12 ธันวาคม 2551 09:10 น.
พิมญดา
ยังรักกันอยู่ไหมในวันฝัน
ยังมีฉันอยู่ไหมใจอยากถาม
ยังยึดมั่นคำสัญญาคราเดือนงาม
จึงคอยตามถามดูให้รู้ใจ
ทางเดินแห่งความรักชักห่างเหิน
แววตาเมินส่ออาการพานหวั่นไหว
กลัวยิ่งนักความผิดหวังกลับคืนใจ
หรือว่าเธอแอบมีใครในแววตา
ยังใช่ฉันคนนี้หรือเปล่าหนอ
ยังคงรอร่วมทางฝันหรือเปล่าหนา
ยังมีไหมรอยยิ้มเสริมทุกเวลา
ถามอีกครายังรักกันมั่นไหมเธอ
แม้งานหนักแค่ไหนไม่เคยบ่น
แต่กลัวคนข้างกายเอาใจเผลอ
กลัวคนรักหายไปไม่มาเจอ
น้ำตาเอ่อหมดแรงสู้สู่จุดหมาย
ยังเห็นฉันมีค่าอยู่หรือเปล่า
ยังมีคำว่าเราหรือห่างหาย
กว่าจะรักถึงวันนี้อย่ากลับกลาย
รักสลายอยู่อย่างไรถ้าไร้เธอ...
10 ธันวาคม 2551 15:13 น.
พิมญดา
มาเพื่อนพ้องพี่น้องบ้านกลอนไทย
มาส่งท้ายปีชวดอวดหนุกหนาน
มาต่อกลอนส่งปีเก่าเราสำราญ
มาเจือจานผ่านปีชวดอวดฉลู
เรื่องการเมืองการมุ้งยุ่งไปหมด
เรื่องโป้ปดให้ชาวไทยได้อดสู
เรื่องยิ้มงามจันทราช่างน่าดู
เรื่องของหนูช่างซุกซนจนได้ใจ
อยากให้เขียนลาปีเก่าเข้าปีวัว
มีเรื่องใดให้ปวดหัวขอผลักใส
ผ่านปีเก่าคงเพิ่มวันแก่ตามวัย
แต่ปีใหม่สวยใสใหม่กว่าเดิม
ใครสมหวังผิดหวังร่ายมาเถิด
สิ่งที่เกิดผันผ่านไปแรงใหม่เสริม
สิ่งดีดียังรอให้ใฝ่เพิ่มเติม
คอยมาเสริมปีฉลูทุกผู้คน
ใครใคร่เขียนเขียนไปให้บรรเจิด
ใครใคร่เกิดเพราะการเขียนเพียรอีกหน
แต่อย่าเหยียบหัวใครให้กับตน
น้องหน้ามนพิมญดามาเชิญชวน..
.ต่อลงไปเรื่อยๆอะคะ..อิอิไม่ต้องพิธีรีตรองก็ได้คะของใครของมันก็ได้คะ..อิอิ แบบว่าเอาสนุกๆๆนะคะ
9 ธันวาคม 2551 12:36 น.
พิมญดา
ฟังข่าวคราวหนาวใจเป็นยิ่งนัก
เมื่ออดีตคนรักโดนผลักใส
ถูกแฟนทิ้งจริงหรือเปล่าข่าววงใน
เรื่องร้ายแรงหรือไร.ใยเลิกรา
เขารักเธอมากมายออกปานนั้น
สู้อุตส่าห์แย่งฉันเจ็บหนักหนา
เป็นแฟนเก่าเขายกตำแหน่งมา
คนใหม่กว่าแสนดีที่เธอชม
เธอถูกทิ้งจริงหรือลือแค่ข่าว
คำบอกกล่าวเล่าขานงานขื่นขม
เตรียมวิวาห์ไงมานอนโศกตรม
อยากจะสมน้ำหน้าว่าให้อาย
ก็หัวใจมันดื้อถือรักมั่น
ปวดจาบัลย์วันเธอนั้นห่างหาย
ถึงวันนี้อาการเจ็บเจียนตาย
ยังไม่คลายโศกเศร้าร้าวฤดี
จึงตกใจเรื่องราวที่ร้าวฉาน
นึกสงสารตัวเธอกระไรนี่
โดนแฟนทิ้งเจ็บมากไหมใจคนดี
เหมือนวันที่.เธอทิ้งฉัน..ฝันร้าวรอน...
7 ธันวาคม 2551 17:45 น.
พิมญดา
คิดถึงเธอมากมายเลยรู้ไหม
คิดถึงเธอแทบขาดใจอาลัยหา
คิดถึงเธอคนไกลในสายตา
หนักอุรายิ่งนักเพราะรักเธอ
คิดถึงเธอที่สุดของที่สุด
ทำอะไรก็สะดุดมัวแต่เพ้อ
บางเวลาถึงจับไข้ใจละเมอ
เห็นไหมเอออาการหนักรักคอยตาม
คิดถึงมากจนท่วมท้นทนไม่ไหว
หากขาดใจใครจะต่อขอคำถาม
ยืนเหงาหงอยคอยเธอใต้ฟ้าคราม
ทุกโมงยามไม่เคยหยุดสุดหัวใจ
คิดถึงมากแบบนี้เห็นใจบ้าง
ความอ้างว้างคอยก่อเหงาเศร้าหวั่นไหว
หยิบดอกไม้มาเด็ดกลีบทีละใบ
กลีบสุดท้ายตัดสินใจยังไรกัน
คิดถึงจังฟังอยู่ไหมใครห่วงหวง
รอจนล่วงเวลาพาโศกศัลย์
นับวันรอพ้อกับดาวถามข่าวจันทร์
คิดถึงฉันบ้างไหมใจคนดี
5 ธันวาคม 2551 23:01 น.
พิมญดา
ใจเจ้าเอยใยละเลยเจ็บปวดนัก
แอบไปรักใครคนหนึ่งถึงปลายฟ้า
ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังฝังอุรา
วาสนาน้อยนักรักสำรอง
ใจเจ้าเอย ใยดื้อนักรักต้องห้าม
รู้ทุกยามว่าเธอนี้มีเจ้าของ
แล้วยังเผลอรักมากอยากครอบครอง
ยอมเป็นสองไม่อายใครใจเจ้ากรรม
ได้แค่คิดไม่มีสิทธิ์จะร่วมห้อง
ไม่ได้ครองได้แต่มองด้วยใจช้ำ
รักเธอมากไม่อยากผิดศีลธรรม
ยอมระกำดีกว่าแย่งแฟนของใคร
เหม่อผวาคว้าเพียงเงาอยู่เสมอ
น้ำตาเอ่อเปียกหมอนนอนหวั่นไหว
ด้วยไม่รู้ตอนจบของหัวใจ
เจ็บแค่ไหน อยู่อย่างไร ใจรักเธอ
ปลายทางฝันกั้นรักสวยด้วยรอยหมอง
คอยประคองอย่าปล่อยใจไปเสนอ
ข้ามขอบเขตรักต้องห้ามฉันและเธอ
ขออย่าเผลอแอบรักใคร..ใจเจ้าเอย
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
3348
