25 เมษายน 2551 10:10 น.
พิมญดา
อันหัวใจคือก้อนเนื้อเยื่อก้อนหนึ่ง
ใยรัดตรึงเอาความเจ็บเก็บความช้ำ
แค่คำนึงถึงเรื่องราวคราวระกำ
เคยถลำความผิดหวังฝังอุรา
ด้วยเราอยู่เยี่ยงมนุษย์ที่เดินดิน
ยังถวิลกอบโกยสุขทุกข์โหยหา
แม้บางครั้งเหยียบหนามคมตรมน้ำตา
ยังบากหน้าว่าข้าแน่แพ้ไม่เป็น
ก็เพราะใจคือก้อนเนื้อเชื่อได้ไหม
ชอบยกยอชอบเอาใจใครก็เห็น
พอเจอทุกข์ใจบอกเจ็บเก็บลำเค็ญ
ความเยือกเย็นร้อนรุ่มสุมข้างใน
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวบ่งชี้ชัด
เกิดกำหนัดความอยากยากข่มไหว
แม้นพลั้งพลาดผิดหวังยังร่ำไร
โธ่.เอ๋ยใจหนอใจคนชอบกลจัง
หากหัวใจหยุดเต้นลงคงสงบ
คงจะพบความสุขสิ้นทุกขัง
ก้อนเนื้อเอ๋ยพึงสังวรมรณัง
เยื่อใยยังจะเหลือให้...ใครบูชา.....
24 เมษายน 2551 13:02 น.
พิมญดา
ค่ำเย็นลงอัสดงน้ำไหลเชี่ยว
เคยนั่งเกี่ยวทอใยรักฮักกับอ้าย
ริมฝั่งโขงยามเย็นลงลมพริ้วกาย
คืนเดือนหงายสองเฮาเฝ้ารำพัน
สาวเมืองเลยเกล้าผมม้วนพวยผ้าไหม
หน้าใสใสยิ้มโสภาคราเสกสรรค์
มาบัดนี้นั่งหน้าเศร้าเฝ้าพ้อจันทร์
ริมฝั่งฝันสายธาราพาระทม
อ้ายลาลับจากอีสานไม่ส่งข่าว
ปล่อยให้สาวร้อยเรื่องราวข่าวขื่นขม
ลืมดอกคูณลืมสัญญาคราภิรมย์
อ้ายสุขสมกับสาวกรุงมุ่งแต่งงาน
หยาดน้ำตารินหลั่งริมฝั่งน้ำ
ขอช่วยล้างความช้ำโปรดสงสาร
รับความเจ็บเก็บความปวดรวดร้าวราน
ลอยประสานสายน้ำไหลลับไกลตา
ผืนน้ำกว้างฟ้าเบื้องบนเป็นพยาน
น้ำแม่โขงที่ไหลผ่านนานหนักหนา
ต่อไปนี้ไม่ขอเชื่อคำสัญญา
ดั่งวาจาชายเมืองเลยไม่เคยจริง.....
24 เมษายน 2551 12:04 น.
พิมญดา
.
มีหัวใจช้ำด้วยรักอยากจะขาย
หากใครหมายจะซื้อไปไว้รักษา
เตรียมเอาไว้ความห่วงใยใส่เวลา
คอยมาทายาด้วยใจไม่หมายลวง
หัวใจนี้เปรียบเงินตราหาเทียบไม่
ต้องเอาใจแลกใจที่แหนหวง
ขอรักจริงอย่ากลอกกลิ้งหญิงช้ำทรวง
ฉุดจากบ่วงเหวรักร้างทางน้ำตา
หากไม่มีใครเสนอมาซื้อขาด
คงอนาถพลาดชีวีหนีปัญหา
คงถึงคราวเอาหัวใจใส่พานลา
ถวายพระปฏิมาหันหาธรรม
เจ้าข้าเอ๋ยหัวใจนี้ใครเหมาจ่าย
จะจำหน่ายวางกลไกไม่ถลำ
หากจ่ายง่ายกลัวเสียนักรักระกำ
กลัวความช้ำซ้ำแผลเดิมเพิ่มร้าวรอน
หัวใจนี้ขายไม่มีลดผ่อนส่ง
นวลอนงค์จะขายตรงอย่าถ่ายถอน
หากมาช้าจะลาบวชชวดแน่นอน
แล้วอย่ามาออดอ้อนตอนบวชชี...
23 เมษายน 2551 13:59 น.
พิมญดา
อยากจะถอนพิษรักที่ปักทรวง
น้ำตาร่วงด้วยเจ็บนักรักเป็นแผล
นอนร้องไห้เจ็บปวดใจในดวงแด
รักมาแพ้มาล่มล้มกลางทาง
พิษของรักฝังแน่นแค้นใจนัก
คนเคยรักทำกันได้ไยเหินห่าง
รักหนอรักเจ็บแสบนักรักอำพราง
ไม่กระจ่างแต่เริ่มต้นกลอุบาย
ตกบ่วงเล่ห์เทหมดใจในหัวอก
พิษเลยตกคั่งค้างไม่จางหาย
เจ็ยเอ๋ยเจ็บเจ็บยิ่งนักปักเจียนตาย
พิษสลายหัวใจช้ำทุกค่ำคืน
อยากจะถอนพิษร้ายไยฝังลึก
ความรู้สึกที่มันเจ็บจนสุดฝืน
มันหนาวเหน็บเจ็บหัวใจทนกล้ำกลืน
นอนสะอื้นจนฟ้าสางลางเลือนเงา
ยาใดเล่าใครเขาว่ายาวิเศษ
แก้ต้นเหตุของอาการปวดใจเหงา
มีหรือไม่ในโลกหล้ามาบรรเทา
ทุกข์โศกเศร้าร้าวด้วยพิษฤทธิ์รักเอย...
21 เมษายน 2551 20:11 น.
พิมญดา
นานเท่าไหร่ก็จะรอขอสัญญา
แม้อยู่ห่างถึงครึ่งฟ้าดาราฉาย
รักที่เคยถักทอสานมั่นมิคลาย
รัก ชั่วฟ้าดินสลายไม่คลายคลอน
ตัวอยู่ไกลใจอยู่ใกล้เยื่อใยผูก
รักเธอสุขล้นฤทัยมิถ่ายถอน
คนอยู่ไกลกลัวหัวใจจะร้าวรอน
ขออย่าถอนสายใยรักหักร้างลา
นานเท่าไหร่ขอรอรักของเราสอง
อย่าหม่นหมองน้องยังครองรักห่วงหา
น้องรอพี่พี่รอน้องปองอุรา
เสน่หาจำนรรจาพาสัมพันธิ์
ตัวอยู่ไกลแต่สายใยใจเคียงพี่
ขอคนดีส่งไมตรีรอเคียงฝัน
หวังได้ร่วมหอห้องคล้องใจกัน
รอทุกวันไม่เคยท้อรอพบเจอ
นานเท่าไหร่ก็จะรอขอส่งเสียง
ยินสำเนียงรักเพียงน้องปองเสมอ
ถึงอยู่ไกลส่งสายลมพรมรักเธอ
น้ำตาเอ่อทุกนาทีที่ยลยิน......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1667
