29 ตุลาคม 2551 12:24 น.
พิมญดา
ฉันรักเธอเท่าฟ้าน้อยไปไหม
รักเท่าใดชักสงสัยแล้วสิหนอ
มากหาน้อยน้อยหามากเท่าไหร่พอ
รักที่ขอสิ้นสุดไหมใคร่ขอทวน
ฉันห่วงใยทุกเวลารู้หรือไม่
คอยคลั่งไคล้เธอทำใจฉันปั่นป่วน
ห้ามไม่อยู่รู้ว่าคิดจิตรัญจวน
จากเนื้อนวลคนไกลห่วงใยมา
ฉันมาผ่อนตอนเธอเหงาเบาหรือเปล่า
ร้อยเรื่องราวบนลานกลอนอ้อนใจหา
กลัวเธอเหงาเศร้ามากไหมยามไกลตา
เลยนำพารักเท่าฟ้ามาทักทาย
ฉันคิดถึงเธอมากยากยั้งคิด
พรหมลิขิตขีดคำนึงถึงจุดหมาย
จากใจหนึ่งบวกใจหนึ่งซึ้งมิคลาย
ต่อให้โลกสลายหาคลายคลอน
รักเท่าฟ้ายังหาค่ารักสิ้นสุด
รักจะผุดจักรวาลขอถ่าย ถอน
ขอคิดถึงได้ไหมใจอาวรณ์
สิ้นสุดตอนฉันหมดลมถมรักเธอ...
27 ตุลาคม 2551 19:11 น.
พิมญดา
หัวใจน้อยคอยถามยามลมหนาว
ฟ้าสกาวหนาวรักเป็นหนักหนา
หัวใจเอ๋ยอย่าเฉยเมยกาลเวลา
ถามฤทัยเขาสักคราว่าอย่างไร
อย่าปล่อยให้หัวใจไร้ไออุ่น
ยอมลงทุนหุ้นส่วนรักจักดีไหม
ตั้งกองทุนแห่งรักจากหัวใจ
สร้างพลังรักยิ่งใหญ่ในชีวี
หัวใจ ปลิวพลิ้วลมพรมใจฝาก
อย่าลำบากจะตอบกลอนอ้อนใจนี้
ลอยกระทงใกล้เข้ามาทุกนาที
คงสุขขีคืนเดือนเพ็ญเป็นพยาน
เจ้าหัวใจดื้อนักมักฝากถาม
คำนิยามรักแบบไหนใช่แก่นสาร
รักแล้วหลอกบอกให้รอรักนานนาน
หรือรักหวานคราเหมันต์หมั้นวิวาห์
ฝากคำถามจากใจน้อยคอยคำตอบ
เพียงแต่มอบความเชื่อมั่นย้ำใจหา
ตอบสักนิดคิดสักหน่อยอย่าระอา
พิมญดา..รอคำย้ำ.รักจริง
22 ตุลาคม 2551 20:25 น.
พิมญดา
ฝนหลงฟ้าพาใจพี่ไหวหวั่น
กลัวเหมือนกันหลงใจใครเหมือนฝน
ฝนหลงหนาวร้าวในใจบางคน
ฟ้าหลงฝนคนหลงรักต้องหนักใจ
**************************
อ่านคำหวานผ่านมือถือคือข้อความ
เกิดคำถามขึ้นทันใดใจสั่นไหว
ฝนหลงฟ้าคราหน้าหนาวร้าวทรวงใน
บรรจงใช้ภาษาอ้อนเป็นกลอนกานท์
ฝนหลงฟ้ามองกี่คราพาใจหนาว
เสียงลมเหงาพัดพลิ้วลู่คู่ประสาน
ฝนหลงหนาวสาวหลงกลอนอ้อนสราญ
ดลบันดาลพรหมลิขิตคิดถึงกัน
กดเบอร์ตอบขอบคุณกลอนอ้อนฝนฟ้า
อักษราพาร้อยเรียงเคียงคำฝัน
ฝนหลงฟ้าปลาหลงน้ำคงจาบัลย์
เธอหลงฉันจำนรรจ์เสียงหวั่นเพียงลม
ฝากฝนพรมลมหนาวคราวคิดถึง
ฝากไปให้ใครคนหนึ่งขอสุขสม
ฝากห่มผ้ายามนินทราอุ่นอารมณ์
ฝากลมพรมกระซิบแผ่วแว่ว..ฝันดี
20 ตุลาคม 2551 17:05 น.
พิมญดา
แสนห่วงใยส่งแฟนไปเมืองบางกอก
จึงเอิ้นบอกหื้ออ้ายอย่าไหลหลง
อยู่ตางปู้นอย่านอกใจนวลอนงค์
ใจพะวงกลัวเสียนักรักหลุดลอย
ระวังภัยการเมืองเรื่องยุ่งเหยิง
น้องกึดเติงหาทุกวันฝันเหงาหงอย
กลัวปี้อ้ายจะมีภัยไผจะกอย
บอกดาวน้อยคอยห่มใจให้ทุกทาง
หากมีใครมาบอกฮักอย่าไปรับ
เดียวจะทับรอยใจน้องหื้อหมองหมาง
หากมีใครมาหื้อใจอย่าอำพราง
อย่าหื้อนางน้ำตานองสองแก้มใส
หากมีใครมาขอเป็นแฟนอีกคน
ห้ามอ้ายสนรักหน้ามนอย่าเหลวไหล
บ่ได้หึงแต่ห่วงหวงจากดวงใจ
หากมีใครขอเป็นเมียเคลียร์ไปเน้อ
ก่อนอ้ายจากฝากคำย้ำดวงจิต
ห้ามอ้ายคิดนอกใจให้คอยเก้อ
ปะสาวงามห้ามอ้ายนอนฝันละเมอ
หากอ้ายเผลอน้องช้ำใจ๋ตายแน่นอน....
19 ตุลาคม 2551 13:15 น.
พิมญดา
เจ็บครั้งนี้ปวดรวดร้าวเศร้าใจสุด
เธอเผลอหลุดสายตาเมินเกินทนไหว
น้ำตารินสิ้นแล้วแก้วดวงใจ
หลีกทางให้คนมาใหม่ในแววตา
ไม่ต้องห่วงฉันเลยเผยมาเถิด
สิ่งใดเกิดฉันรับไหวใจเหนื่อยล้า
ปล่อยนานเนิ่นเจ็บเหลือเกินมันค้างคา
อย่าห่วงว่าฉันจะตายพ่ายรักเธอ
เธอรู้ไหมฉันรักมากยากแค่ไหน
แต่ศักดิ์ศรีของหัวใจมีเสมอ
พร้อมยอมพลีเจ็บครั้งนี้ก็เพื่อเธอ
ทางรักเก้อไร้หวนคืนอย่าฝืนทน
ขอโทษทีทำคนดีเสียเวลา
ขอโทษทั้งน้ำตาอย่าสับสน
เจ็บครั้งนี้ขอใช้หนี้ดวงกมล
เจ็บจะทนรักษาแผลแม้เรื้อรัง
ปล่อยมือฉันแล้วเดินฝันกับคนใหม่
สิ้นเยื่อใยขอทำใจไม่เหนี่ยวรั้ง
ปล่อยฉันทำหน้าที่คนใจพัง
เก็บความหลังรักสวยด้วยน้ำตา.....
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1642
