27 กุมภาพันธ์ 2552 13:16 น.
พิมญดา
....กว่าจะรู้ว่ารักมันก็สาย
เผลอทำร้ายหัวใจที่รักฉัน
อยากให้ย้อนเวลามาพบกัน
แล้ววันนั้นจะไม่ทำเธอช้ำใจ
...เสียดายวันที่ล่วงเลยผ่านพ้น
ไม่เคยสนว่าเธอรักฉันแค่ไหน
ไม่เคยคิดทำดีหนีเยื่อใย
กว่าจะรู้ว่าเธอใช่ก็ไกลตา
...หากชาติหน้ามีอยู่จริงอย่างใจคิด
ทั้งชีวิตจะชดใช้ให้เธอหนา
จะกี่ภพกี่ชาติไม่ร้างลา
ภาวนาอยู่ทุกคืนสะอื้นทรวง
...จะตามไปหาเธอทุกชาติภพ
ถึงจะจบกี่ภพชาติไม่ทักท้วง
ศิโรราบล้างรอยบาปใจทั้งดวง
ขอติดบ่วง.รักทุกภพ จบดวงแด
ฉันจะยอมน้อมรับผิดทุกทาง
ที่ฉันค้างทำเธอไว้ไม่แยแส
ขอเพียงเธอโปรดรู้ไว้ใช่เชือนแช
เพราะที่แท้หัวใจฉันนั้น..รักเธอ
26 กุมภาพันธ์ 2552 13:55 น.
พิมญดา
ฉันไม่สวยเด่นดีเหมือนใครอื่น
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาหาความหมาย
ตะวันสาดส่องฟ้ามาเยี่ยมกราย
ยังเหนื่อยหน่ายจะยิ้มสู้แม้รู้ทาง
ฉันไม่สวยแต่นิยมชมดอกไม้
หวังมีใครเด็ดมอบให้หายอ้างว้าง
จะเคียงคู่ดูแลใจไม่จืดจาง
จะร่วมสร้างทางดอกรักปักใจเธอ
ฉันไม่เก่งแต่พอเบ่งกับใครเขา
เขียนกลอนเหงาได้จับใจใครเสมอ
เพราะทุกวันไร้คนเคียงเลยละเมอ
อยากเสนอหวังเพียงว่ามาสนใจ
ฉันชอบเดือนดาวน้อยลอยบนฟ้า
ชอบเอามาเป็นความฝันวาดหวังไว้
ณ.ตรงนี้ ไม่มีเธอไม่มีใคร
เลยเอาใจแต้มฟ้าสวยด้วยฝันงาม
ฉันก็แค่คนหนึ่งคนบนโลกนี้
ชั่วชีวีมีแต่คิดติดคำถาม
ชอบหรือไม่ดูคำตอบแล้วคิดตาม
นิรนาม กวีสาว...ชาวบ้านกลอน
24 กุมภาพันธ์ 2552 10:12 น.
พิมญดา
หากฉันรักฉันจะรักอย่างคนรัก
แม้จะหนักหัวใจเกินไขว่คว้า
เพราะรักนี้เกิดจากใจใช่ลวงตา
รักเท่าฟ้าหาใครเท่าเฝ้ารักเธอ
เมื่อปักใจจะโบย บินถวิลหวาน
เขียนกลอนกานท์ส่งไปให้เสมอ
อุปสรรคขวากหนามที่เจอะเจอ
ขอเพียงเธอมองฟ้างามยามค่ำคืน
ณ.ตรงนั้นมีฉันอยู่ปลายฟ้า
คอยสบตาส่งแรงใจให้ราบรื่น
ไม่ว่าฝนร้อนหนาวรักยาวยืน
จะไม่มีเสียงสะอื้นในรักเรา
แม้เธอเหงาอย่าจับเจ่าเอาแต่ทุกข์
ฉันจะปลุกความสุขไล่ความเหงา
ปณิธานรักของฉันคือแบ่งเบา
เรื่องไหนเศร้าเฝ้าแก้ไขในชีวี
เพราะหัวใจของฉันรักคงมั่น
จึงแบ่งปันความห่วงใยจากใจนี้
อย่าท้อแท้แม้จะล้มนะคนดี
เธอยังมีฉันพยุง..บำรุงใจ
23 กุมภาพันธ์ 2552 16:41 น.
พิมญดา
ปล่อยฉันเป็นแฟนเก็บเจ็บเสมอ
น้ำตาเอ่อเจ็บมากยามเหินห่าง
อย่าบอกใครว่าเราสองเดินร่วมทาง
ไม่ต้องอ้างว่าแฟนเขาเราเจ็บเกิน
สิทธิ์ของฉันแค่แฟนเก็บเจ็บต้องทน
อย่าสับสนไม่ใช่แฟนแทนขัดเขิน
ฐานะจริงเป็นแฟนน้อยคอยประเมิน
เขาไม่เชิญยกย่องออกสังคม
หากมีใครหัวใจว่างเดินเข้ามา
คบออกหน้าออกตาพาสุขสม
เธอจะปล่อยฉันไหมไปชื่นชม
หวังใจห่มบางใครหายร้าวราน
เป็นแฟนเก็บอยู่อย่างเจ็บด้วยใจเหงา
มีหน้าที่เป็นแค่เงาเขาแวะผ่าน
ไม่ใช่แฟนแทนไม่ได้ทรมาน
ยิ่งกว่าการประหารผลาญหัวใจ
เป็นได้แค่แฟนน้อยคอยแอบอิง
ฉันไม่ใช่ตัวจริงเธอผลักใส
จะมีค่ายามเธอเหงาอยู่เรื่อยไป
หรือจะขังฉํนไว้เก็บ..เจ็บจนตาย
23 กุมภาพันธ์ 2552 09:14 น.
พิมญดา
คำพูดชายหวานได้สารพัด
ยากสลัดออกห่างพรางหวั่นไหว
ร้อยพันหวานหรือจะเท่าหวานเอาใจ
หวังหว่านให้หญิงใจอ่อนยอมรักชาย
หญิงขี้เหร่อย่างฉันหรือจะทัน
เธอเสกสรรคำหวานนานจางหาย
ทิ้งฉันน้ำตาร่วงทรวงวางวาย
ช่าง!ใจร้ายใจดำคำหวานลม
เจอคนใหม่ใฝ่ฝันฉันขี้เหร่
เลยหันเหรักจางนางขื่นขม
กอดหมอนนอนสะอื้นทุกคืนตรม
หวานเป็นลมขมมาฝังหลั่งน้ำตา
อกมาหักรักคนอยู่ไกลบ้าน
ไม่สงสารคนขี้เหร่เร่ใจหา
เจอสาวใหม่ทิ้งให้ช้ำอุรา
หวานวาจาบาดฤทัยในชีวี
คำพูดชายเชื่อง่ายไม่ได้หรอก
ชอบคอยหลอกสตรีเหมือนภูตผี
หลอกให้รักหลอกให้หลงแล้วย่ำยี
จากนารีสามวันเปลี่ยน.เลือนลบไป
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1385
