26 สิงหาคม 2550 10:12 น.
พิมญดา
@..หากเธอท้อต่อปัญหาที่บังเกิด
อย่าเตลิดจงมองมาตรงทางฉัน
ถึงอยู่ไกลแต่ใจรักยังผูกพัน
บนทางฝันยังมีฉันเคียงข้างเธอ
หากว่าเธออ่อนล้าพาอ่อนไหว
จงทำใจให้เข้มแข็งนั้นเสมอ
ฉันจะคอยส่งแรงใจไปนะเออ
รักเสมอคิดถึงเธอเพียงผู้เดียว
หากวันไหนกำลังใจนั้นหดหาย
มองรอบกายไม่มีใครให้แลเหลียว
อย่าหวั่นไหวในเส้นทางร้างเลยเชียว
สุดทางเปลี่ยวแค่ไหนให้ฝ่าฟัน
หากวันไหนเธอตรากตรำกับงานหนัก
หากเหนื่อยนักขอเธอพักคิดถึงฉัน
มองปลายฟ้าตรงที่เราเฝ้ารำพัน
ที่ตรงนั้นสัญญามั่นฉันคนเดิม
หากวันนี้ได้อ่านแล้วยิ้มหน่อยหนา
อย่าคณาอุปสรรคที่หึกเหิม
หากเธอท้อจะคอยส่งแรงใจเติม
จะคอยเพิ่มทุกทุกวันอย่าหวั่นใจ...@
24 สิงหาคม 2550 23:36 น.
พิมญดา
@....ความเอ๋ยความรักเป็นเช่นใด
กำหัวใจมนุษย์สุดพิศวง
พากันมัวเมารักชักงวยงง
เกิดลุ่มหลงไม่เลือกเพศเฉกชนใด
ความเอ๋ยความรักชอบกลนัก
เจ้าไม่พักไม่เหนื่อยเลยหรือไง
เที่ยวแผลงศรยิงมั่วอยู่ร่ำไป
คนร่ำให้คงสะใจไร้ผูกพัน
ความเอ๋ยความรักพักหน่อยไหม
อย่าได้ไปทำใครเขาเศร้าโศกสัน
วิ่งตามหารักรักรักทุกวี่วัน
เรื่องเศร้านั้นเกิดซ้ำซากยากตัดใจ
.
ขอยกมือยอมแพ้ต่อความรัก
มันเหนื่อยนักหากรักแล้วผลักใส
ตอนสมรักดั่งน้ำทิพย์สุลาลัย
ไม่สมใจดั่งน้ำกรดรดดวงมาน.....@
ว้า...พิมจังชักงง รักเป็นเช่นใดหนอ....อิอิ
อ้าว ละเมอปาย..ตกเตียงเยย ว้าๆๆๆๆ
23 สิงหาคม 2550 23:48 น.
พิมญดา
ผ่านมาเหมือนฝันพลันเศร้า
ปวดร้าวยากนักถ่ายถอน
เวลาช่วยเรารอมชอม
คงพร้อมใจเราคืนมา
เขามาเยือนแล้วผันผ่าน
เอาคำหวานมาอ่อยหา
ยืดเยื้อหลอกหลายเพลา
โศกาแทบสิ้นวายปราณ
ทิ้งร่างทรุดโทรมจมทุกข์
สะดุดความฝันทุกสถาน
รักนี้เจ็บปวดร้าวราน
ทรมานแทบสิ้นชีวี
ขอบคุณที่สอนให้เจ็บ
ช่างหนาวเหน็บเจ็บสิ้นดี
สายใยที่เราเคยมี
บัดนี้เหลือแต่สายไป
ผ่านมาทุกข์รักหนักแท้
ดวงแดยากรับแบกไหว
ทุกข์นักรักยากถอนใจ
ไข่วขว้าอาลัยเพียงเงา
นั่งเหงามุมเศร้าเฝ้าห้อง
นั่งร้องโหยให้หาเขา
ช่างโง่จริงหนอตัวเรา
หอบเอาความเศร้ามาครอง.
21 สิงหาคม 2550 17:12 น.
