16 กันยายน 2550 19:21 น.
พิมญดา
นึกถึงวันในอดีตกรีดใจช้ำ
ฝังใจจำไม่หายในกายฉัน
คนที่เคยรักมั่นมาหลอกกัน
คอยรำพันค่ำเช้าเฝ้าเชยชม
มาวันนี้นึกหวนยังแค้นหนัก
คนที่รักหักหลังแสนขื่นขม
ปล่อยให้เราร่ำให้ใจตรอมตรม
เขาสุขสมแต่เราเศร้าเหงาทุกคืน
คิดขึ้นมาคราใดฤทัยร้าว
น้ำตาพราวแสนอับอายใจสุดฝืน
เจ็บครั้งนั้นฉันแทบไร้จุดยืน
นอนสะอื้นอยากตายหน่ายชีวิน
เหตุเกิดจากความโง่งมจมในใจ
หลงมอบให้กายชมภิรมย์สิ้น
พอเขาหน่ายมีใหม่ใจโบยบิน
น้ำตารินทิ้งสํญญาพาบิดเบือน
ผิดครึ้งหนึ่งจึงเปรียบเช่นอุทาหรณ์
เป็นครูสอนรักซ้อนแอบซ่อนเงื่อน
หากคิดรักฉันจึงอยากจะขอเตือน
คิดก่อนเพื่อนอย่าให้เหมือนฉันเจอมา..........
14 กันยายน 2550 19:27 น.
พิมญดา
ยามค่ำคืน ครูดอย คอยดูดาว
ที่พร่างพราว บนท้องฟ้า นภาใส
อุทิศตน ให้กับเด็ก ป่าพงไพร
เป็นแสงเทียน ส่องร่ำไร ในพนา
จะมีใคร อีกหนอ ขอมาช่วย
สร้างสรรค์ด้วย อุดมการณ์ งานศึกษา
ช่วยเด็กน้อย ที่ทุกข์ยาก ทางปัญญา
ให้ก้าวหน้า รู้วิชาภาษาไทย
เป็นครูดอย แสนลำบาก ยามฝนหลั่ง
เสบียงสั่ง ขึ้นมา หาเก็บไว้
ยามฝนตก ถนนขาด อยู่ร่ำไป
ในฤทัย ต้องอดทน ข่มชีวี
ยามเหมันต์ มาเยือน เตือนใจรัก
อย่าได้พัก จงตระหนัก ในหน้าที่
ไม่ว่าฝน ไม่ว่าหนาว กี่คราวมี
ดวงฤดี ขอสร้างฝัน งาน ศรัทธา
อยู่บนดอย เห็นภูเขา และฟากฟ้า
เห็นดวงตา เด็กน้อยน้อย คอยมองหา
ครูจ๋าครู อย่าจากหนู ไปไกลตา
หากครูล้า พักลงบ้าง อย่าร้างไกล
ฟังวจี เด็กน้อย พลอยหดหู่
ใจของครู เหน็บหนาว รู้บ้างไหม
ยามไม่มี อุปกรณ์ สอนใดใด
เจ้าดวงใจ รู้หรือไม่ ใจกังวล.......
14 กันยายน 2550 12:28 น.
พิมญดา
จะขอเดิน ตามรอย เท้าของพ่อ
ท่านได้ต่อ รอยทาง ถางเอาไว้
ยอมลำบาก เพื่อปวง ชนชาวไทย
รอยเท้าพ่อ ยิ่งใหญ่ ในแผ่นดิน
ต่อให้ไกล เพียงไหน ตามรอยพ่อ
ไม่ย่อท้อ ต่อทางไกล ไช่ถวิล
เป็นลูกพ่อ ต้องเข็มแข็ง ชั่วชีวิน
ชีพไม่สิ้น จะตามรอย คอยทำดี
พ่อยอมทน ลำบาก ตรากตรำเหนื่อย
พ่อไม่เคย บ่นเลย ให้โศกศรี
น้ำพระทัย พ่อห่วงหา อาทรมี
ดวงฤดี ไทยทุกนาม ซาบซึ้งใจ
ลูกขอกราบ แทบเบื้อง ยุคลบาท
อภิวาท ประนมกร ขอวอนไหว้
ลูกขอรับ คำสอนพ่อ อย่างตั้งใจ
จะกินใช้ เศรษฐกิจ คิด พอเพียง
ลูกจะขอตามรอยเท้าพ่อและยึดมั่นในคำสั่งสอนของพ่อตราบชีวิตจะหาไม่
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
ขอเดชะ
พิมญดา
13 กันยายน 2550 21:30 น.
พิมญดา
อย่าร้องให้ เมื่อเรา ห่างไกลกัน
อย่าทิ้ง ความฝัน ที่เราฝันใฝ่
อย่าได้ เอารัก ไปเผื่อแผ่ใคร
อย่าไม่ ไว้ใจ กันและกันเลย
อย่าลืมคิด ถึงกัน วันละนิด
อย่าลืม เพื่อนสนิท ที่คุ้ยเคย
อย่าได้ เอ่ยคำลา หน้าตาเฉย
อย่าได้เผย ว่าไม่รัก แค่ทักทาย
อย่าลืมคำ เดิมเดิม ที่เอื้อนเอ่ย
อย่าลืมเลย เวลาเหงา เศร้าจะหาย
อย่าลืมพูด ว่ารักรัก ก่อนกู๊ดบาย
อย่าลืมสาย ใยเรา เฝ้าถักทอ
อย่าท้อแท้ แม้เวลา จะผ่านช้า
อย่าอ่อนล้า มองจันทรา แล้วจงขอ
อย่าเหนื่อยใจ ก่อนจะพบ คนคอยรอ
อย่าเชียวหนอ ทำหน้างอ รอนานไป.
12 กันยายน 2550 22:19 น.
พิมญดา
จะตัดใจอย่างไรหนอเขาไม่แคร์
ฉันก็คงแล้วแต่เขาเสกสรรค์
ในเมื่อเขาต้องการพรากจากกัน
ดวงชีวันไม่มีสิทธ์คิดเปลี่ยนแปร
อยากจะดึงอยากจะยื้อไว้ให้นาน
แต่ยิ่งพานพบกับความพ่ายแพ้
ขอฉันคุยกับเขาหน่อยคนดูแล
คนขี้แพ้อ้อนวอนขอก่อนลา
ฝากดูแลเขาแทนฉันนะคนดี
นาทีนี้ฉันขอร้องเธอหน่อยหนา
รักเขาให้มากเท่าฉันนะกานดา
ถึงเวลาฉันต้องไกลไปเสียที
รู้ว่าเธอดูแลเขาแทนฉันได้
เพราะหัวใจเธอรักเขาไม่หน่ายหนี
เขาเป็นคนเลือกเธอเคียงเพียงชีวี
จูบเขาทียามเขาล้าอย่าละเลย
ฉันก็คงก้มหน้าลาอย่างผู้พ่าย
เจ็บแทบตายจะทำใจให้นิ่งเฉย
ขอเธอก้าวไปพร้อมเขาเหมือนฉันเคย
ขอฉันเอ่ยแค่นี้หนอขอตัดใจ......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1862
