21 กันยายน 2550 11:00 น.
พิมญดา
อย่าหวังว่าฉันจะหวนคืนไป
อย่าหวังว่าฉันอาลัยใฝ่ฝัน
อย่าหวังว่ารักจะมั่นนิรันดร์
อย่าหวังว่าฉันจะงอนง้อเธอ
ต่อไปนี้ไม่มีแม้แต่น้ำตา
ต่อไปนี้ไม่มีคำลามาเสนอ
ต่อไปนี้ขอบอกก่อนนะเออ
ต่อไปนี้ไม่มีเธอไม่เห็นตาย
สิ้นสุดกันแล้วหนอขอชาตินี้
สิ้นสุดทีไม่มีต่อขอห่างหาย
สิ้นสุดแล้วขออยู่อย่างเดียวดาย
สิ้นสุดชายที่เคยรักและภักดี
สาปแล้วความรักไม่ขอปองใจ
สาปแล้วฤทัยเคยโดนป่นปี้
สาปแล้วรักฉันอย่าตามราวี
สาปสิ้นชาตินี้ช่วยร้างลาไกล
กรวดน้ำคว่ำขันรักกันชาติเดียว
กรวดน้ำไม่เกี่ยวข้องกันร่ำไป
กรวดน้ำอย่าเจออีกเลยชาติไหน
กรวดแล้วคงหายเยื่อใยเคยมี........
20 กันยายน 2550 17:17 น.
พิมญดา
สานเอยสานขวัญสานใยรัก
ผูกใจภักคิ์ในกมลแต่หนไหน
สานขัวญเจ้าน้องงามนามวิไล
โฉบกลิ่นไอมวลปุบผาอย่าอาวรณ์
เจ้าสวยใสแรกแย้มแซมใจนี้
กุมารีงามเด่นดั่งอัปสร
เจ้าแรกแย้มงามยิ่งนักอรชร
โฉมบังอรอย่าเพิ่งร่อนลงจากดง
ปีกเจ้ายังไม่แข็งแรงยังน้อย
จงค่อยค่อยถลาลงอย่างนางหงส์
ตั้งใจเรียนเพียรคำสอนเจตจำนง
สานขัวญคงพร้อมสู้รู้ตามทัน
สานเอยสานขวัญยอดดวงใจ
จงเติบใหญ่ทำอะไรอย่าหุนหัน
โลกใบนี้น่ากลัวขึ้นทุกวัน
ขอเจ้านั้นบินด้วยใจใช้ปัญญา
มาวันนี้ยี่สิบกันยาพาอบอุ่น
เจ้าแรกรุ่นสู่รั้วการศึกษา
พร้อมเรียนรู้จะประสิทธิ์วิชา
เจ้ากานดาอย่ารอช้าหาพากเพียร
ครบวันเกิดขออิ่มเอิบดั่งใจหมาย
รู้ด้วยกายด้วยใจใฝ่ขีดเขียน
อนาคตข้างหน้ายังลางเลือน
ขอรักเรียนใฝ่ก้าวหน้าคว้า..ปริญญา..
18 กันยายน 2550 21:46 น.
พิมญดา
พี่จากน้องไปไกลอยู่ไหนหนอ
ปล่อยให้รอคอยหาน้ำตาไหล
คิดถึงพี่เหลือเกินแทบขาดใจ
แล้วทำไมพี่ไม่กลับซับอุรา
จากไปลับนับเป็นปีพี่อยู่ไหน
ยอดดวงใจของน้องเฝ้ามองหา
รู้หรือไม่ใจคอยห่วงทุกเวลา
ลืมสัญญาแล้วหรือไรใจคนดี
สุดที่รักของน้องลืมแล้วหรือ
คนเขาลือพี่มีใหม่ใจสุขขี
ทิ้งน้องคอยค่ำเช้าเศร้าชีวี
ใจที่มีเริ่มอ่อนล้าพากังวล
น้องอยู่เหย้าเฝ้าเรือนเพียรทำดี
คิดถึงพี่โหยหาคราสับสน
ไม่มีใครคอยห่วงใยใจหน้ามน
พี่จะทนปล่อยน้องรอหนอกี่ปี.....
18 กันยายน 2550 09:41 น.
พิมญดา
อันคำคนพูดดีดีเป็นศรีปาก
หากพูดมากไม่ดีปากมีสี
แต่บ้านกลอนชักอ่อนใจกระไรมี
คนไม่ดีแอบแฝงแรงกดดัน
หลายคนเขียนกลอนเพราะอมทุกข์
หลายคนเขียนสนุกเพราะสุขสันต์
หลายคนเขียนแต่เรื่องรักคิดถึงกัน
หลายคนฝันกับอักษรร่ายกลอนมา
ด้วยบ้านใหญ่ที่มีใจคอยเอื้อเฟื้อ
ใครไม่เบื่ออยู่นานหน่อยคอยอาสา
อยู่เป็นเพื่อนร่ายกลอนตอบทุกเวลา
เศร้าเฮฮาหัวเราะร่าพาใจเพลิน
เพื่อนเขียนดีมีไมตรีคอยชมตอบ
หากไม่ชอบอ่านข้ามไปใจไม่เขิน
แต่มีคนบางคนคอยเหิมเกริม
ชอบเม้นเพิ่มข้อความหยามจิตใจ
ทำให้เกิดการเบื่อหน่ายร่ายอักษร
ขอวิงวอนอย่าอิจฉาจะได้ไหม
รู้หรอกนะไอพีฟ้องก่อนว่าใคร
บ้านจะใสหากว่าใจคุณคิดดี
หากว่าคุณพูดดีนั้นไม่ได้
เงียบไปเลยดีกว่าไหมเสียศักดิ์ศรี
ให้คนอื่นเขาทุกข์ใจไม่เห็นดี
บ้านกลอนนี้จะได้มีสีสวยงาม..........
หน้าส่วนตัว
1437
ลมหนาวพัด โชยมา อีกคราแล้ว คงไม่แคล้ว กอดตัวเอง เซงจริงหนอ พัดเยือนมา ใยไม่เกรง ใจคนรอ สาวคอยพ้อ ลมหนาวมา พาหนาวใจ อยากจะมี คนคอยกอด ให้ไออุ่น เช้าละมุน แสงแดดส่อง ลองดูไหม จิบกาแฟ ตอนเช้าเช้า พร้อมกันไป คงสดใส เช้าวันใหม่ ในอุรา คอยมองหา คนอาสา เป็นผ้าห่ม คงสุขสม หากผ้าห่ม ผืนหนาหนา ใครกันหนอ จะเต็มใจ ให้กานดา ค่ำลงมา ยามนิทรา คงฝันดี ยี่สิบหนาว กี่คราว ก็ยังหนาว น้ำค้างพราว กี่หยด สลดศรี กอดตัวเอง บ่อยบ่อย อยู่ทุกปี หนาวคราวนี้ จะมีไหม...ใครมาเยือน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
