13 พฤศจิกายน 2551 12:59 น.
พิมญดา
ฝากลมได้ลม...คำถาม
คนตามด้วยใจใฝ่ฝัน
เอารักภักดียืนยัน
อัศจรรย์ใจนักรักออนไลน์
สองมือหนึ่งสมองตรองคิด
ถูกผิดปิดตาภาพสวยใส
กู่ก้องร้องว่ารักอยู่ร่ำไป
พอขมร้องไห้ใส่จอคอม
สตรีเต็มใจเป็นเหยื่อ
หลงเชื่อคำหวานจมจ่อม
โลกสิ้นแล้วดอกพยอม
ดมดอมหอมหวานผ่านจอ
โลกไร้ขอบเขตอินเตอร์เน็ท
พรานตกเบ็ดล่อปลาติดขอ
น้อยนักหลุดได้เพราะคำยอ
นั่งพ้อไม่น่าเลยกู
โลกเน็ทจับต้องไม่ได้
หวั่นไหวเพราะคำหวานหู
หน้าตาไม่เคยคิดดู
สันดานซ่อนอยู่อย่างไร
เสกสรรปั้นแต่งคำสวย
เอออวยด้วยความหลงใหล
เจ็บแล้วมานั่งปวดใจ
โทษใครโง่เง่าเท่าลา
เทพบุตรอาจเป็นซาตาน
นางมารอาจเป็นนางฟ้า
เสกสรรต่างต่างนานา
มายาที่ไร้ตัวตน.
จงพึงสังวรอย่าห่าม
ลามปามแล้วหายล่องหน
ในเน็ทดี-เลวปะปน
หลงกล-เสียตัว-เสียใจ
12 พฤศจิกายน 2551 13:26 น.
พิมญดา
คิดถึงฉันบ้างไหมในคืนเหงา
ความผูกพันเหลือเพียงเงาเราห่างเหิน
มองเห็นดาวพราวพร่างทางรักเมิน
คิดถึงเธอเหลือเกินปลายฟ้าไกล
แม้ลางเลือนแสนไกลในดวงจิต
ไม่เคยคิดลืมเธอเลยรู้ไหม
แม้รู้ว่าตอนนี้เธอมีใคร
แต่หัวใจดื้อนักยังรักเธอ
ภาพเธอยังชัดเจนฝังรากลึก
ตกผนึกรอยแผลเป็นเห็นเสมอ
ยากขุดรากถอนโคลนเพื่อลืมเธอ
น้ำตาเอ่อทุกครั้งหวนทวนรักเรา
คิดถึงฉันบ้างก็ได้อย่าลืมเลือน
ยามทุกข์เยือนยังเป็นเพื่อนเวลาเหงา
รู้ทั้งรู้สิทธิ์ของฉันแค่เพียงเงา
ที่คอยเฝ้าห่วงใยเธอเพ้อมิคลาย
อย่างน้อยเคยเรียกว่าเราใช่ไหมเอ่ย
เป็นจำเลยรักของเธอไม่ห่างหาย
อดีตรักแม้จะล่มจมมลาย
รักสุดท้ายคือเธอ...เสมอมา............
11 พฤศจิกายน 2551 11:05 น.
พิมญดา
ฝากฟ้าฝ่าฝันอันไกลโพ้น
ฝากถึงคนท้อแท้แม้สิ้นหวัง
สู้โดดเดี่ยวเดียวดายตามลำพัง
ส่งพลังแรงใจให้เหมือนเดิม
ดวงตะวันยังฉายแสงแห่งวันใหม่
ขอก้าวไปด้วยศรัทธาฟ้าส่งเสริม
มองโลกสวยด้วยหัวใจใฝ่เพิ่มเติม
หากเผชิญอุปสรรคให้ทักทาย
เจ้าดอกไม้ใบหญ้าท้าสายลม
ความทุกข์ตรมใช่สิ่งใหญ่ในความหมาย
ไม่ย่อท้อต่อแดดลมฝนกล้ำกลาย
สู่จุดหมาย..หยัดยืนสู้..คู่โลกา
ยิ้ม หยุด เย็น ยอมได้อภัยเถิด
สิ่งที่เกิด คืออัตตา เท่านั้นหนา
เกิดเป็นคน ล้วนแต่สิ่ง สมมุติมา
สิ้นเวลา อายุขัย ไร้ตัวตน
ฝากคนท้อ ขอคนแพ้ อย่าเศร้าโศก
อยู่บนโลก ด้วยสติ ดำริผล
ให้รู้ตัว ทั่วพร้อม ก่อนยินยล
จะเกิดผล ต่อชีวี ทุกวี่วัน..
9 พฤศจิกายน 2551 10:34 น.
พิมญดา
หนาวปีนี้คาดว่าคงหนาวหนัก
หนาวความรักห่างเหเสน่หา
หนาวหนาวหนาวยิ่งแล้วพิมญดา
หนาวกายาไหนจะเท่าหนาวหัวใจ
ลมหนาวพัดสัมผัสสาวหนาวจนสั่น
ดาวพระจันทร์ทอนวลชวนหวั่นไหว
สายลมโชยกลิ่นราตรีจากที่ใด
กล่อมฤทัยหอมชื่นระรื่นนาน
แล้วจะหนาวถึงใจใครหรือเปล่า
ฟ้าเพียงเฝ้าดาวแห่งฝันนับวันผ่าน
พระพายทักนักกลอน อ้อนบนลาน
ลมเหงาพาลผ่านมาคราเหมันต์
กอดตัวเองห่มผ้าสวยด้วยลายปัก
รออุ่นไอแห่งรักถักทอฝัน
อยากเกี่ยวก้อยร้อยบรรเลงเพลงแสงจันทร์
ดั่งสวรรค์ทิพย์พิมานสราญรมย์
ลมหนาวมา เหล่าพฤกษาบานชูช่อ
งามลออพ้อลมหนาวพราวสวยสม
ชมหมู่มวลไม้ดอกหยอกล้อลม
หนาวใจพรม..ห่มกายสาว..หนาวจึงครวญ
8 พฤศจิกายน 2551 00:05 น.
พิมญดา
วันที่แปดพฤศจิกามาบรรจบ
พรพิภพในหล้ามาสู่ขวัญ
ให้นทธี ศศิวิมล สมใจพลัน
สิ่งใดอันประเสริฐเกิดทุกครา
คิดสิ่งใดให้ได้ตามความคาดหวัง
ขอเป็นส่วนร่วมพลังแรงใจหนา
อย่าท้อถอยค่อยก้าวย่างทางนานา
คนปลายฟ้ามาอวยพรนะนทธี
ขอมีโชดมีชัยในทุกที่
ดวงฤดีสุขสมหวังดั่งใจนี้
ให้พ้นทุกข์พ้นโศกโรคมากมี
สิ่งดีดีจงบังเกิดเลิศอนันต์...
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1390
