9 กุมภาพันธ์ 2552 11:13 น.
พิมญดา
เมื่อเขามาฉันจะไปไกลลาลับ
จะไม่กลับมารับความขื่นขม
เรื่องสองเราขอให้ผ่านดั่งสายลม
แค่ชื่นชมแต่ไร้สิทธิ์คิดครอบครอง
เมื่อเขามาฉันขอห่างทางรักเศร้า
อยู่กับเหงาให้ชาชินสิ้นรักหมอง
จะหลบลี้หนีหน้าไม่มามอง
ลืมเรื่องราวเราสองครองรักมา
แม้จะยากสักปานใดใจจะทน
เกิดเป็นคนอาภัพโชควาสนา
จะมีรักทั้งทีมีน้ำตา
เหนื่อยอุรายิ่งนักรักโบยบิน
เมื่อเขามาฉันขอยอมหลีกเพื่อจบ
ชาตินี้เราคงไม่พบจบกันสิ้น
ชาติหน้ามีอย่าให้รักน้ำตาริน
คงไม่ชินกับรักร้าวหนาวหัวใจ
ต่อนี้ไปทางสายใยไร้คนเดิน
เจ็บเหลือเกินจะเผชิญอย่างไรไหว
เมื่อเขามาฉันเลือกทางที่จะไป
ทางร้างใจ..ที่ไร้รัก..พักนิรันดร์
6 กุมภาพันธ์ 2552 12:31 น.
พิมญดา
เมื่อฉันถูกความรักวิ่งเข้าตา
มองจันทราสวยกว่าดั่งเคยเห็น
เพราะใบหน้าเธอลอยเด่นบนจันทร์เพ็ญ
สายลมเย็นคืออ้อมแขนแสนอุ่นใจ
เมื่อฉันถูกความรักหาจนเจอ
บางครั้งเผลอคล้ายละเมอเหมือนเป็นไข้
เสียงตามสายมาหน่อยจะเป็นไร
คนไข้ใจหมองเหม่อเธอน่าดู
ก่อนเคยชมดอกไม้ตอนสายสาย
ตอนนี้ย้ายมามองตอนเช้าตรู่
นกเขาขันข้างบ้านจุ๊กฮูกกรู
อยากจะร้องเพลงคู่ดูพระจันทร์
เมื่อความรักทักทายอายยิ่งนัก
รู้สึกหนักในหัวอกพกแต่ฝัน
ทุกเวลาคิดแต่เรื่องเธอทั้งวัน
โอ้ย ! นี่ฉันเป็นอะไร ใยวุ่นวาย
นี่คง!เป็นด้วยแรงรักแรงคิดถึง
ที่คอยตรึงใจดวงน้อยกลัวลอยหาย
ไม่เข้าใจเลยหนอง้อใจชาย
ทำอย่างไรจะหาย..อายจังเลย
5 กุมภาพันธ์ 2552 12:52 น.
พิมญดา
รักเจ้าเอยอย่าเลยไปกลับมาก่อน
อย่าตัดตอนคนไร้รักสมัครหมาย
เห็นคนมีความรักตั้งมากมาย
ทั้งหญิงชายบ้านกลอนอ้อนรักกัน
นั่งอ่านกลอนหวานแหววแนวรักรัก
ต้องคิดหนักหรือว่ารักละเลยฉัน
ปล่อยให้พร่ำให้เพ้อไปวันวัน
รถไฟดันไม่วิ่งจอดตลอดแนว
รักเจ้าเอยเหมันต์ผ่านดอกบานร่วง
ท้องฟ้าห่วงสาวขี้เหงาเศร้าอีกแล้ว
มองหารักเงียบหายไร้วี่แวว
คงจะแห้วดอกกุหลาบอาบหัวใจ
ขอสักดอกได้ไหมใครว่างแฟน
เป็นตัวแทนหนึ่งมิตรที่ชิดใกล้
รักผลิตดอกออกผลความห่วงใย
ดอกรักบานกลางใจใครเมตตา
รักเจ้าเอยฉันร้องขออย่ารอรี
ช่วยปราณีให้สมมาตรปรารถนา
กามเทพท่านอยู่ไหนแผลงศรมา
พิมญดาพร้อมให้ยิงดิ่ง..กลางทรวง
3 กุมภาพันธ์ 2552 14:25 น.
พิมญดา
มองปลายฟ้านะคนดี..ยังมีรัก
ฝากดวงดาวทายทัก..รักเสมอ
ค่ำคืนนี้ทำอะไรบ้าง..หรือเธอ
อ่านหนังสือหรือยืนเหม่อ..คิดถึงกัน
ฉันยังมองปลายฟ้าคราเงียบเหงา
อยู่ใต้เงาฟ้างามตามหาฝัน
รู้บ้างไหมแอบส่งใจให้ทุกวัน
ในอ้อมกอดแห่งฝันนั้นเพื่อคุณ
ใต้เงาจันทร์ทุกคืนวันผันผ่าน
ดอกรักบานแม้ยาวนานยังอบอุ่น
ส่งกลิ่นหอมลอยลมพรมใจคุณ
รักละมุนอุ่นละไมให้คนดี
สาวเพียงดาวเหงาใจอยู่ปลายฟ้า
วาเลนไทน์เยือนมาคราครั้งนี้
อยากจะย้ำคำว่ารักทุกนาที
จะกี่ปีกี่เดือนมิเลือนราง
สุดที่รัก ของฉันฟังเพลงนี้
อ้อมกอดของคนดีมิเหินห่าง
อยู่ในฝันก็จะตามรักสุดทาง
จะไม่จางจากใจให้..ระทม....
1 กุมภาพันธ์ 2552 11:26 น.
พิมญดา
เขียนบทกลอนปูนาขาเกอ่าน
เพื่อนวิจารณ์ส้มตำปูดูแล้วหิว
ออกไปซื้อหน้าปากซอยเดินตัวปลิว
สั่งแล้วหิ้วกลับบ้านใส่ชามกิน
บอกแม่ค้าขอส้มตำใส่ปูดอง
พริกเป็นกองไม่ใส่ได้แค่กลิ่น
ขอรสชาติเปรี้ยวหวานอย่างเคยชิน
เผ็ดไม่กินพริกเม็ดเดียวก็เสียวใจ
สั่งเสร็จแล้วยืนรอขอชิมนิด
เหมือนมีใครมาสะกิดให้สงสัย
ลูกแม่ค้าหน้าหล่ออ๋อ!นั่นไง
แก้มเราแดงได้ไจไงมองมา
เอาล่ะหว่า! เข้ามาทักทายแล้ว
ใจสั่นแป้วคงไม่แคล้วมองมาหา
มาทีไรใจก็สั่นอยู่ทุกครา
มองปูนาขวยเขินเพลินเลยเรา
เผ็ดจังเลยส้มตำปูคู่ความรัก
เอ่ยทายทักด้วยแววตาว่าขี้เหงา
ส้มตำปูจะรู้ไหมอายจังเรา
มนต์รักเข้าตาหวาน..ร้านส้มตำ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1420
