6 พฤษภาคม 2551 10:56 น.
พิมญดา
วันเวลานานเท่านานรักคงมั่น
กาลเวลาผันผ่านนานแค่ไหน
ยังมีเธอเต็มสี่ห้องของดวงใจ
อยากจะลืมแต่ทำไมใจกลับจำ
ไม่อยากหวังให้ลมหวนทวนมาหา
หากต้องมากินน้ำตาพาชอกช้ำ
บอกกับใจอย่าเชื่อเขาคนใจดำ
เก็บมาซ้ำรอยแผลใจทำไมกัน
รอยแผลเป็นตกผนึกลึกฝังทรวง
ตกเหวห้วงรักสลายกลายโศกศัลย์
นอนน้ำตาเปียกหมอนทุกคืนวัน
เขาคนนั้นทิ้งฉันไปสิ้นไยดี
ขอให้มีความสุขกับรักใหม่
รอยแผลใจยากลบหายจากใจนี้
วาสนาเราคงน้อยด้อยเต็มที
แผลเป็นที่ปักกลางใจไปแสนนาน
ยากหายารักษาใจให้หายขาด
สุดอนาถรอยแผลเป็นเร้นแววหวาน
นอนระทมตรมน้ำตาทรมาน
ใจซมซานทุกข์ขื่นขมตรมทรวงใน .......
................................
5 พฤษภาคม 2551 08:51 น.
พิมญดา
เราวุ่นวายมากไปหรือไงนั่น
สู้ฝากฝันมากมายไว้กับเขา
คิดเก็บออมถนอมไว้ให้นานเนา
แต่แล้วเขากลับเห็นเป็นอะไร
คุณค่าเราเขาเห็นเช่นดอกหญ้า
เพียงเก็บมาเชยชมเกินข่มไหว
เบื่อแล้วก็ทิ้งเราเศร้าหัวใจ
ดอกหญ้าใช่ดอกฟ้าหาคู่ควร
เจ็บเอ๋ยเจ็บเจ็บอุรา ล้า เหน็บหนาว
ทนปวดร้าวคราค่ำคืนฝืนใจหวน
รักแสนรักรักแต่เขาเฝ้าคร่ำครวญ
ใจปั่นป่วนป่วนใจไยร้างลา
ไม่รักจากใจจริงทิ้งฉันเถิด
วิงวอนเกิดฉันคนช้ำต่ำนักหนา
ปล่อยให้ฉันระทมตรมอุรา
แค่ดอกหญ้ามาสมัครหลงรักเธอ
ดอกหญ้าด้อยราคาหาควรคู่
ฉันรับรู้จนจำช้ำเสมอ
แค่ดอกหญ้าเทียบดอกฟ้าอย่าละเมอ
เขาแค่เผลอมาดมดอมจนตรอมใจ...
3 พฤษภาคม 2551 18:34 น.
พิมญดา
เรียกที่รักได้ไหมใจขอถาม
ให้นิยามคำว่าเราคราวเรียกหา
ด้วยใจนี้เชื่อมั่นพี่มีสัจจา
อยากเรียกว่า"ที่รักจ๋า"ทุกคราคำ
ตลอดมายังดำรงคงคำมั่น
จึงขอมอบรางวัลให้ใช่ถลำ
มอบจากใจด้วยรักจริงสิ่งต้องทำ
ของกำนัลจากฤทัยให้ชมเชย
"ที่รักจ๋า"เรียงวาจาช่างน่าเขิน
ใจสะเทิ้นอกวาบหวามยามเอื้อนเอ่ย
กว่าจะแย้มแก้มน้องแดงอายจังเลย
คนไม่เคยอย่าถือสานะพี่ชาย
เรียกที่รักจะได้ไหมให้สิทธิ์น้อง
มาเรียกร้องต่อคนดีอย่าหนีหาย
เรียกที่รักเพราะรักพี่มิเสื่อมคลาย
ต่อให้โลกสลายหาคลายคลอน
ขออ้างสิทธิ์เป็นเจ้าของห้องใจพี่
เอ่ยวจี"ที่รักจ๋า" อย่าถ่ายถอน
คำคำนี้มอบให้พี่นิรันดร
คนใจอ่อนแพ้ความดีพี่ให้มา.........
2 พฤษภาคม 2551 08:53 น.
พิมญดา
เอาความรักมาฝากรับไหมหนอ
ให้สมค่าที่รอคอยยิ้มหน่อยหนา
ขอโทษด้วยอย่างอนฉันด้วยสายตา
รักเท่าฟ้าโปรดหันมาอย่าน้อยใจ
ยิ้มสักนิดคิดเท่าไหร่ไหนดูซิ
อย่าตำหนิดวงฤทัยให้หวั่นไหว
ที่ผ่านมาระยะทางห่างกันไกล
ขออภัยนะพี่ชายช่วยหายงอ
จะให้ทำอย่างไรถึงจะหาย
เป็นผู้ชายขี้ใจน้อยเสียจริงหนอ
ผิดไปแล้วไม่ใส่ใจเธอดีพอ
น้ำตาคลอขอเห็นใจใช่เรรวน
เอาความรักมาฝากหากรำคาญ
ดูซิแกล้งทรมานคนปั่นป่วน
หากไม่สนบอกมาเลยขอทบทวน
จะรีบด่วนให้พ้นหน้าไม่มาเยือน
ดีกันนะอย่าน้อยใจให้มันหนัก
กลับมารักกันดั่งเดิมเติมใจเหมือน
ครั้งเราสองนั่งเคียงข้างดูดาวเดือน
อย่าลืมเลือน..สัญญามั่น..วาเลนไทน์ .....