป็นส่วนเกินหัวใจกันไปแล้ว
ไร้วี่แววกลับมาพาใจสาน
เหลือเพียงรอยหวานนักรักวันวาน
ลมพัดผ่านเลยลับไม่กลับมา
มองดวงเดือนดาวดวงห่วงใจนัก
หากเหงาหนักทนเอาไว้ใช่หนักหนา
แค่ร้องไห้เปียกหมอนก่อนนินทรา
แค่น้ำตาบูชารัก..จักลางเลือน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1470
