30 กันยายน 2550 14:54 น.
พิมญดา
แสนสงสารมือที่สามในตอนนี้
ดวงฤดีคงทุกข์ตรมขื่นขมหนัก
รู้หรือเปล่าเขาโลเลในความรัก
ถึงสลัดรักของฉันผันหาเธอ
รู้หรือยังเขาเป็นคนรักคนยาก
สวมหน้ากากหลอกหญิงนั้นเสมอ
พูดพร่อยพร่อยบ่อยบ่อยที่ฉันเจอ
น้ำตาเอ่อมาแล้วขอแจวไกล
เธออยากได้คอยเอาใจเขาไม่ห่าง
ยามอ้างว้างขอเคียงข้างเขาใช่ไหม
เธอโทรเช้าโทรเย็นจนตายใจ
แล้วอย่างไรสุขดีไหมที่ได้มา
เขาเหมือนหินที่ฉันขว้างออกไปแล้ว
ขอดวงแก้วเก็บเอาไว้ช่วยรักษา
รักคนยากแต่ลืมง่ายนะกานดา
จงไข่วขว้าหาแผนมาช่วยป้องกัน
เธอเคยครองตำแหน่งมือที่สาม
ชั่วโมงยามตอนนี้ไม่มีฉัน
เธอได้เลื่อนตำแหน่งสองมาเร็วพลัน
อย่าลืมนั้นว่าเวรกรรมมันมีจริง
ฉันเคยเจ็บปวดปางตายเธอจะรู้
ฉันเคยดูฟ้าหม่นทนโศกสิน
ฉันเคยคิดฆ่าตัวตายในชีวิน
เพราะเธอผินหาเขาเฝ้าแย่งไป
ต่อไปนี้คงเป็นทีของเธอบ้าง
จงอ้างว้างดั่งฉันเคยขอทนไหว
เขาก็เป็นของเขาเอาแต่ใจ
ต่อนี้ไปฉันขอเป็นเช่นคนดู.........
28 กันยายน 2550 14:02 น.
พิมญดา
ซุกกายหลบลมหนาวเข้าผ้าห่ม
สาวหนาวลมห่มผ้าพออุ่นไหว
แต่หนาวรักหนาวสลักปักทรวงใน
สาวหนาวใจจะมีใครให้แนบเนา
กอดตัวเองทุกคราวยามหนาวผ่าน
เย็นสะท้านกายสาวหนาวสุดเหงา
อยากมีคนเคียงข้างแนบบรรเทา
ตัวสาวเจ้าคงอุ่นไอใจชั่วคราว
ขอเมตตาปรานีจากใครหนอ
มาช่วยก่อกองไฟช่วยคลายหนาว
มาถักทอความรักกลางหมู่ดาว
น้ำค้างพราวเกาะใบหญ้าพาใฝ่ปอง
อยากได้คนหน้าตาดีมีบ้างไหม
พร้อมจะยกหัวใจให้สี่ห้อง
หากแน่แท้เชิญเข้ารีบจับจอง
น้องรับรองด้วยหัวใจให้แอบอิง....
25 กันยายน 2550 20:01 น.
พิมญดา
แค่น้อยใจ๋คนดีที่ห่างเหิน
ทำหมางเมินเข้าใส่ใจ๋ห่างหาย
ปล่อยน้องเหงาเศร้าเดียวดาย
ลูกป้อจายเป็นจะใดใยลืมคำ
บอกว่าฮักน้องแต้แต้บ่แปรผัน
มาลืมวันฮักเฮาสองน้องยังจ๋ำ
ทิ้งสัญญาไว้ข้างหลังอ้ายใจดำ
สุดระกำคำเปิ้นอู้ดูเหมือนลม
มีคนใหม่เป็นจะใดบ่บอกน้อง
หื้อฮ่ำฮ้องร้องหาพาขื่นขม
จุ๊หมาน้อยขึ้นดอยพลอยระทม
นอนโศกซมน้ำตาย้อยคอยอ้ายมา
ลูกป้อจายจะใดใจรวนเร
สุดคะเนคาดได้ในใจ๋หนา
คนจะอี้พอแล้วขอบอกลา
แม้ชาติหน้าภาวนาขออย่าเจอ
ในเมื่ออ้ายจะไปน้องบ่ยั้ง
บ่ขอรั้งเอาไว้หื้อใจ๋เผลอ
ขืนยื้อไว้เจ็บกว่าเก่าเฝ้าละเมอ
หลงพร่ำเพ้อคนเดียวเหี่ยวอุรา
ปิ๊กไปเต๊อะมาตางใดไปตางนั้น
ใจ๋แจ่มจันทร์พอแล้วบ่ฝันหา
ในอดีตสาวเหนือช้ำคำนรรจา
เปิ้นอู้มา..สาวเครือฟ้า.เป็นบทเรียน.....
