25 มกราคม 2552 21:13 น.

..คิดถึงสุดๆ...

พิมญดา

คิดถึงเธอมากมายเลยรู้ไหม
คิดถึงเธอแทบขาดใจอาลัยหา
คิดถึงเธอคนไกลในสายตา
หนักอุรายิ่งนักเพราะรักเธอ

คิดถึงเธอที่สุดของที่สุด
ทำอะไรก็สะดุดมัวแต่เพ้อ
บางเวลาถึงจับไข้ใจละเมอ
เห็นไหมเอออาการหนักรักคอยตาม

คิดถึงมากจนท่วมท้นทนไม่ไหว
หากขาดใจใครจะต่อขอคำถาม
ยืนเหงาหงอยคอยเธอใต้ฟ้าคราม
ทุกโมงยามไม่เคยหยุดสุดหัวใจ

คิดถึงมากแบบนี้เห็นใจบ้าง
ความอ้างว้างคอยก่อเหงาเศร้าหวั่นไหว
หยิบดอกไม้มาเด็ดกลีบทีละใบ
กลีบสุดท้ายตัดสินใจยังไรกัน

คิดถึงจังฟังอยู่ไหมใครห่วงหวง
รอจนล่วงเวลาพาโศกศัลย์
นับวันรอพ้อกับดาวถามข่าวจันทร์
คิดถึงฉันบ้างไหมใจคนดี....

........บางเวลาที่เรารักใครหัวใจทำไมคิดถึงมากมาย.........

1748

love

comment

24 มกราคม 2552 07:47 น.

.สุดท้ายของปลายหนาว..

พิมญดา

ลมสุดท้ายปลายหนาวผ่าวพลิ้วไหว

ดุจใบไม้ร่วงหล่นบนถนน

เคยเกาะเกี่ยวกิ่งใหญ่ไม่ร้อนรน

พอร่วงหล่นพ้นกิ่งกล้าน่าอาลัย

ลมเหมันต์สั่นสะท้านนานคงกลับ

ลมเหนือจับใจน้องล่องไปไหน

ใยไร้หลักที่พักพิงหัวใจ

ลมหนาวใยค้างคาฟ้าพร่างพราว

ลมสุดท้ายปรายฟ้าอย่าลาลับ

ช่วยมาพับใจน้องคล้องห้วงหาว

แซมราตรีเดือนเด่นเช่นดวงดาว

กระต่ายขาวบนจันทรายังถ้าคอย

ลมฝากรักฝากฝันวันผันผ่าน

บทกลอนกานท์นานแล้วแผ่วเหงาหงอย

ใครคนหนึ่งฝากคำซึ้งยามดาวลอย

ยิ้มฝากรอยรับฝากจากใจเธอ

นานมาแล้วโค้งฟ้าริ้วรอยรัก

เขามาพักแล้วฝากใจเสมอ

ยืนหนาวลมห่มฟ้ามาละเมอ

คิดถึงเธอเหลือเกินอย่าเมินชัง

ลมหนาวผ่านกี่หนาวร้าวรานยิ่ง

คนรักจริงอยู่ที่ไหนไร้ความหวัง

หนาวสุดท้ายมองปรายฟ้าหาจีรัง

ใจถูกฝังกว่าหนาวผ่านนานนับปี

1913

love

comment

23 มกราคม 2552 15:52 น.

..จ้างมันเต๊อะ...

พิมญดา

แค่ป้อจายหนึ่งคนแคร์ทำไม
เหตุผลใดต้องทำให้ใจอ่อนล้า
จ้างมันเต๊อะปล่อยเปิ้นพร่ำพรรณนา
สิบปากว่ายังบ่เท่าเอามือคลำ

เปิ้นมาอู้จะอั้นฮักจะอี้
เป็นสตรีลานนาบ่ถลำ
จ้างมันเต๊อะคนอู้เยอะบ่เอากำ
สิบตาหันแค่คำกลอนหย่อนอารมณ์

แค่ป้อจายหลายใจ๋ปล่อยสักคน
กาลผ่านพ้นหายวกวนคงสุขสม
จ้างมันเต๊อะคำอู้เผอะปล่อยลอยลม
มัวโศกตรมลานกลอนเศร้าเหงามากมาย

ว่าเท่าใดเปิ้นยังเฉยเลยต้องท้อ
กำว่าปอเปิ้นบ่ฮู้อู้แล้วหน่าย
จ้างมันเต๊อะเป๋นนิสัยของป้อจาย
เปลืองน้ำลายอู้ไปนักจักบ่ดี

แค่ป้อจายมักง่ายจำหน่ายเต๊อะ
มีเปอะเลอะมากมายคล้ายดั่งผี
จ้างมันเต๊อะป้อจายนั้นบ่ฮักดี
ใจ๋นารีขอสูมาถ้าวุ่นวาย.......

แปลให้ฟังนะคะ

จ้างมันเต๊อะ................ช่างเขาเถอะ
มีเปอะเลอะ.................มีมากมาย
กำว่าปอ... . ............คำว่าพอ
อู้นัก... ...............พูดมาก
ขอสูมา.. ............ .ขอโทษเจ้า
ป้อจาย... .............ผู้ชาย
อู้เผอะ.. ............พูดไปเรื่อย(ไม่เป็นความจริง)
จะอั้นจะอี้................อย่างนั้นอย่างนี้
สิบต๋าหัน................สิบตามอง

..ขอสูมาเจ้า...พิมปิ๊กมาป่วนแล้วเจ้า...

