18 ตุลาคม 2551 21:51 น.
พิมญดา
ฝากบทเพลง..หอมแก้ม..แนบสองปรางค์
อย่าอ้างว้าง..คนดี..ที่คิดถึง
เสียงเพลงแว่ว..หวานล้ำ..คำรำพึง
รักเพียงหนึ่ง..พี่ชาย..ที่ปลายฟ้า
ฝากลมหนาว..ลอยล่อง..น้องคอยอยู่
ขอให้รู้..ว่าห่วงใย..อาลัยหา
กาสะลอง..ลอยลิ่ว..ปลิวพัดพา
คำสัญญา..สาวเหนือ..เชื่อได้เลย
ฝากดวงดาว..พราวแสง..แรงแห่งรัก
ยังตระหนัก..คำว่ารัก..ที่เอื้อนเอ่ย
แม้ลมรัก..จะผ่านมา..พารำเพย
แต่ก็เฉย..เพราะมีเธอ..เพ้อรำพัน
ฝากบทเพลง.ดวงดาว.หนาวสายลม
น้ำค้างพรม..ภิรมย์..ผสมฝัน
สิ่งที่เรียก..ว่ารัก..ยิ่งผูกพัน
มีเธอฉัน..ใต้ฟ้าคราม..งามจับใจ
ฝากหอมแก้ม..คนดีก่อน..จะนอน
ฝากบทกลอน..ออดอ้อน..ก่อนหลับใหล
ฝากฟากฟ้า..ห่มรัก..ถักทอใย
ฝากด้วยใจ..ห่มลมหนาว..สาวพ้อมา..
18 ตุลาคม 2551 10:25 น.
พิมญดา
รับรักน้องคนดีบ้างได้ไหม
แอบส่งใจให้ทุกคราเวลาเห็น
กลับถึงบ้านยังคิดถึงทุกเช้าเย็น
สาวเซเว่นรักก็เป็นเช่นสาวใด
รับหนมจีบ!ไหมคะอย่านิ่งเฉย
อุตส่าห์เผยความในให้หวั่นไหว
ส่งเสียงแจ้วแว่วหวานผ่านหัวใจ
รับเอาไว้อย่าเกรงใจในแววตา
น้องเป็นสาวเซเว่นเน้นขายของ
ทุกสิ่งต้องสมประสงค์คนซื้อหา
มีอย่างเดียวไม่มีขายในเวลา
คือพี่ยารูปหล่อขอตื้อควง
เลยต้องเพียรส่งสายตามาทายทัก
พี่อย่าผลักร้างไกลให้ห่วงหวง
น้องคนซื่อถือรักจริงใช่หญิงลวง
ไม่ได้ล่วงเกินใครให้หมายตรม
พี่คนดีจะรู้ไหมใครแอบมอง
แอบลุ้นจองควงแขนแม้นสุขสม
สาวเซเว่นหน้าใสใฝ่ภิรมย์
น้องเอวกลมพูดจริงแท้..แพ้คนดี.....
14 ตุลาคม 2551 15:54 น.
พิมญดา
หนาวหรือเปล่าเหงาหรือไม่ใจขอถาม
ชั่วโมงยามอยู่เป็นสุขทุกข์บ้างไหม
นาฬิกายังคงหมุนอยู่ร่ำไป
แต่หัวใจฉันไม่หยุดหมุนรักเธอ
ฉันยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยน
ฤดูกาลผันเวียนเปลี่ยนเสมอ
ร้อน-ฝน-หนาวจะกี่คราวยังอยากเจอ
ไม่เคยเผลอแอบปันใจให้ใครเลย
จะกี่วันกี่คืนชื่นดวงจิต
ยังคงคิดถึงทุกวันรู้ไหมเอ่ย
ฝันหวานหวานคงรอเธอมาชิดเชย
เขียนกลอนเผยด้วยใจรักและภักดี
เหนื่อยก็พักหัวใจมาหาบ้าง
หากอ้างว้างส่งแรงใจให้ทุกที่
โลกว่าใหญ่ยังไม่เท่าใจน้องมี
จะกี่ปีกี่เดือนล่วงยังห่วงใย
สายน้ำไหลไม่ย้อนมาวารีล่อง
เหมือนใจน้องไม่ไหลตามคำหวั่นไหว
ต่อให้ใครเอาคำรักมาหว่านใจ
รักคงไหลสู่ใจเธอ..เสมอมา...
13 ตุลาคม 2551 17:15 น.
พิมญดา
นกสีเหลืองบินว่อนร่อนฟ้ากว้าง
สร้างถางทางธิปไตยที่ใฝ่หา
บินเจอฝนลมพายุแทบโรยรา
สกุณาเสรีชนบนการเมือง
ขอบฟ้าแดงแรงด้วยเลือดเชือดประชา
เปิดดวงตาเห็นปัญหากระด้างเดื่อง
บินไปเถิดเจ้านกน้อยฟ้ารุ่งเรือง
บินหนุนเนืองไล่ซาตานผ่านฟ้าไทย
เหล่านกเอ๋ยอย่าบินเฉยเลยเจ้านก
จงโผผกประกาศท้าอย่าหวั่นไหว
โน่นซาตานสีแดงฉาดวาดฟ้าไกล
บินด้วยใจกระพือปีกจิกพวกมาร
อาจปะทะด้วยแรงลมผสมฝน
พายุก่นด้วยโทสะจะประหาร
อยากครองฟ้าให้อยู่ยงคงทนนาน
ขอจงต้านทรราชชาติปลอดภัย
นกสีเหลืองบินต่อไปอย่าท้อถอย
อาจโดนสอยด้วยปืนกลลมแอบใช้
เลือดน้ำตาอาจต้องหยดรดดวงใจ
บินต่อไปเพื่อชาติไทยอยู่..ดำรง
12 ตุลาคม 2551 23:39 น.
พิมญดา
ขอใจคืนได้ไหมให้เหมือนเก่า
แม้จะเหงาแต่ไม่เจ็บเก็บมาช้ำ
เธอมายื่นความสุขทุกข์ระกำ
หว่านน้ำคำเคยสัญญามาลืมเลือน
สร้างรอยแผลบ่างฤทัยในความรัก
เธอมาหักความผูกพันนั้นแค่เพื่อน
สัมผัสใจสัมผัสเสียงเลี่ยงแชเชือน
แม้ดาวเดือนเคยเฝ้ามองดูหมองไป
ขอฟ้าใสในแววตาดั่งเก่าก่อน
บทละครเธอแสดงแสร้งหวั่นไหว
จัดเป็นฉากลากตอนจบลบรอยใจ
เคยสดใสให้ใสสดหมดร้าวราน
ใยพระพรหมส่งเธอเผลอมาพบ
แล้วให้จบด้วยคมรักปักประหาร
สิ่งเธอทำกรรมฉันหรือจึงวายปราณ
อันตรธารเงียบหายไปไร้ตัวตน
ขอใจคืนจะยืนมองแค่คนอื่น
จะไม่ฝืนเกลียดเธอเพ้อหมองหม่น
แค่ผ่านไปผ่านมาครายินยล
เราแค่คนทักทายกันในฝันพอ.
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1119