พิมญดา
@..พูดจริงหรือ หรือแค่หยอก น้องเล่นเล่น
พ่อเนื้อเย็น บอกมาเลย อย่าเฉยไว้
บอกให้หมด ห้ามโกหก ออกจากใจ
ในฤทัย น้องสงสัย ใยหนุ่มนาน..@
@..พอเจอน้อง ส่งสายตา มาปิ้งปิ้ง
ใจน้องหญิง สั่นระรัว กลัวประสาน
พี่เล่นมอง น้องอึดอัด จนลนลาน
ทำงุ่นง่าน แก้ขัดเขิน เกินทัดทาน..@
@..พี่อย่าจ้อง เดียวน้องเมิน พี่จะเก้อ
ชอบมาเพ้อ คอยรำพัน ผันคำหวาน
บอกว่ารัก อยากอยู่ใกล้ น้องนานนาน
สร้างวิมาน ในดวงตา บ้าจริงเชียว..@
@..อย่ามัวเสีย เวลามอง จ้องเลยพี่
วันพรุ่งนี้ ขอนัดพี่ นั้นไปเที่ยว
ไปกันเถอะ ขอเกี่ยวก้อย นิ้วยาวเรียว
เกาะกุมเกี่ยว ควงแขนเดิน เพลินอุรา..@
@.เอาหัวใจใส่อีเมล์มาฝากเธอ กดที่เบอร์โทรหาไม่รับสาย บอกว่ายุ่งนักชักเหนื่อยกาย มีอะไรฝากเมล์ไว้นะกานดา @.เปิดhotmailพิมพ์เนื้อหาว่าคิดถึง นั่งรำพึงร่างอักษรคำวอนหา บอกว่ารักคิดถึงเธอทุกเวลา กรุณาตอบเมล์มาหาฉันที @..นั่งรอแล้วรอเล่าเฝ้าhotmail ใจห่อเหี่ยวมองหน้าจอท้อเหลือที่ จะกดเบอร์โทรหาดึกเต็มที นับนาทีเคลื่อนคล้อยจ๋อยหน้าจอ @..รู้หรือเปล่าว่าฉันเหงาทุกเวลา จะเมล์หาโทรหากลัวว่าหนอ เธอหลับแล้วแต่ฉันยังนั่งเฝ้ารอ คอยตัดพ้อรอเธอเพ้อทุกครา @..นั่งซึมเศร้าเฝ้าhotmailน้อยใจนัก สุดที่รักเธอไปไหนไม่เมล์หา คนนั่งคอยน้ำตานองสองนัยน์ตา อุปมาอุปไมยใจคนเดียว...@
ชีวิตเศร้าสาวพิมญดา..เป็นเช่นนี้แล....
เพิ่งวางโทรศัทพ์นะเนี่ย..ว้าร้อนจังอ่า..
เขียนข้างฝา..บอกรักดีก่า...ง่า..ง่า
เมื่อไหร่..จาเมล์มา..ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลับอีกสักงีบรอดีกว่า...คร๊อกฟี้....(ว๊าย..คนรู้หมดเลยพิมญดานอนน้ำหยายยยไหล)
ลืมตาขึ้นมา..ละเมออยู่ไหนเนี่ยยย
อยู่หน้าคอม...สบายจังนอนต่อดีก่า...คร๊อกฟี้
ฮืมสบายจัง ...ตักนุ่มแหะ...อิอิ
.อ้าวฝันไปหรือนี่..ตื่นขึ้นมาสดชื่นจัง
ไม่ไหวแระ..รอนานไป ..หิว กินอาหารญี่ปุ่นดีก่า...ซู๊ดอาหย่อย..
นอนรอก้อแล้ว..กินก้อแล้ว..ม่ายมาสักที..เซงงงงงง
จ๊ากกก..พิมขี้เกียจรอแย้ว..แง้งงงงงงงง
สุดท้ายชีวิต..ของสาวพิมญดาเศร้าน่าดู..รอเมล์..มีสหายปลอบจัย..เอิ๊กๆๆ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2064