ลาแล้วเจ้าเมืองบางกอกตี้หลอกลวง เปิ้นจุ๊น้องติดบ่วงรักเสน่หา แล้วก็ทิ้งหื้อข้าเจ้าช้ำอุรา บ่ฮู้ว่าจะหันหน้าไปตางใด ลาแล้วหนาคนใต้ใจ๋เปิ้นฮ้าย คนใจร้ายยะข้าเจ้าอกสั่นไหว ปิ๊กเวียงพิงค์คืนแม่ปิงเวียงเจียงใหม่ เป๋นจะใดขอปิ๊กไปต๋ายบ้านเฮา พอกันทีเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ เมืองลาวัลย์ทำแม่ญิงช้ำใจ๋เหงา เปิ้นคงเห็นว่าข้าเจ้านั้นหูเบา กิ๊ดกอยเจ้าน้ำตาไหลไผเยียวยา อันแม่ญิงเวียงพิงค์ก็มีใจ๋ เป๋นจะใดถึงทิ้งได้ง่ายนักหนา ฮักแต้แต้บ่ได้จุ๊ไผสักครา จะใดมาหลอกข้าเจ้าเศร้าใจ๋จัง ขอปิ๊กแล้วลาเมืองแก้วตี้งดงาม ขอไปดามหัวใจ๋บ่สมหวัง เจ็บครั้งนี้ปอก่อนเต๊อะบ่จีรัง ฝังความหลังไว้เมืองหลวงบ่ทวงคืน......
คำแปลเจ้า (ตี้-ที่ )(เปิ้น-คุณ-เขา-)(จุ๊-โกหก)(หื้อ-ให้)(ฮู้-รู้) (ตาง-ทาง)(ยะ-ทำ) (ข้าเจ้า-ดิฉัน)(ปิ๊ก-กลับ) (เวียง-เมือง)(เป๋น-เป็น) (ต๋าย-ตาย) (กิ๊ดกอย-คิดดู) (ไผ-ใคร) (เจ้า-ค่ะ)(จะใด-ยังไง)(ฮักแต้แต้-รักจริงจริง) (ปอ-พอ) (บ่-ไม่) (เต๊อะ-เถอะ)
ใจเอยจะกลัวใย ต่อหัวใจที่เรียกร้อง รักเถิดหากสมยอม แต่จะต้องเตรียมหัวใจ ใจเอยอย่ากลัวเลย หากจะเผยใจรักใหม่ รักแล้วขยาดใย ฝากใว้ให้ใครอีกคน หัวใจหากมีรัก โสภาพักตร์รักอีกหน อาจสุขทุกข์ปะปน แลสับสนในตัวตน หากรักทำโลกสวย อย่าเพิ่งโกยโกลาหล ข้างหน้ายังมืนมน อาจเปลี่ยนคนให้เปลี่ยนใจ รักแท้เป็นตำนาน เพียงนิยามรักยิ่งใหญ่ โลกนี้ไม่มีใคร ไม่อ่อนไหวรักมาใกล้ ดูหรือคนคลั่งใคล้ ผูกพันไว้ให้อาลัย ขอฝากข้อคิดสะกิดใจ รักแท้ไซ้รคือ..แม่เรา
รักคนอ่านจ้า..
@.....เก็บมาฝาก..หาชื่อผู้แต่งไม่ได้เจ้าคะ.....แต่โดนจัยยยยยยย.@ รัก..แท้..เป็นตำนาน รัก..สิ้นลมปราณ..เป็น..บทประพันธ์ รัก..ไม่แปรผัน..เป็นนิยาย รัก..จนวันตาย..เป็นนิทาน รัก..ตลอดกาล..เป็นละคร รัก..อยู่ทุกตอน..เป็นละครน้ำเน่า รัก..ไม่เคยเก่า..เป็นจริงช่วงแรก รัก..ในความแปลก..เป็นคำฮิต รัก..ด้วยชีวิต..เป็น..ลิเก รัก..ไม่โลเล..เป็น..ความฝัน รัก..เธอนิรันดร์..เป็น.ชื่อเพลง รัก..นะตัวเอง..เป็น..เด็กอมมือ รัก..ซื่อสตย์..เป็น..คำลวง รัก..หมดทรวง..เป็น..คำติดปาก รัก..เธอมาก..เป็น..คำฮอต รัก..เดียวตลอด..เป็น..ไปไม่ได้.!!!! หุหุ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
5457