1731

love

comment

15 มกราคม 2552 12:58 น.

.บทสุดท้ายของพิมญดา...

พิมญดา

บทสุดท้ายแล้วหนอขอลาก่อน
จบเขียนกลอนเสียทีหลีกหนีหาย
คิดไม่ออกบอกกับใครคงไม่มาย
บทสุดท้ายจำใจจากพรากอาลัย

เข้าบ้านกลอนมานานใจเป็นสุข
ไม่มีทุกข์ให้ยุ่งใจเลยคราไหน
แต่วันนี้มันเหลืออดในจิตใจ
พูดอะไรคงไม่ไหวใครไม่ฟัง

คงเหลือเพียงชื่อไว้ให้คิดถึง
กลอนเคยซึ้งหรือระลึกถึงความหลัง
จะมาเก็บหายไปใช่ชิงชัง
แต่ไม่อาจจะยั้งใครให้ติดตาม

ยิ่งนานไปไม่ดีต่อใครแน่
ตอนนี้แย่จบเสียทีมีโดนหยาม
อัดอั้นใจเสียนักโดนคุกคาม
ขอกราบกรานลาไปก่อนพี่น้องเรา

พิมญดาจะจดจำทุกคอมเม้น
ทุกเช้าเย็นคอยเฝ้าอ่านไม่เคยเหงา
เหนื่อยก็พักบ้านกลอนมานานเนา
เหลือเพียงเงาให้เล่าขานตำนานกลอน.....

...
ขอบคุณทุกท่านทุกคอมเม้นมีความสุขนะคะ
พิมรักทุกคน
...
รักครูพิม รักแมวแต้ม รักพี่นรศิริ
รักคุณเพียงพริ้ว รักพี่ชายยิปซี รักพี่ชายฤทธิ์
รักคุณเฌอมาลย์ รักคุณยาแก้ปวด รักคุณมณีจันทร์
รักคุณอาราเล่ รักน้องเอจิตรำพัน รักพี่ชายวิทย์ศิริ
รักพี่ดอกแก้ว รักพี่พุด รักพี่ประภัสสร รักครูกระดาษทราย
รักพี่ฝนโคลอน รักพี่ชายอินสวน รักคุณราชิกา รักพี่ชายก่อกกิก
รักพี่สาวไหมไทย รักนางฟ้า รักพี่ชายฝากฝัน รักครูกันนา
รักน้องฉางน้อย รักkrajokngao รักคุณล้นใจ รักพี่ชายอรุโณทัย
รักน้องAlto2 รักนับถือคูรลิลิต รักนับถือพี่ชายเดี่ยวหมื่นลี้
รักนับถือคุณอัลมิตรา รักคุณwhitelily รักพี่นางสาวใบไม้
รักนับถือพี่กุ้งก้ามกราม รักพี่กุ้งหนามแดง รักนับถือคุณแมวเหลือง
รักนับถือพี่ชายธิป คนบนเกาะ รักนับถือคุณลุงแก้วประเสริฐ
รักนับถือครูพี่ช่ออักษราลี รักคุณกิตติกานต์ รักคุณพิมพรรณ
รักนับถือคูรคอนพูทน รักนับถือคูรเทพญัญธ์ รักนับถือคุณฝนทอง
รักคุณสายลมเดือนตุลา รักคุณแจ้น รักนับถือคุณลานเทวา
รักนับถือคุณอรุณสุข รักนับถือคุณkitivit รักคุณดอกบัว
รักคุณทะเลดาว รักนับถือคุณมนต์กวี รักน้องประทีปดาว

และสมาชิกบ้านกลอนทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อนะคะ.
มีความสุขทุกเทศกาล
ลาก่อนคะ....อยากบอกรักทุกคนเป็นครั้งสุดท้ายคะ

...............รักทุกคนนะคะ...

อ่านคอมเม้นเห็นกลอนย้อนความคิด
มันสะกิดหัวใจเป็นหนักหนา
น้ำตาไหลอาบแก้มแสบอุรา
พิมญดาขอบคุณมากซาบซึ้งใจ

อ่านกลอนใครคนหนึ่งถึงสองบท
ยิ่งสลดหัวจิตคิดไฉน
คอมเม้นเพื่อนนิทานเล่าเฝ้าอาลัย
แต่ท้อใจขอพักก่อนค่อยย้อนคืน

ใช่อ่อนแอแพ้ทางใครใช่สำคัญ
แต่ภาพฝันโดนลบจบใจฝืน
แต่งกี่ครั้งดูเหมือนมันไร้จุดยืน
ใครคนอื่นเขาสวมรอยคอยรำพัน

ขอขอบคุณเพื่อนมิตรทั่วทิศบ้าน
คงไม่นานจะคืนผ่านบ้านในฝัน
บ้านกลอนไทยคือบ้านรักชั่วนิรันดร์
ยังห่มฝันกานท์กลอนอ้อนต่อไป

ทุกคอมเม้นขอจดจำจนฝังจิต
จากมิ่งมิตรไทยโพเอมสุขสดใส
วันหน้ามีจะทดแทนคุณห่วงใย
อุ่นหัวใจยิ่งนักรักทุกคน...จุฟฟฟฟจ้า

หายเหนื่อยแล้วจะกลับมานะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้น
ขอบคุณบทกลอนของบางใคร ขอบคุณน้ำใจจากเมล์ที่ส่งให้
ขอบคุณพี่น้องในmsn ของบ้านกลอนไทย

แล้วจะกลับป่วนนะเจ้าคะ.......พิมจังจ้า