27 มีนาคม 2551 15:13 น.
พิมญดา
สมมุติว่าเรามาจากทวิภพ
ควรบรรจบตรงไหนของฝั่งฝัน
ย้อนอดีตเข้าสู่ห้วงปัจจุบัน
ใจคงสั่นเมื่อภพนั้นผันเปลี่ยนแปร
สมมุติว่าเรารักที่จะพบ
กลัวทำนบรักพังฝังรอยแผล
ไม่กล้าเอ่ยที่จะพบจบดวงแด
กลัวใจแพ้คนลวงโลกโศกโศกา
สมมุติว่าเขาตั้งใจมารักมั่น
ดูแลเราทุกคืนวันฝันคอยหา
ใจเจ้าเอ๋ยยอมหรือเปล่าให้เขามา
หรือเจ้าล้าเสียแล้วแก้วดวงใจ
สมมุติว่าเราใจอ่อนยอมรับรัก
อีกใจหนึ่งกลัวยิ่งนักรักผลักใส
สมมุติเขามาแค่หยอกบอกลาไป
แล้วฤทัยจะจบลงตรงไหนเอย
สมมุติว่าโลกไซเบอร์จับต้องได้
คงไม่มีใครเสียใจให้เอื้อนเอ่ย
ภาพลวงตาลวงใจจนคุ้นเคย
หากจะเผยเคยเจ็บหนักเพราะรักลวง.....
26 มีนาคม 2551 10:10 น.
พิมญดา
มีคำถามมากมายที่อยากรู้
เธอเคยคิดจะสู้เพื่อรักไหม
เพียงแค่เริ่มเธอก็เหนื่อยแทบขาดใจ
ทิ้งฉันไว้ไห้เดียวดายไม่เหลียวมอง
ทิ้งความฝันสองเราคราวรักหวาน
ปล่อยซมซานทรมานจนหม่นหมอง
นอนร้องไห้ถึงวันวานน้ำตานอง
ทนประคองใจหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าว
มีคำถามที่อยากถามกลัวคำตอบ
เธอคงไม่คิดรักชอบใช่หรือเปล่า
คงคิดฉันแค่คนรักชั่วครั้งคราว
คนขี้เหงาเลยโศกเศร้าร้าวฤดี
กล่าวคำอ้างสารพัดก่อนจะจาก
จำใจพรากก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้
กล่าวได้แค่คำขอโทษทุกนาที
น้ำตาปรี่โถคนดีใยลืมเลือน
คนเรานั้นมี ศักดิ์ศรีที่คำพูด
เปรียบประดุจของมีค่าหาไหนเหมือน
คำสัญญาที่ให้ไว้คอยย้ำเตือน
เธอบิดเบือนคำสัญญา...ไร้ค่าจริง.
25 มีนาคม 2551 00:14 น.
พิมญดา
รักร้อยเรียง เรียงร้อย ถ้อยใจรัก
ผูกสมัคร รักใคร่ ใจเราสอง
ส่งภาษา หัวใจ เป็นทำนอง
ตามครรลอง ความรัก ชักนำพา
รักร้อยเรียง หัวใจ มาร้อยรัก
จะฟูมฟัก ความรัก ปรารถนา
จึงห่วงใย ใคร่ขอพร ดวงดารา
ขนิษฐา ร้อยรักมา หาคนไกล
รักร้อยเรียง โปรดฟังเสียง คำกระซิบ
รักระยิบ ระยับ ดั่งดาวใส
ฉันรักเธอ คิดถึงเธอ เพ้อจากใจ
เสน่หา พาฤทัย ใฝ่ละเมอ
รักร้อยเรียง คงลองเสี่ยง ที่จะรัก
ร้อยทอถัก เอามาฝาก อยากเสนอ
ร้อยคำหวาน หว่านมาใว้ ฤทัยเธอ
ดวงใจเพ้อ มองฟ้าเหม่อ ละเมอครวญ
รักร้อยเรียง ในใจฉัน นั้นแน่นหนัก
สุดที่รัก อย่าประหวั่น ใจผันผวน
รักที่มี ไม่เคยคิด จะเรรวน
รักรัญจวน ป่วนในจิต คิดไม่คลาย
รัก รัก รัก รักแล้ว ขอแน่วแน่
รักจริงแท้ รอร้อยรัก ถักใยสาย
สวรรค์ท่าน ลิขิตแล้ว ไม่กลับกลาย
รอแต่สาย ใยรัก จักวิวาห์..........
22 มีนาคม 2551 17:11 น.
พิมญดา
น้ำตาร่วงพวงแก้มแสนขมขื่น
ตอนเธอคืนคำสัญญาลาลับหาย
นอนร้องไห้คิดถึงเธอแทบวางวาย
ใจสลายกายเหนื่อยนักรักพังพลัน
เธอผลักไสฉันดั่งคล้ายนกปีกหัก
ชั่วโมงรักบินไม่ถึงซึ่งฝั่งฝัน
เข็นหัวใจให้เข้มแข็งไปวันวัน
ปีกรักฉันเริ่มบินใหม่แม้ไร้เธอ
บินโดดเดี่ยวเดียวดายบนฟ้ากว้าง
แม้ไร้คนคอยเคียงข้างสู้เสมอ
แต่วันนี้เธอกลับมาไม่อยากเจอ
อย่ามาเพ้อคำเคยหลอกช่วยออกไป
จะกลับมาทำไมใครเชื้อเชิญ
ช่วยประเมินผลงานรักที่ผลักใส
ปล่อยฉันเจ็บปล่อยฉันปวดรวดร้าวใจ
จะกลับมาอีกทำไมใครใช้มา
เวลาฉันหายเจ็บเข็ดคนลวง
อย่ามาหลอกให้ติดบ่วงเสน่หา
ซากอดีตที่เธอทำจำติดตา
ลมใดพาพัดเธอหวนชวนไปที..............
19 มีนาคม 2551 09:09 น.
พิมญดา
แอบน้อยใจกับรักมานานเนา
หลงรักเขาเช้าค่ำใฝ่ฝันหา
เป็นรักซ้อนซ่อนรักนองน้ำตา
นาฬิกาหมุนเวลาพาใจคอย
ใช่อยากเป็นเช่นนี้ที่พลั้งเผลอ
พรหมลิขิตขีดเส้นเจอเธอสุดสอย
เป็นรักคั่นเวลาพาเลื่อนลอย
น้ำตาปรอยน้อยใจนักรักพนอ
แอบสะอื้นทุกคืนฝืนดวงจิต
เขาจะคิดถึงเราบ้างไหมหนอ
ปล่อยให้เรานอนเหงาเฝ้าคอยรอ
น้ำตาคลอเปียกหมอนทุกคืนวัน
เป็นรักสองใครเขามองจะยินดี
โดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีหมิ่นเย้ยหยัน
ว่าฉันเลวชั่วช้าจนจาบัลย์
โทษมหันต์เขาตีตราช่างน่าชัง
หากเลือกรักคงไม่อยากรักซ้ำซ้อน
รักไม่มีใครมาก่อนหรือมาหลัง
พอรักแล้วใจมืดบอดบอกไม่ฟัง
เจ็บทุกครั้งโดนคนหยามประณามเรา.......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1895
